Życie małżeńskie króla Zygmunta II Augusta (1520–1572)

Janusz Kubicki Zygmunt II August, ostatni z Jagiellonów, syn Zygmunt I Starego i królowej Bony przyszedł na świat 1 sierpnia (august) 1520 r. w Krakowie (stąd imię nadane mu przez matkę). Odznaczał się wyjątkową potencją seksualną (jak większość Jagiellonów), którą wykazywał już bardzo wcześnie wśród dworek swojej matki Bony. Jedną z nich – Włoszkę Dianę di Cordone obwiniają współcześni kronikarze o zakażenie Zygmunta Augusta syfilisem. To zakażenie miało spowodować późniejszą jego niepłodność W roku 1527 ciężarna królowa Bona podczas polowania w Puszczy Niepołomickiej spadła z konia, roniąc dziecko płci męskiej, któremu nadano imię Olbracht. Bojąc się o utrzymanie dynastii, pomimo oporów możnowładców, Bona doprowadziła do tego, że w roku 1529 9-letni Zygmunt August został ogłoszony wielkim księciem litewskim, zaś 20 lutego 1530 r. odbyła się jego koronacja na króla Polski na Wawelu. Przez dalszych 18 lat miała więc Polska 2 królów (ewenement w historii Europy) i od tej pory królowi ojcu nadano przydomek Starego. Rok 1543 był niezwykłą datą w dziejach Polski. W Krakowie rozbłysła całą świetnością potęga monarchii Jagiellońskiej. Młody król Zygmunt II August wstępował w związek małżeński z Elżbietą Habsburską, córką cesarza austriackiego Ferdynanda (otrzymała nazwę Austriaczki, w przeciwieństwie do babki Zygmunta Augusta Elżbiety Rakuszanki). Niestety, pożycie małżeńskie Zygmunta i Elżbiety od samego początku było skomplikowane, z uwagi na powtarzające się u niej napady epilepsji (często obserwowane w dynastii Habsburgów). W 2 lata później 11 czerwca 1545 r. po kilku napadach padaczkowych Elżbieta Austriaczka zmarła i została pochowana w Katedrze Wileńskiej. Już w tym okresie Zygmunt II August związał się z Barbarą Radziwiłłówną, wdową po wojewodzie nowogrodzkim Gieształdzie (formalnie Gieształdową). Ten burzliwy romans króla Zygmunta z kobietą prowadzącą w przeszłości burzliwe życie erotyczne, mimo sprzeciwu możnowładców, uwieńczony został małżeństwem w sierpniu 1547 r. i koronowaniem Barbary Radziwiłłówny na królową Polski 7 grudnia 1550 r. Niestety, tytułem tym cieszyła się kilka miesięcy, ponieważ wkrótce pojawiły się u niej bardzo niepokojące objawy chorobowe (wymioty, biegunka, wrzodziejące guzy narządów rodnych), które doprowadziły do jej śmierci u 8 maja 1551 r. Większość badaczy ma wątpliwości, czy chodziło w tym przypadku o piorunujący przebieg syfilisu, który w tamtych czasach szalał w całej Europie, czy też o raka macicy (w owych...


Pełna treść artykułu...