Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa – profilaktyka i leczenie

Jerzy Windyga

ISSN: 1505-8409

Przewodnik Lekarza/Guide for GPs

Bieżący numer Archiwum O czasopiśmie Suplementy Bazy indeksacyjne Kontakt Zasady publikacji prac

Wyszukiwanie

8/2004
vol. 7

Poleć ten artykuł:

Wyślij znajomemu

Skopiuj link:

Udostępnij:

streszczenie artykułu:

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa – profilaktyka i leczenie

Jerzy Windyga

Przew Lek 2004, 8, 72-83

Data publikacji online: 2004/10/05

Pełna treść artykułu Pobierz cytowanie

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (ŻChZZ) jest częstym zjawiskiem u osób hospitalizowanych, zarówno u pacjentów poddawanych zabiegom operacyjnym, jak i u chorych internistycznych. Ocenia się, że aż u 80 proc. pacjentów hospitalizowanych współistnieją co najmniej 3 czynniki ryzyka wystąpienia ŻChZZ. Tylko zastosowanie odpowiedniej profilaktyki przeciwzakrzepowej może uchronić znaczną część tych pacjentów przed wystąpieniem zakrzepicy żył głębokich (ZŻG) i jej najgroźniejszego powikłania – zatoru tętnicy płucnej (ZTP). Podstawową rolę w profilaktyce i leczeniu ŻChZZ odgrywają obecnie heparyny drobnocząsteczkowe. Wskazaniem do zastosowania leków trombolitycznych jest rozległa zakrzepica żylna w odcinku biodrowo-udowym u osób poniżej 65. roku życia, zwłaszcza z siniczym bolesnym obrzękiem kończyny oraz masywny zator tętnicy płucnej z niestabilnością hemodynamiczną. Zapobieganie nawrotom ŻChZZ opiera się na stosowaniu doustnych antykoagulantów, najczęściej przez 6 mies. po wystąpieniu epizodu ŻChZZ. Przedłużenie stosowania wtórnej profilaktyki przeciwzakrzepowej powyżej 6 mies. wiąże się ze wzrostem ryzyka wystąpienia istotnych powikłań krwotocznych. U pacjentów obarczonych szczególnie dużym ryzykiem wystąpienia nawrotu ŻChZZ, wtórną profilaktykę przeciwzakrzepową stosuje się przez 12 mies. lub do końca życia. Do czynników zwiększających ryzyko nawrotu ŻChZZ zalicza się m.in. nowotwór złośliwy, obecność przeciwciał antyfosfolipidowych, wrodzony niedobór antytrombiny, stan homozygotyczny wobec mutacji typu Leiden genu czynnika V, a także obecność więcej niż jednego defektu genetycznego sprzyjającego wystąpieniu ŻChZZ. Wskazaniem do bezterminowej antykoagulacji jest przebycie choćby jednego epizodu idiopatycznej zakrzepicy zagrażającej życiu, np. żył krezkowych, żył mózgowych, żyły wrotnej, czy też masywnego zatoru tętnicy płucnej. Pośród nowych leków przeciwkrzepliwych, najbardziej obiecujące to syntetyczny pentasacharyd i bezpośredni inhibitor trombiny do stosowania doustnego.

Wstęp
Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (ŻChZZ), czyli zakrzepica żył głębokich (ZŻG) i jej najgroźniejsze powikłanie – zator tętnicy płucnej (ZTP), stanowi bardzo ważny problem współczesnej medycyny. W krajach rozwiniętych, rocznie co najmniej jedna spośród 1 tys. osób doznaje epizodu ŻChZZ. Ocenia się, że w Polsce co roku ok. 50 tys. osób zapada na ZŻG, a u ok. 20 tys. rozwija się objawowy ZTP [1]. Nieleczony zator...

Pełna treść artykułu...