Żylna choroba zatorowo-zakrzepowa w olbrzymiokomórkowym zapaleniu naczyń
Autor: Anita Jóźwiak
Data: 17.02.2015
Źródło: The risk of deep venous thrombosis and pulmonary embolism in giant cell arteritis: a general population-based study. Aviña-Zubieta JA, Bhole VM, Amiri N, Sayre EC, Choi HK. Ann Rheum Dis. 2014 Sep 29. pii: annrheumdis-2014-205665.[Epub ahead of print]
Olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic (giant cell arteritis, GCA) należy według podziału z Chapel Hill z 2012 r. do zapalenia dużych naczyń. Nacieki granulocytów obserwuje się w obrębie średnich i dużych tętnic. Ustalono związek występowania choroby z powikłaniami takimi jak utrata wzroku, tętniak aorty, zawał mięśnia sercowego i udar niedokrwienny. Tymczasem przewlekły uogólniony stan zapalny oraz zmiany w obrębie tętnic mogą sprzyjać występowaniu również żylnych incydentów zatorowo-zakrzepowych.
W badaniu wykonanym w Szwecji na podstawie danych pochodzących z rejestrów szpitalnych u chorych z polimialgią reumatyczną stwierdzono podwyższone 1,9 razy ryzyko wystąpienia zatorowości płucnej. Autorzy niniejszej pracy postanowili zbadać jakie jest ryzyko żylnej choroby zatorowo-zakrzepowej (zakrzepicy żył głębokich oraz zatorowości płucnej) u chorych z rozpoznaniem GCA. W tym celu przeanalizowano dane systemu opieki zdrowotnej pochodzące z prowincji Kanady Kolumbii Brytyjskiej z okresu 2006-2010. Grupę badaną stanowiło 909 chorych z rozpoznaniem GCA (kobiety 73%, średni wiek 76 lat). Do grupy kontrolnej włączono 9288 osób odpowiednio dobranych pod względem płci, wieku. W analizie statystycznej uwzględniono inne czynniki ryzyka wystąpieniu ŻChZZ tj: spożycie alkoholu, nadciśnienie tętnicze, żylaki kończyn dolnych, choroby zapalne jelit, złamania, sepsa, urazy, zabiegi chirurgiczne, hospitalizacje, stosowanie: glikokortykosteroidów, leków antykoncepcyjnych, hormonalnej terapii zastępczej, inhibitorów COX-2.
Wśród 909 chorych z GCA stwierdzono u 18 zatorowość płucną, a u 20 zakrzepicę żył głębokich. Wskaźnik częstości występowania ŻChZZ, zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej w grupie chorych z GCA wyniósł odpowiednio: 13,3 ; 8,5 ; 7,7 / na 1000 pacjentolat, natomiast w populacji kontrolnej: 3,7; 2,2; 1,9. Najczęściej ŻChZZ występowała w okresie 1 roku od rozpoznania GCA. Skorygowany współczynnik ryzyka ( po uwzględnieniu innych czynników ryzyka ŻChZZ) dla ŻChZZ, ZŻG i zatorowości płucnej wyniósł odpowiednio 2,49; 2,78 oraz 2,71.
Wyniki przeprowadzonej analizy wskazują, iż u pacjentów z GCA ryzyko wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej wzrasta 2,5 razy. Wobec tego faktu u chorych z GCA, po uwzględnieniu innych czynników ryzyka, należy rozważyć stosowanie odpowiedniego profilaktycznego leczenia przeciwkrzepliwego.
Wśród 909 chorych z GCA stwierdzono u 18 zatorowość płucną, a u 20 zakrzepicę żył głębokich. Wskaźnik częstości występowania ŻChZZ, zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej w grupie chorych z GCA wyniósł odpowiednio: 13,3 ; 8,5 ; 7,7 / na 1000 pacjentolat, natomiast w populacji kontrolnej: 3,7; 2,2; 1,9. Najczęściej ŻChZZ występowała w okresie 1 roku od rozpoznania GCA. Skorygowany współczynnik ryzyka ( po uwzględnieniu innych czynników ryzyka ŻChZZ) dla ŻChZZ, ZŻG i zatorowości płucnej wyniósł odpowiednio 2,49; 2,78 oraz 2,71.
Wyniki przeprowadzonej analizy wskazują, iż u pacjentów z GCA ryzyko wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej wzrasta 2,5 razy. Wobec tego faktu u chorych z GCA, po uwzględnieniu innych czynników ryzyka, należy rozważyć stosowanie odpowiedniego profilaktycznego leczenia przeciwkrzepliwego.
