Żywienie pozajelitowe u chorego z zaawansowaną chorobą nowotworową

Żywienie pozajelitowe odgrywa istotną rolę w leczeniu chorych niedożywionych lub zagrożonych niedożywieniem, u których podaż pokarmu naturalną drogą przewodu pokarmowego nie jest możliwa. Do niedawna procedura ta była realizowana w warunkach szpitalnych i dotyczyła głównie pacjentów oddziałów chirurgicznych, intensywnej opieki medycznej oraz pediatrycznych. W ostatnich latach żywienie pozajelitowe jest stosowane także u chorych z zaawansowaną chorobą nowotworową, hospitalizowanych na oddziałach medycyny paliatywnej, a także w warunkach domowych. W artykule przedstawiono przypadek chorej z nieoperacyjnym rakiem żołądka, po nieskutecznej chemioterapii paliatywnej, u której przez cztery miesiące stosowano żywienie parenteralne. W opinii zarówno chorej, jak i lekarzy leczenie żywieniowe istotnie poprawiło jakość życia pacjentki i zostało zakończone w okresie umierania z powodu progresji choroby nowotworowej.

Parenteral nutrition plays an important role in the treatment of the malnourished or those at risk of malnutrition, in whom it is not possible to supply natural food through the gastrointestinal tract. Until recently, this procedure was carried out in a hospital setting and mainly concerned patients of surgical, intensive care, and paediatric departments. In recent years, parenteral nutrition has also been used in patients with advanced cancer, hospitalised in palliative medicine departments, as well as at home. The article presents the case of a patient with inoperable gastric cancer after ineffective palliative chemotherapy, in whom parenteral nutrition was used and was carried out within four months. In the opinion of both the patient and the doctors, nutritional treatment significantly improved the patient’s quality of life and was withdrawn during dying due to the progression of cancer.