Dupilumab w leczeniu eozynofilowego zapalenia przełyku
Autor: Alicja Kostecka
Data: 10.10.2019
Źródło: www.gastrojournal.org/article/S0016-5085(19)41415-7/fulltext
W ostatnich latach wzrosła częstość występowania i rozpowszechnienia eozynofilowego zapalenia przełyku. W Europie jest najczęstszą przyczyną dysfagii u dzieci i młodych dorosłych. U dzieci poddawanych gastroskopii (niezależnie od przyczyny) częstość występowania tego schorzenia wynosi około 3,7%.
Żyjemy w erze leków biologicznych, zatem często pojawiają się doniesienia o kolejnych preparatach - tym razem naukowcy ze Stanów Zjednoczonych, Szwajcarii i Francji sprawdzili, czy eozynofilowe zapalenie przełyku może być leczone dupilumabem.
Dupilumab jest monoklonalnym przeciwciałem przeciwko interleukinie 4. Przeprowadzono badanie fazy 2, w którym osoby dorosłe z aktywną postacią choroby (2 epizody dysfagii na tydzień ze szczytową gęstością eozynofili w przełyku wynoszącą 15 lub więcej) losowo przydzielono do otrzymywania cotygodniowej podskórnej iniekcji dupilumabu (300 mg; n=23) lub placebo (n=24) przez 12 tygodni. Ocenie poddano głównie zmianę punktacji w skali SDI-PRO od wyniku wyjściowego do 10. tygodnia po badaniu. Oceniono także cechy histologiczne, obraz endoskopowy i bezpieczeństwo leczenia.
Okazało się, że średni wynik SDI-PRO w grupie badawczej SDI-PRO był zmniejszony o średnio 3,0 punkty w 10. tygodniu w porównaniu ze średnią redukcją o 1,3 punktu w grupie placebo (p=0,0304). Ponadto lek ten w 12. tygodniu zmniejszył średnią liczbę eozynofili w bioptatach (średnio o 86,8, p<0,0001) oraz prowadził do poprawy obrazu endoskopowego (poprawa o 1,6 punktu, p=0,0006). Podawanie dupilumabu wiązało się z większym ryzykiem wystąpienia rumienia w miejscu wstrzyknięcia (35% vs. 8%) i zapalenia nosogardzieli (17% vs. 4%), jednak nie doszło do pojawienia się poważnych działań niepożądanych.
Dupilumab jest monoklonalnym przeciwciałem przeciwko interleukinie 4. Przeprowadzono badanie fazy 2, w którym osoby dorosłe z aktywną postacią choroby (2 epizody dysfagii na tydzień ze szczytową gęstością eozynofili w przełyku wynoszącą 15 lub więcej) losowo przydzielono do otrzymywania cotygodniowej podskórnej iniekcji dupilumabu (300 mg; n=23) lub placebo (n=24) przez 12 tygodni. Ocenie poddano głównie zmianę punktacji w skali SDI-PRO od wyniku wyjściowego do 10. tygodnia po badaniu. Oceniono także cechy histologiczne, obraz endoskopowy i bezpieczeństwo leczenia.
Okazało się, że średni wynik SDI-PRO w grupie badawczej SDI-PRO był zmniejszony o średnio 3,0 punkty w 10. tygodniu w porównaniu ze średnią redukcją o 1,3 punktu w grupie placebo (p=0,0304). Ponadto lek ten w 12. tygodniu zmniejszył średnią liczbę eozynofili w bioptatach (średnio o 86,8, p<0,0001) oraz prowadził do poprawy obrazu endoskopowego (poprawa o 1,6 punktu, p=0,0006). Podawanie dupilumabu wiązało się z większym ryzykiem wystąpienia rumienia w miejscu wstrzyknięcia (35% vs. 8%) i zapalenia nosogardzieli (17% vs. 4%), jednak nie doszło do pojawienia się poważnych działań niepożądanych.
