Skuteczność i bezpieczeństwo dupilumabu w steroidozależnej, ciężkiej astmie
Autor: Alicja Kostecka
Data: 06.08.2018
Źródło: AK/New England Journal of Medicine
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
| Tagi: | astma, dupilumab, astma steroidozależna |
U pacjentów z ciężką astmą steriodozależną zastosowanie dupilumabu zmniejszało doustne stosowanie steroidów systemowych, zmniejszając częstość ciężkich zaostrzeń i zwiększając FEV1, co stanowi dobrą prognozę skutecznego zastosowania leku w tej grupie pacjentów.
Dupilumab jest przeciwciałem monoklonalnym, które blokuje sygnalizację interleukiny-4 i interleukiny-13. Skuteczność leku w zmniejszaniu doustnego stosowania glikokortykosteroidów u pacjentów z ciężką astmą przy jednoczesnym utrzymaniu kontroli choroby jest nieznana.
W przedstawionym badaniu przydzielono losowo 210 pacjentów z ciężką astmą (leczoną glikokortykosteroidami) do dwóch grup; otrzymali oni dupilumab w dawce 300 mg lub placebo (podawano je co 2 tygodnie przez okres 24 tygodni). Po okresie dostosowywania dawek GKS-ów (przed randomizacją) skorygowano je od 4. do 20. tygodnia, a następnie utrzymywano w stałej dawce przez 4 tygodnie.
Pierwszorzędowym punktem końcowym było procentowe zmniejszenie dawki doustnych steroidów w 24 tygodniu; kolejne to odsetek pacjentów w 24. tygodniu z redukcją co najmniej 50% dawki GKS-u i odsetek pacjentów z redukcją dawki sterodiów do mniej niż 5 mg na dobę. Oceniano również wskaźniki ciężkich zaostrzeń i FEV1 przed zastosowaniem leku rozszerzającego oskrzela.
Procentowa zmiana w dawce glikokortykosteroidów wynosiła -70,1% w grupie otrzymującej dupilumab w porównaniu do -41,9% w grupie placebo (P <0,001); u 80% w porównaniu do 50% pacjentów zmniejszenie dawki GKS-ów wyniosło co najmniej 50%, u 69% w porównaniu do 33% dawka sterodiów uległa zmniejszeniu do mniej niż 5 mg na dobę, a 48% w porównaniu do 25% całkowicie zaprzestało stosowania doustnego glikokortykosteroidu. Mimo zmniejszenia dawki steroidu systemowego w całej populacji leczenie dupilumabem spowodowało 59% procentowy (95% przedział ufności [CI], 37 do 74) spadek ciężkich zaostrzeń w porównaniu z grupą otrzymującą placebo; FEV1 wzrosła o 0,22 litra (95% CI, 0,09 do 0,34). Reakcje w miejscu wstrzyknięcia były częstsze w przypadku dupilumabu niż w przypadku placebo (9% w porównaniu do 4%). Przejściową eozynofilię we krwi obserwowano u większej liczby pacjentów w grupie otrzymującej dupilumab niż w grupie placebo (14% w porównaniu z 1%).
U pacjentów z ciężką astmą steriodozależną zastosowanie dupilumabu zmniejszało doustne stosowanie steroidów systemowych, zmniejszając częstość ciężkich zaostrzeń i zwiększając FEV1, co stanowi dobrą prognozę skutecznego zastosowania leku w tej grupie pacjentów.
Komisja Europejska udzieliła pozwolenia na dopuszczenie do obrotu dupilumabu ze wskazaniem do stosowania u dorosłych pacjentów z atopowym zapaleniem skóry o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego, którzy kwalifikują się do leczenia ogólnego. Miejmy nadzieję, iż badania nad zastosowaniem tego leku w astmie przyniosą solidne dowody na to, iż także w tym przypadku można go zastosować bezpiecznie i skutecznie, a tym samym poprawić jakość życia pacjentów cierpiących z powodu ciężkiej postaci astmy. Dotyczy to szczególnie dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia, co do których dotychczas nie określono bezpieczeństwa i skuteczności.
W przedstawionym badaniu przydzielono losowo 210 pacjentów z ciężką astmą (leczoną glikokortykosteroidami) do dwóch grup; otrzymali oni dupilumab w dawce 300 mg lub placebo (podawano je co 2 tygodnie przez okres 24 tygodni). Po okresie dostosowywania dawek GKS-ów (przed randomizacją) skorygowano je od 4. do 20. tygodnia, a następnie utrzymywano w stałej dawce przez 4 tygodnie.
Pierwszorzędowym punktem końcowym było procentowe zmniejszenie dawki doustnych steroidów w 24 tygodniu; kolejne to odsetek pacjentów w 24. tygodniu z redukcją co najmniej 50% dawki GKS-u i odsetek pacjentów z redukcją dawki sterodiów do mniej niż 5 mg na dobę. Oceniano również wskaźniki ciężkich zaostrzeń i FEV1 przed zastosowaniem leku rozszerzającego oskrzela.
Procentowa zmiana w dawce glikokortykosteroidów wynosiła -70,1% w grupie otrzymującej dupilumab w porównaniu do -41,9% w grupie placebo (P <0,001); u 80% w porównaniu do 50% pacjentów zmniejszenie dawki GKS-ów wyniosło co najmniej 50%, u 69% w porównaniu do 33% dawka sterodiów uległa zmniejszeniu do mniej niż 5 mg na dobę, a 48% w porównaniu do 25% całkowicie zaprzestało stosowania doustnego glikokortykosteroidu. Mimo zmniejszenia dawki steroidu systemowego w całej populacji leczenie dupilumabem spowodowało 59% procentowy (95% przedział ufności [CI], 37 do 74) spadek ciężkich zaostrzeń w porównaniu z grupą otrzymującą placebo; FEV1 wzrosła o 0,22 litra (95% CI, 0,09 do 0,34). Reakcje w miejscu wstrzyknięcia były częstsze w przypadku dupilumabu niż w przypadku placebo (9% w porównaniu do 4%). Przejściową eozynofilię we krwi obserwowano u większej liczby pacjentów w grupie otrzymującej dupilumab niż w grupie placebo (14% w porównaniu z 1%).
U pacjentów z ciężką astmą steriodozależną zastosowanie dupilumabu zmniejszało doustne stosowanie steroidów systemowych, zmniejszając częstość ciężkich zaostrzeń i zwiększając FEV1, co stanowi dobrą prognozę skutecznego zastosowania leku w tej grupie pacjentów.
Komisja Europejska udzieliła pozwolenia na dopuszczenie do obrotu dupilumabu ze wskazaniem do stosowania u dorosłych pacjentów z atopowym zapaleniem skóry o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego, którzy kwalifikują się do leczenia ogólnego. Miejmy nadzieję, iż badania nad zastosowaniem tego leku w astmie przyniosą solidne dowody na to, iż także w tym przypadku można go zastosować bezpiecznie i skutecznie, a tym samym poprawić jakość życia pacjentów cierpiących z powodu ciężkiej postaci astmy. Dotyczy to szczególnie dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia, co do których dotychczas nie określono bezpieczeństwa i skuteczności.
