123RF
Nowa terapia złożona przy ciężkich postaciach POChP
Redaktor: Bogusz Soiński
Data: 18.01.2022
Źródło: Ma X, Xu J, Yang J. Efficacy of tiotropium bromide combined with different doses of fluticasone plus salmeterol DPI in the treatment of stable COPD Am J Transl Res. 2021 Dec 15;13(12):13815-13824. PMID: 35035721 PMCID: PMC8748162
Kategorie:
Choroby układu oddechowego
Działy:
Aktualności w e-Akademia POChP
Doniesienia naukowe
Aktualności | Tagi: | POChP, terapia trójskładnikowa |
Zespół badawczy ze szpitala Wuhu, kierowany przez dr Xiao Ma, opublikował w „American Journal of Translational Reserach” wyniki badań nowej terapii złożonej pacjentów ze średnio ciężką i ciężką postacią przewlekłej obturacyjnej choroby płuc.
Terapia ta jest trójskładnikowa. Jej pierwszym elementem jest bromek tiotropiowy. To organiczny związek chemiczny o strukturze bromku soli amoniowej, stosowany jako inhibitor receptorów muskarynowych, ponieważ powoduje rozszerzenie oskrzeli. Jest lekiem wziewnym w terapii POChP. Drugi element to ksynafonian salmeterolu – substancja czynna wielu leków wziewnych – rozszerzający oskrzela, stosowany w leczeniu i zapobieganiu obturacji oskrzeli. Trzecim związkiem jest propionian flutykazonu – substancja czynna leku przeciwzapalnego i przeciwalergicznego, syntetyczny fluorowany kortykosteroid.
W trakcie badań prowadzonych od sierpnia 2017 r. do listopada 2019 r. 105 pacjentów ze średnio ciężką i ciężką postacią POChP podzielono na trzy niemal równe grupy: GA, GB i GC. W grupie GA pacjenci otrzymywali bromek tiotropiowy wraz z niską dawką propionianu flutykazonu oraz ksynafonian salmeterolu. W grupie GB pacjenci otrzymali bromek tiotropiowy wraz z średnią dawką propionianu flutykazonu oraz ksynafonian salmeterolu. W grupie GC skład terapii był ten sam, lecz dawka propionianu flutykazonu była wysoka. Obserwowano zarówno zmiany w samym przebiegu schorzenia, jak i możliwe działania niepożądane, przeprowadzając także szczegółowe badania postterapeutyczne.
Jak się okazało, stan ogólny pacjentów był lepszy w grupie GB niż w GA, a najlepszy odnotowano w grupie GC. Nie było przy tym żadnych różnic w występowaniu działań niepożądanych we wszystkich trzech grupach pacjentów. Badanie postterapeutyczne ujawniło, że poziom IL-8, MPO, LTB4 oraz komórek zapalnych w plwocinie spadł we wszystkich trzech grupach, przy czym istniały duże różnice pomiędzy grupami: najniższy poziom odnotowano w grupie GC, a najwyższy w grupie GA. Także wskaźniki funkcjonowania płuc na podstawie prób oraz spirometrii poprawiły się najbardziej w grupie GC, a w mniejszym stopniu w grupach GB i GA; podobnie wskaźnik jakości życia, który zdecydowanie zwiększył się w grupie GC. Jak konkludują autorzy, wyniki świadczą o tym, że terapia optymalna w ciężkich postaciach POChP na podstawie przeprowadzonych badań może składać się z bromku tiotropiowego wraz z wysoką dawką propionianu flutykazonu w postaci proszku do wziewów oraz ksynafonianu salmeterolu.
Opracowanie: Marek Meissner
W trakcie badań prowadzonych od sierpnia 2017 r. do listopada 2019 r. 105 pacjentów ze średnio ciężką i ciężką postacią POChP podzielono na trzy niemal równe grupy: GA, GB i GC. W grupie GA pacjenci otrzymywali bromek tiotropiowy wraz z niską dawką propionianu flutykazonu oraz ksynafonian salmeterolu. W grupie GB pacjenci otrzymali bromek tiotropiowy wraz z średnią dawką propionianu flutykazonu oraz ksynafonian salmeterolu. W grupie GC skład terapii był ten sam, lecz dawka propionianu flutykazonu była wysoka. Obserwowano zarówno zmiany w samym przebiegu schorzenia, jak i możliwe działania niepożądane, przeprowadzając także szczegółowe badania postterapeutyczne.
Jak się okazało, stan ogólny pacjentów był lepszy w grupie GB niż w GA, a najlepszy odnotowano w grupie GC. Nie było przy tym żadnych różnic w występowaniu działań niepożądanych we wszystkich trzech grupach pacjentów. Badanie postterapeutyczne ujawniło, że poziom IL-8, MPO, LTB4 oraz komórek zapalnych w plwocinie spadł we wszystkich trzech grupach, przy czym istniały duże różnice pomiędzy grupami: najniższy poziom odnotowano w grupie GC, a najwyższy w grupie GA. Także wskaźniki funkcjonowania płuc na podstawie prób oraz spirometrii poprawiły się najbardziej w grupie GC, a w mniejszym stopniu w grupach GB i GA; podobnie wskaźnik jakości życia, który zdecydowanie zwiększył się w grupie GC. Jak konkludują autorzy, wyniki świadczą o tym, że terapia optymalna w ciężkich postaciach POChP na podstawie przeprowadzonych badań może składać się z bromku tiotropiowego wraz z wysoką dawką propionianu flutykazonu w postaci proszku do wziewów oraz ksynafonianu salmeterolu.
Opracowanie: Marek Meissner
