Otyłość przed menopauzą a ryzyko POChP i astmy w późniejszym wieku

Zespół naukowców pracujących w programie The North American Menopause Society (NAMS) w trakcie badań kohortowych ustalił, że wysoki BMI związany z otyłością brzuszną u kobiet w wieku przed- i menopauzalnym, w wieku starszym zagraża wystąpieniem przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) i astmy.

Poprzednie badanie tej grupy udowodniło, że kobiety rozwijają łatwiej zaburzenia funkcjonowania płuc i POChP, mimo że rzadziej palą papierosy lub są biernymi palaczkami. Także hospitalizacje z powodu astmy są u nich częstsze. W przypadku palaczek między 45. a 50. rokiem życia szybciej następuje u nich spadek wydolności płuc niż u palaczy w tym samym wieku. Zagrożenia te występują na całym świecie, są interkontynentalne i przy tym niezależne od rasy i koloru skóry.

Wcześniejsze badania wskazywały, że otyłość brzuszna jest powiązana z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc i prowadzi do spadku ich wydolności, brakowało jednak danych, by powiązać otyłość z występowaniem POChP i astmy u kobiet w wieku postmenopauzalnym i późnym. Obecne badania objęły ponad milion pacjentek leczenia otwartego i zamkniętego w Korei Południowej oraz pozwoliły na stwierdzenie ich stanu zdrowia zarówno w wieku rozrodczym, jak i postmenopauzalnym i późniejszym.

Jak stwierdzili badacze, niezależnie od przechodzenia menopauzy, wysoki obwód talii oraz otyłość brzuszna oznaczają znaczące ryzyko wystąpienia POChP i astmy w wieku późnym. Co ciekawe, znacząca niedowaga jest także czynnikiem ryzyka wystąpienia POChP w wieku postmenopauzalnym, dlatego kontrola wagi, by utrzymać właściwe BMI, jest bardzo istotna w wieku wchodzenia w menopauzę i w jej trakcie.

Opracowanie: Marek Meissner