„DERMATOLOGIA BEZ GRANIC” Białowieża 25 -26.04.2014 - sprawozdanie
Autor: Andrzej Kordas
Data: 08.05.2014
Źródło: Wilkowska, E. Grubska – Suchanek, R. Nowicki Katedra i Klinika Dermatologii, Wenerologii i Alergologii GUM
Działy:
Z życia środowiska
Aktualności
W dniach 25 – 26 kwietnia 2014 roku odbył się I Międzynarodowy Kongres „Dermatologia bez granic” Organizatorami Kongresu były: Klinika Dermatologii, Wenerologii i Alergologii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, Klinika Dermatologii i Wenerologii UM w Białymstoku oraz Klinika Dermatowenerologii UM w Grodnie. Kongres odbył się w Hotelu Białowieskim w Białowieży. Honorowy patronat nad spotkaniem objęli Rektorzy Uniwersytetów Medycznych w Grodnie, w Białymstoku oraz w Gdańsku.
W imieniu Komitetu Organizacyjnego uczestników Kongresu przywitali prof. Roman Nowicki przewodniczący Komitetu Organizacyjnego, kierownik Kliniki Dermatologii, Wenerologii i Alergologii GUMed, oraz wiceprzewodniczący: prof. Iwona Flisiak kierownik Kliniki Dermatologicznej w Białymstoku i prof. Dzmitrii Khvorik kierownik Kliniki Dermatowenerologii w Grodnie. Następnie głos zabrał prorektor ds. klinicznych i kształcenia Podyplomowego UM w Białymstoku prof. dr hab. Zenon Mariak, który w imieniu Rektora przywitał Uczestników Kongresu z uznaniem odnosząc się do inicjatywy zaproszenia do Białowieży ponad 80 dermatologów z Białorusi.
Przewodniczący Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego prof. dr hab. med. Jacek Szepietowski, wręczył członkostwo honorowe PTD prof. Uladimirowi Adaskevichowi przewodniczącemu Białoruskiego Towarzystwa Dermatologicznego oraz prof. Aleksandrowi Lukyanau konsultantowi krajowemu ds. Dermatologii na Białorusi, podkreślając ich wkład w rozwój dermatologii oraz w rozwój współpracy między dermatologami polskimi i białoruskimi. Po odczytaniu listu gratulacyjnego przewodniczącego KRAUM (Konferencji Rektorów Akademickich Uczelni Medycznych) rektora Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego prof. Janusza Morysia, głos zabrał krajowy konsultant w dziedzinie dermatologii i wenerologii prof. Andrzej Kaszuba, który powitał zebranych i podkreślił znaczenie międzynarodowych spotkań dermatologicznych.
Bezpośrednio po otwarciu rozpoczęła się sesja plenarna, podczas której przedstawiono sześć wykładów. Jako pierwszy wystąpił prof. U. Adaskevich kierownik Kliniki Dermatowenerologii UM w Witebsku, który wygłosił referat na temat współpracy dermatologów polskich i białoruskich. Profesor podkreślił szczególne zasługi w tym zakresie Klinik Dermatologicznych w Białymstoku i Gdańsku. Zwrócił szczególną uwagę na znaczenie tych kontaktów w zbliżeniu środowisk dermatologicznych i wymianę doświadczeń obu krajów . Profesor Adaskevich z uznaniem wspomniał też o dorocznych spotkaniach podczas Akademii Dermatologii i Alergologii, odbywającej się od 10 lat w Ustce. Profesor D. Khvorik przedstawił wykład na temat historii kiły w rejonie Grodna. Podczas wykładu zademonstrował bogatą dokumentację fotograficzną obrazującą różne przypadki kliniczne. Kolejny wykład, profesora J. Szepietowskiego kierownika Kliniki Dermatologii i Alergologii UM we Wrocławiu poświęcony był psychologicznym konsekwencjom świądu przewlekłego. Zawierał najnowsze informacje na temat czynników patogenetycznych oraz możliwości leczenia tego dokuczliwego objawu. Profesor Cezary Kowalewski kierownik Kliniki Dermatologii i Immunodermatologii WUM przedstawił propozycję polskiego konsensusu diagnostyki i leczenia pęcherzycy. Omówił najnowsze możliwości w zakresie rozpoznawania i leczenia tej ciężkiej jednostki chorobowej. Profesor Lidia Rudnicka kierownik Warszawskiej Kliniki Dermatologicznej przedstawiła technikę trichoskopii – dodatkowej metody diagnostycznej grzybicy owłosionej skóry głowy, podkreślając, że metoda ta nie może zastąpić rutynowo stosowanego badania mikologicznego. Na zakończenie tej sesji profesor Katarzyna Woźniak z Kliniki Dermatologii i Immunodermatologii WUM omówiła najnowsze doniesienia na temat patogenezy trądziku oraz przedstawiła możliwości leczenia różnych postaci tego schorzenia z uwzględnieniem najnowszych metod.
W sesji II poświęconej dermatozom alergicznym, zorganizowanej wspólnie z sekcją dermatologiczną Polskiego Towarzystwa Alergologicznego, prof. Maciej Kaczmarski kierownik Kliniki Pediatrii, Gastroenterologii i Alergologii Dziecięcej UM w Białymstoku omówił rolę alergii pokarmowej w atopowym zapaleniu skóry, zwracając uwagę na rolę preparatów mlekozastępczych i mieszanek elementarnych w leczeniu tej jednostki chorobowej. Profesor Cezary Kowalewski przedstawił rolę zaburzeń bariery naskórkowej w powstawaniu zmian skórnych zwłaszcza atopowego zapalenia skóry oraz wyprysku, a dr Monika Kapińska Mrowiecka z Krakowa omówiła obecnie stosowane emolienty oraz kosmeceutyki.
Profesor Andrzej Kaszuba kierownik Kliniki Dermatologicznej UM w Łodzi przedstawił współczesne metody leczenia atopowego zapalenia skóry. Profesor zwrócił szczególną uwagę na leczenie ogólne. Omówił on rolę ogólnie stosowanych kortykosteroidów , cyklosporyny A, metotrexatu oraz stosowanych leków biologicznych.
Profesor R. Nowicki omówił natomiast nowy, europejski algorytm leczenia atopowego zapalenia skóry. Profesor zwrócił zwłaszcza uwagę na leczenie miejscowe tego schorzenia podkreślając rolę miejscowych glikokortykosteroidów i inhibitorów kalcineuryny. Podkreślił też że miejscowo stosowane glikokortykosteroidy mogą powodować szereg działań niepożądanych dlatego też w łagodnym i średnionasilonym atopowym zapaleniu skóry rekomendowanym lekiem pierwszego wyboru jest obecnie pimekrolimus.
Dr A.Wilkowska z Gdańskiej Kliniki Dermatologicznej omówiła rekomendacje Europejskiej Akademii Alergologii i Immunologii Klinicznej dotyczące leczenia pokrzywek. Zwróciła ona uwagę na rolę leków przeciwhistaminowych nowej generacji, które są zalecane jako leki pierwszego rzutu w wielu odmianach pokrzywek. Podkreśliła też, że zalecanie wielu leków w leczeniu tej jednostki chorobowej świadczy o trudnościach w leczeniu zwłaszcza pokrzywki przewlekłej.
Dr E. Grubska–Suchanek (Gdańsk) omówiła natomiast problem alergii na kosmetyki zwracając uwagę na ich bardzo częste stosowanie. Podkreśliła też , że wraz ze wzrostem częstości stosowania kosmetyków wzrasta problem nadwrażliwości na różne składowe produktów kosmetycznych. Wśród wszystkich składników kosmetyków najsilniejsze właściwości alergizujące mają substancje zapachowe i konserwanty, ale uczulać też mogą inne składowe kosmetyków.
W sesji porannej o godz. 7:00 drugiego dnia obrad prof. R. Nowicki omówił rolę leków przeciwhistaminowych w leczeniu pokrzywek. Podkreślił on rolę leków przeciwhistaminowych drugiej generacji, które nie mają działania sedatywnego i są bardzo dobrze tolerowane. W związku z powyższym leki te są wskazane jako leki pierwszego rzutu w wielu odmianach pokrzywki. Profesor zaznaczył też, że leki przeciwhistaminowe są lekami mającymi ważne zastosowanie w leczeniu atopowego zapalenia skóry.
Podczas Kongresu pokazano też szereg bardzo ciekawych przypadków klinicznych przygotowanych przez zespoły Klinik Dermatologicznych w Mińsku, w Grodnie i w Białymstoku. Dr E.Jahowdzik – Teleznaja i wsp. (Mińsk) pokazali patologię skóry związaną z zapaleniem wątroby typu C, dr U. Tsyrkunou i A. Sowkowicz (Grodna) demonstrowali przypadek rumienia wędrującego w przebiegu boreliozy przenoszonej przez kleszcze.
Pracownicy Kliniki Dermatologii w Białymstoku przedstawili przypadek pemfigoidu pęcherzowego u pacjentki z erytrodermią łuszczycową po miejscowym zastosowaniu altacetu, linijną IgA dermatozę u pacjentki z pierwotną żółciową niewydolnością wątroby oraz przypadki kiły zwracając uwagę na trudności diagnostyczne. Autorzy pokazali też przypadek autoimmunologicznego zespołu niedoczynności wielogruczołowej typu 1 oraz bardzo ciekawy przypadek powikłań po podskórnej injekcji prepatu przeznaczonego do użytku zewnętrznego. Pokazano także przypadki wrodzonej aplazji skóry u bliźniąt jednojajowych, przypadki dermatoz świądowych oraz przypadek owrzodzenia podniebienia twardego w przebiegu kiły późnej.
W sesji „Gorące tematy” koledzy z Mińska przedstawili analizę epidemii kiły na Białorusi w latach 1988 -2013. Wobec braku w Polsce aktualnego konsensusu dotyczącego diagnostyki i leczenia kiły bardzo ważnym wystąpieniem był referat doc. A. Serwin z Białegostoku, która przedstawiła propozycję nowych europejskich zaleceń dotyczących tego zagadnienia. Doc. Serwin podkreśliła, iż w najnowszej wersji dotyczącej diagnostyki zwrócono uwagę na ograniczoną wartość odczynów krętkowych w modyfikacji ilościowej dla diagnostyki kiły oraz dla oceny aktywności procesu chorobowego i skuteczności leczenia. Do kontroli po leczeniu obecnie polecany jest ilościowy odczyn VDRL/RPR wykonywany po 1, 3, 6 i 12 miesiącach w kile wczesnej. Nie zaleca się w kile wczesnej badania płynu mózgowo – rdzeniowego, u pacjentów u których nie stwierdza się odchyleń w badaniu neurologicznym, okulistycznym lub otolaryngologicznym. W leczeniu kiły lekiem pierwszego rzutu pozostaje penicylina. Ze schematów terapeutycznych kiły O.U.N. wycofano doksycyklinę. Doc. Serwin podkreśliła też , że propozycja zaleceń Europejskich dotyczących diagnostyki i leczenia kiły powinna być podstawą podejmowania decyzji w pracy dermatologa – wenerologa.
Ponadto w sesji tej prof. O. Pankratov z Mińska przedstawił metody leczenia zakażeń wirusem HPV, a dr Michajłowski omówił rolę Imikwimodu w leczeniu kłykcin kończystych i innych manifestacji klinicznych zakażenia wirusem HPV.
Prof. J. Kisis z Rygi omówił natomiast skuteczność Imiquimodu w leczeniu rogowacenia słonecznego , a prof. U. Adaskewich z Witebska dermatozy okolicy narządów moczowo – płciowych u mężczyzn.
Dr hab. Magdalena Lange (Gdańsk) omówiła osobliwości grzybicy u dzieci i młodzieży w rejonie Gdańska w okresie 2009 -2013. Najczęstszym czynnikiem epidemiologicznym grzybicy był M. canis. Był on przyczyną grzybicy w 75,3% przypadków. Zmiany najczęściej umiejscowione były na owłosionej skórze głowy. Na grzybice najczęściej chorowały dzieci pomiędzy 4 a 7 rokiem życia. Autorka zwróciła też uwagę na to iż grzybica paznokci nie jest schorzeniem rzadkim w populacji dziecięcej i dlatego powinna być uwzględniana w diagnostyce różnicowej zmian w obrębie płytek paznokciowych.
Dr A. Wilkowska omówiła zastosowanie cyklosporyny A w dermatologii zwracając szczególną uwagę na zasady bezpiecznego stosowania tego leku. Podkreśliła że zalecaną metodą leczenia jest tzw. terapia pulsowa, a zalecanymi dawkami są dawki 3,5 do 5 mg/kg wagi ciała/dobę. Omówiła też zasady monitorowania parametrów nerkowych i ciśnienia tętniczego krwi.
Dr hab. Małgorzata Sokołowska – Wojdyło (Gdańsk) przedstawiła najnowsze doniesienia na temat klasyfikacji, diagnostyki oraz leczenia chłoniaków skóry, prof. Rafał Czajkowski kierownik Kliniki Dermatologicznej UMK z Bydgoszczy w referacie pod tajemniczym tytułem „Białe plamy w dermatologii” omówił metody leczenia bielactwa, a prof. Romuald Olszański kierownik Zakładu medycyny Morskiej WIM w Gdyni wygłosił referat na temat leiszmaniozy.
Ostatnia sesja poświęcona była łuszczycy. W sesji tej prof. I. Flisiak omówiła odrębności łuszczycy wieku dziecięcego zwracając uwagę na to iż łuszczyca zwłaszcza u najmłodszych dzieci może sprawiać duże trudności diagnostyczne imitując inne jednostki chorobowe. Podkreśliła też że łuszczyca u dzieci ma najczęściej przebieg łagodny , w związku z czym zwykle wystarczające jest leczenie miejscowe,
Prof. A.M. Lukyanau (Mińsk) omówił leczenie biologiczne łuszczycy na Białorusi, a dr med. A. Wilkowska z Gdańska mówiąc o skuteczności leków biologicznych zwróciła uwagę na zastosowanie tych leków i ich skuteczność w innych niż łuszczyca jednostkach chorobowych. Omówiła ona między innymi doniesienia na temat skuteczności leków biologicznych w atopowym zapaleniu skóry.
Profesor A. Kaszuba omówił natomiast aktualne zalecenia leczenia łuszczycy. Profesor omówił zarówno metody leczenia miejscowego jak ogólnego zwracając szczególną uwagę na najnowsza generację leków jakimi są leki biologiczne. Podkreślił też, że obecnie prowadzonych jest wiele badań nad skutecznością i bezpieczeństwem tych nowych leków ..
Ciekawym wystąpieniem był referat przedstawiciela firmy Sandoz – Biofarmaceuticals dr. T. Giemzy (Monachium) , który wyjaśnił istotę leków biopodobnych.
na zdjęciu: Przewodniczacy Komitetu Organizacyjnego Kongresu prof. R. Nowicki oraz Konsultant Krajowy ds. Dermatologii Białorusi prof. A. Lukyanau z Mińska
Przewodniczący Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego prof. dr hab. med. Jacek Szepietowski, wręczył członkostwo honorowe PTD prof. Uladimirowi Adaskevichowi przewodniczącemu Białoruskiego Towarzystwa Dermatologicznego oraz prof. Aleksandrowi Lukyanau konsultantowi krajowemu ds. Dermatologii na Białorusi, podkreślając ich wkład w rozwój dermatologii oraz w rozwój współpracy między dermatologami polskimi i białoruskimi. Po odczytaniu listu gratulacyjnego przewodniczącego KRAUM (Konferencji Rektorów Akademickich Uczelni Medycznych) rektora Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego prof. Janusza Morysia, głos zabrał krajowy konsultant w dziedzinie dermatologii i wenerologii prof. Andrzej Kaszuba, który powitał zebranych i podkreślił znaczenie międzynarodowych spotkań dermatologicznych.
Bezpośrednio po otwarciu rozpoczęła się sesja plenarna, podczas której przedstawiono sześć wykładów. Jako pierwszy wystąpił prof. U. Adaskevich kierownik Kliniki Dermatowenerologii UM w Witebsku, który wygłosił referat na temat współpracy dermatologów polskich i białoruskich. Profesor podkreślił szczególne zasługi w tym zakresie Klinik Dermatologicznych w Białymstoku i Gdańsku. Zwrócił szczególną uwagę na znaczenie tych kontaktów w zbliżeniu środowisk dermatologicznych i wymianę doświadczeń obu krajów . Profesor Adaskevich z uznaniem wspomniał też o dorocznych spotkaniach podczas Akademii Dermatologii i Alergologii, odbywającej się od 10 lat w Ustce. Profesor D. Khvorik przedstawił wykład na temat historii kiły w rejonie Grodna. Podczas wykładu zademonstrował bogatą dokumentację fotograficzną obrazującą różne przypadki kliniczne. Kolejny wykład, profesora J. Szepietowskiego kierownika Kliniki Dermatologii i Alergologii UM we Wrocławiu poświęcony był psychologicznym konsekwencjom świądu przewlekłego. Zawierał najnowsze informacje na temat czynników patogenetycznych oraz możliwości leczenia tego dokuczliwego objawu. Profesor Cezary Kowalewski kierownik Kliniki Dermatologii i Immunodermatologii WUM przedstawił propozycję polskiego konsensusu diagnostyki i leczenia pęcherzycy. Omówił najnowsze możliwości w zakresie rozpoznawania i leczenia tej ciężkiej jednostki chorobowej. Profesor Lidia Rudnicka kierownik Warszawskiej Kliniki Dermatologicznej przedstawiła technikę trichoskopii – dodatkowej metody diagnostycznej grzybicy owłosionej skóry głowy, podkreślając, że metoda ta nie może zastąpić rutynowo stosowanego badania mikologicznego. Na zakończenie tej sesji profesor Katarzyna Woźniak z Kliniki Dermatologii i Immunodermatologii WUM omówiła najnowsze doniesienia na temat patogenezy trądziku oraz przedstawiła możliwości leczenia różnych postaci tego schorzenia z uwzględnieniem najnowszych metod.
W sesji II poświęconej dermatozom alergicznym, zorganizowanej wspólnie z sekcją dermatologiczną Polskiego Towarzystwa Alergologicznego, prof. Maciej Kaczmarski kierownik Kliniki Pediatrii, Gastroenterologii i Alergologii Dziecięcej UM w Białymstoku omówił rolę alergii pokarmowej w atopowym zapaleniu skóry, zwracając uwagę na rolę preparatów mlekozastępczych i mieszanek elementarnych w leczeniu tej jednostki chorobowej. Profesor Cezary Kowalewski przedstawił rolę zaburzeń bariery naskórkowej w powstawaniu zmian skórnych zwłaszcza atopowego zapalenia skóry oraz wyprysku, a dr Monika Kapińska Mrowiecka z Krakowa omówiła obecnie stosowane emolienty oraz kosmeceutyki.
Profesor Andrzej Kaszuba kierownik Kliniki Dermatologicznej UM w Łodzi przedstawił współczesne metody leczenia atopowego zapalenia skóry. Profesor zwrócił szczególną uwagę na leczenie ogólne. Omówił on rolę ogólnie stosowanych kortykosteroidów , cyklosporyny A, metotrexatu oraz stosowanych leków biologicznych.
Profesor R. Nowicki omówił natomiast nowy, europejski algorytm leczenia atopowego zapalenia skóry. Profesor zwrócił zwłaszcza uwagę na leczenie miejscowe tego schorzenia podkreślając rolę miejscowych glikokortykosteroidów i inhibitorów kalcineuryny. Podkreślił też że miejscowo stosowane glikokortykosteroidy mogą powodować szereg działań niepożądanych dlatego też w łagodnym i średnionasilonym atopowym zapaleniu skóry rekomendowanym lekiem pierwszego wyboru jest obecnie pimekrolimus.
Dr A.Wilkowska z Gdańskiej Kliniki Dermatologicznej omówiła rekomendacje Europejskiej Akademii Alergologii i Immunologii Klinicznej dotyczące leczenia pokrzywek. Zwróciła ona uwagę na rolę leków przeciwhistaminowych nowej generacji, które są zalecane jako leki pierwszego rzutu w wielu odmianach pokrzywek. Podkreśliła też, że zalecanie wielu leków w leczeniu tej jednostki chorobowej świadczy o trudnościach w leczeniu zwłaszcza pokrzywki przewlekłej.
Dr E. Grubska–Suchanek (Gdańsk) omówiła natomiast problem alergii na kosmetyki zwracając uwagę na ich bardzo częste stosowanie. Podkreśliła też , że wraz ze wzrostem częstości stosowania kosmetyków wzrasta problem nadwrażliwości na różne składowe produktów kosmetycznych. Wśród wszystkich składników kosmetyków najsilniejsze właściwości alergizujące mają substancje zapachowe i konserwanty, ale uczulać też mogą inne składowe kosmetyków.
W sesji porannej o godz. 7:00 drugiego dnia obrad prof. R. Nowicki omówił rolę leków przeciwhistaminowych w leczeniu pokrzywek. Podkreślił on rolę leków przeciwhistaminowych drugiej generacji, które nie mają działania sedatywnego i są bardzo dobrze tolerowane. W związku z powyższym leki te są wskazane jako leki pierwszego rzutu w wielu odmianach pokrzywki. Profesor zaznaczył też, że leki przeciwhistaminowe są lekami mającymi ważne zastosowanie w leczeniu atopowego zapalenia skóry.
Podczas Kongresu pokazano też szereg bardzo ciekawych przypadków klinicznych przygotowanych przez zespoły Klinik Dermatologicznych w Mińsku, w Grodnie i w Białymstoku. Dr E.Jahowdzik – Teleznaja i wsp. (Mińsk) pokazali patologię skóry związaną z zapaleniem wątroby typu C, dr U. Tsyrkunou i A. Sowkowicz (Grodna) demonstrowali przypadek rumienia wędrującego w przebiegu boreliozy przenoszonej przez kleszcze.
Pracownicy Kliniki Dermatologii w Białymstoku przedstawili przypadek pemfigoidu pęcherzowego u pacjentki z erytrodermią łuszczycową po miejscowym zastosowaniu altacetu, linijną IgA dermatozę u pacjentki z pierwotną żółciową niewydolnością wątroby oraz przypadki kiły zwracając uwagę na trudności diagnostyczne. Autorzy pokazali też przypadek autoimmunologicznego zespołu niedoczynności wielogruczołowej typu 1 oraz bardzo ciekawy przypadek powikłań po podskórnej injekcji prepatu przeznaczonego do użytku zewnętrznego. Pokazano także przypadki wrodzonej aplazji skóry u bliźniąt jednojajowych, przypadki dermatoz świądowych oraz przypadek owrzodzenia podniebienia twardego w przebiegu kiły późnej.
W sesji „Gorące tematy” koledzy z Mińska przedstawili analizę epidemii kiły na Białorusi w latach 1988 -2013. Wobec braku w Polsce aktualnego konsensusu dotyczącego diagnostyki i leczenia kiły bardzo ważnym wystąpieniem był referat doc. A. Serwin z Białegostoku, która przedstawiła propozycję nowych europejskich zaleceń dotyczących tego zagadnienia. Doc. Serwin podkreśliła, iż w najnowszej wersji dotyczącej diagnostyki zwrócono uwagę na ograniczoną wartość odczynów krętkowych w modyfikacji ilościowej dla diagnostyki kiły oraz dla oceny aktywności procesu chorobowego i skuteczności leczenia. Do kontroli po leczeniu obecnie polecany jest ilościowy odczyn VDRL/RPR wykonywany po 1, 3, 6 i 12 miesiącach w kile wczesnej. Nie zaleca się w kile wczesnej badania płynu mózgowo – rdzeniowego, u pacjentów u których nie stwierdza się odchyleń w badaniu neurologicznym, okulistycznym lub otolaryngologicznym. W leczeniu kiły lekiem pierwszego rzutu pozostaje penicylina. Ze schematów terapeutycznych kiły O.U.N. wycofano doksycyklinę. Doc. Serwin podkreśliła też , że propozycja zaleceń Europejskich dotyczących diagnostyki i leczenia kiły powinna być podstawą podejmowania decyzji w pracy dermatologa – wenerologa.
Ponadto w sesji tej prof. O. Pankratov z Mińska przedstawił metody leczenia zakażeń wirusem HPV, a dr Michajłowski omówił rolę Imikwimodu w leczeniu kłykcin kończystych i innych manifestacji klinicznych zakażenia wirusem HPV.
Prof. J. Kisis z Rygi omówił natomiast skuteczność Imiquimodu w leczeniu rogowacenia słonecznego , a prof. U. Adaskewich z Witebska dermatozy okolicy narządów moczowo – płciowych u mężczyzn.
Dr hab. Magdalena Lange (Gdańsk) omówiła osobliwości grzybicy u dzieci i młodzieży w rejonie Gdańska w okresie 2009 -2013. Najczęstszym czynnikiem epidemiologicznym grzybicy był M. canis. Był on przyczyną grzybicy w 75,3% przypadków. Zmiany najczęściej umiejscowione były na owłosionej skórze głowy. Na grzybice najczęściej chorowały dzieci pomiędzy 4 a 7 rokiem życia. Autorka zwróciła też uwagę na to iż grzybica paznokci nie jest schorzeniem rzadkim w populacji dziecięcej i dlatego powinna być uwzględniana w diagnostyce różnicowej zmian w obrębie płytek paznokciowych.
Dr A. Wilkowska omówiła zastosowanie cyklosporyny A w dermatologii zwracając szczególną uwagę na zasady bezpiecznego stosowania tego leku. Podkreśliła że zalecaną metodą leczenia jest tzw. terapia pulsowa, a zalecanymi dawkami są dawki 3,5 do 5 mg/kg wagi ciała/dobę. Omówiła też zasady monitorowania parametrów nerkowych i ciśnienia tętniczego krwi.
Dr hab. Małgorzata Sokołowska – Wojdyło (Gdańsk) przedstawiła najnowsze doniesienia na temat klasyfikacji, diagnostyki oraz leczenia chłoniaków skóry, prof. Rafał Czajkowski kierownik Kliniki Dermatologicznej UMK z Bydgoszczy w referacie pod tajemniczym tytułem „Białe plamy w dermatologii” omówił metody leczenia bielactwa, a prof. Romuald Olszański kierownik Zakładu medycyny Morskiej WIM w Gdyni wygłosił referat na temat leiszmaniozy.
Ostatnia sesja poświęcona była łuszczycy. W sesji tej prof. I. Flisiak omówiła odrębności łuszczycy wieku dziecięcego zwracając uwagę na to iż łuszczyca zwłaszcza u najmłodszych dzieci może sprawiać duże trudności diagnostyczne imitując inne jednostki chorobowe. Podkreśliła też że łuszczyca u dzieci ma najczęściej przebieg łagodny , w związku z czym zwykle wystarczające jest leczenie miejscowe,
Prof. A.M. Lukyanau (Mińsk) omówił leczenie biologiczne łuszczycy na Białorusi, a dr med. A. Wilkowska z Gdańska mówiąc o skuteczności leków biologicznych zwróciła uwagę na zastosowanie tych leków i ich skuteczność w innych niż łuszczyca jednostkach chorobowych. Omówiła ona między innymi doniesienia na temat skuteczności leków biologicznych w atopowym zapaleniu skóry.
Profesor A. Kaszuba omówił natomiast aktualne zalecenia leczenia łuszczycy. Profesor omówił zarówno metody leczenia miejscowego jak ogólnego zwracając szczególną uwagę na najnowsza generację leków jakimi są leki biologiczne. Podkreślił też, że obecnie prowadzonych jest wiele badań nad skutecznością i bezpieczeństwem tych nowych leków ..
Ciekawym wystąpieniem był referat przedstawiciela firmy Sandoz – Biofarmaceuticals dr. T. Giemzy (Monachium) , który wyjaśnił istotę leków biopodobnych.
na zdjęciu: Przewodniczacy Komitetu Organizacyjnego Kongresu prof. R. Nowicki oraz Konsultant Krajowy ds. Dermatologii Białorusi prof. A. Lukyanau z Mińska
