Atopowe zapalenie skóry u nastolatków i dorosłych – jaka opcja terapeutyczna

Dwa badania III fazy sugerują, że upadacitinib (ihibitor kinazy JAK) jest skuteczny w leczeniu umiarkowanego do ciężkiego atopowego zapalenia skóry (AZS), zarówno w monoterapii, jak i wraz z miejscowymi kortykosteroidami. Jak napisano w The Lancet lek będzie stosowany u pacjentów wymagających terapii zaostrzeń, ale także u pacjentów ze stanem przewlekłym.

Badanie dotyczące monoterapii składało się z dwóch powtórzonych badań wieloośrodkowych o nazwie Measure Up 1 i Measure Up 2. Oba przeprowadzono w ośrodkach w Europie, Ameryce Północnej i Południowej, Oceanii oraz w regionie Azji i Pacyfiku. Uczestnikami były nastolatki (w wieku 12-17 lat) i dorośli (18-75 lat) z umiarkowanym do ciężkiego atopowym zapaleniem skóry obejmującym co najmniej 10% powierzchni ciała; wskaźnik EASI (Egzema Area and Severity Index) co najmniej 16.

Pacjenci byli losowo przydzielani do upadacitinibu w dawce 15 mg lub 30 mg lub placebo raz dziennie przez 16 tygodni. Do tego momentu większy odsetek pacjentów leczonych upadacitinibem osiągnął co najmniej 90% lub 100% poprawę w wynikach EASI niż w przypadku zastosowania placebo. W dwóch powtórzonych badaniach skuteczność została potwierdzona w szeregu punktów końcowych oceniających objawy skórne, świąd, ból skóry i ogólnie jakość życia. Obie dawki upadacitinibu były dobrze tolerowane bez nowych istotnych zagrożeń bezpieczeństwa poza tymi opisanymi w ChPL.

Warto zauważyć, że w tych badaniach większy odsetek pacjentów leczonych upadacitinibem zgłaszał wystąpienie trądziku niż zgłoszono w badaniach nad inhibitorami JAK w reumatoidalnym zapaleniu stawów. W innym badaniu (University Medical Center Hamburg) przetestowano skuteczność i bezpieczeństwo upadacitinibu w połączeniu z miejscowymi kortykosteroidami. Pacjenci podobnie do pacjentów w poprzednim badaniu losowo otrzymywali upadacitinib w dawce 15 mg lub 30 mg plus miejscowe kortykosteroidy lub placebo plus miejscowe kortykosteroidy. W 16. tygodniu odsetek pacjentów, którzy osiągnęli wskaźnik EASI-75, był znacząco wyższy w grupie upadacitinibu 15 mg plus miejscowy kortykosteroid (65%) i upadacitinibu 30 mg plus miejscowe kortykosteroidy (77%) niż w grupie placebo (26 %).

Liczba odpowiedzi klinicznych była podobna do obserwowanych w przypadku monoterapii upadacitinibem, co może wskazywać, że korzyść z dodania miejscowych kortykosteroidów do upadacitinibu jest minimalna w porównaniu z upadacitinibem w monoterapii.