123RF
Bimekizumab skuteczny w trądziku odwróconym
| Tagi: | bimekizumab, trądzik odwrócony |
Bimekizumab, przeciwciało monoklonalne skierowane przeciwko dwóm typom interleukiny 17 — IL-17A i IL-17F, w dwóch badaniach klinicznych fazy III działało terapeutycznie zmniejszając liczbę ropni i guzków zapalnych w porównaniu z placebo w trądziku odwróconym.
Zespół naukowców z Harvard Medical School kierowany przed prof. Alexę B. Kimball dokonał oceny leku w dwóch badaniach BE HEARD I i BE HEARD II.
Włączono do nich odpowiednio 505 i 509 pacjentów z trądzikiem odwróconym. Około 50 proc. pacjentów w badaniu BE HEARD I i 60 proc. pacjentów w badaniu BE HEARD II miało chorobę Hurleya w stadium 3., które jest najcięższym z trzech stadiów tego schorzenia. Pozostali byli w stadium 2. choroby Hurleya.
Średni czas trwania trądziku odwróconego wynosił odpowiednio 8,3 i 7,1 roku. Pacjenci w obu badaniach zostali losowo przydzieleni do jednej z czterech grup — albo do schematu dawkowania 320 mg bimekizumabu podawanego we wstrzyknięciu podskórnym, albo do grupy placebo. Oba badania obejmowały 16-tygodniowe leczenie początkowe i 32-tygodniowe leczenie podtrzymujące z podwójnie ślepą próbą.
W jednej grupie eksperymentalnej bimekizumab podawano raz na 2 tygodnie przez cały cykl 48-tygodniowego badania (Q2/Q2W). W drugiej pacjenci rozpoczęli od schematu co dwa tygodnie przez 16 tygodni, a następnie zostali przestawieni na dawkowanie co 4 tygodnie (Q2W/Q4W).
W trzeciej grupie pacjenci rozpoczęli i kontynuowali schemat co 4 tygodnie (Q4T/Q4W). Pacjenci w czwartej grupie rozpoczęli od placebo i przeszli po 16 tygodniach na schemat bimekizumabu co 2 tygodnie (placebo/Q2W).
Pierwszorzędowym punktem końcowym był HiSCR50, oznaczający 50-proc. zmniejszenie liczby ropni i guzków zapalnych w porównaniu z wartością wyjściową w narzędziu do oceny Hidradenitis Suppurativa Clinical Response (HiSCR).
Po 16 tygodniach początkowa dawka Q2W w dwóch grupach okazała się lepsza klinicznie od placebo zarówno w BE HEARD I (47,8 proc. do 28,7 proc.), jak i BE HEARD II (52,0 proc. do 32,2 proc.). Wskaźniki odpowiedzi w ramieniu Q4W w BE HEARD I (45,3 proc.) i BE HEARD II (53,8 proc.) były również wyższe niż w grupie placebo, ale różnica była istotna tylko w BE HEARD II.
Po 48 tygodniach odsetek pacjentów z odpowiedzią HiSCR50 wzrósł we wszystkich grupach w obu badaniach. Schematy były na ogół takie same, z nieco wyższymi odpowiedziami liczbowymi wśród grup, które otrzymywały schemat dawkowania co 2 tygodnie w stosunku do schematu co 4 tygodnie. W badaniu BE HEARD I po 48 tygodniach odsetek odpowiedzi HiSCR50 wynosił około 60 proc. u osób, które rozpoczęły i kontynuowały leczenie bimekizumabem co 2 tygodnie (Q2T/Q2W) lub zostało im zmienione dawkowanie w 16 tygodniu na bimekizumab co 4 tygodnie (Q2T/Q2T 4 tyg.).
Dla tych, którzy rozpoczęli i kontynuowali przyjmowanie bimekizumabu co 4 tygodnie oraz dla grupy, która rozpoczęła przyjmowanie placebo i przeszła na bimekizumab co 2 tygodnie, wskaźniki odpowiedzi wyniosły odpowiednio 52,7 proc. i 45,3 proc. W badaniu BE HEARD II wskaźniki odpowiedzi HiSCR50 były wyższe we wszystkich grupach, w tym w grupie placebo, a wzorce odpowiedzi były podobne po 48 tygodniach. Większość pacjentów osiągnęła odpowiedź HiSCR50 — 79,8 proc. (Q2T/Q2W), 78,4 proc. (Q2T/Q4W), 76,7 proc. (Q4T/Q4W) i 65,9 proc. (placebo/Q2T) pacjentów. Warto zauważyć, że chociaż nastąpił szybki wzrost odsetka pacjentów otrzymujących placebo, którzy osiągnęli HiSCR50 po zmianie leczenia w 16. tygodniu, wydaje się, że w 48. tygodniu nastąpiła przewaga grupy, która rozpoczęła przyjmowanie pełnej dawki bimekizumabu w porównaniu z rozpoczęciem przyjmowania placebo. W tym badaniu pacjentów wymieniono jako niereagujących, jeśli otrzymywali antybiotyki w dowolnym momencie i z jakiegokolwiek powodu po randomizacji. – Mogło to ukryć część pozytywnych wyników z bimekizumabu – stwierdziła prof. Kimball, ale ten element projektu badania uznano za niezbędny do wyizolowania aktywności badanego leku.
– W przyszłych badaniach trądziku odwróconego pomocne będzie rozwiązanie trudności w radzeniu sobie z wpływem antybiotyków i leków przeciwbólowych (w ocenie wyników) – zauważyła Kimball. Według niej dla pacjentów z HS drugorzędowy punkt końcowy HiSCR75 może być uważany za najbardziej znaczący. Jak stwierdziła badaczka, nie tylko dokumentuje wyższy poziom skuteczności, ale koreluje ze znaczącą poprawą jakości życia. W obu połączonych badaniach ponad 55 proc. pacjentów otrzymujących bimekizumab w sposób ciągły osiągnęło HiSCR75 w 48. tygodniu w obserwowanej analizie przypadków.
W badaniu BE HEARD I wskaźniki HiSCR75 wyniosły odpowiednio 33,4 proc. i 24,7 proc. dla dawek bimekizumabu co 2 tygodnie i co 4 tygodnie. Odpowiedź 33,4 proc. była statystycznie lepsza niż placebo (18,4 proc.). W badaniu BE HEARD II zarówno dawka co 2 tygodnie (35,7 proc.), jak i dawka co 4 tygodnie (33,7 proc.) były lepsze niż 15,6 proc. odpowiedzi u pacjentów otrzymujących placebo. Kimball zauważyła, że w porównaniu z mniej więcej 3-punktową redukcją w porównaniu z wartością wyjściową w grupach placebo w dwóch badaniach 5-punktowa redukcja dla obu grup bimekizumabu przez 2 tygodnie lub 4 tygodnie w każdym badaniu klinicznym była bardzo istotna.
Bimekizumab był stosunkowo dobrze tolerowany, chociaż wiąże się ze zwiększonym ryzykiem kandydozy obserwowanym w przypadku tego środka stosowanego w łuszczycy i ogólnie w przypadku innych inhibitorów IL-17, takich jak sekukinumab. Ryzyko kandydozy wydawało się być zależne od dawki, ale według Kimball przypadki były na ogół łagodne i łatwe do opanowania. Zaznaczyła, że tylko trzech pacjentów przerwało leczenie z tego powodu. Liczba przypadków przerwania leczenia z powodu zdarzenia niepożądanego związanego z leczeniem wyniosła ogółem mniej niż 4 proc. po 16 tygodniach.
Jest to dopiero trzecie badanie fazy 3., jakie kiedykolwiek zakończono u pacjentów z trądzikiem odwróconym. Profesor Kimball prowadziła dotychczas wszystkie badania fazy 3., w tym badania kliniczne adalimumabu, opublikowane w 2016 r., oraz secukinumabu, opublikowane na początku tego roku. Wszystkie były badaniami pozytywnymi.
Opracowanie: Marek Meissner
Włączono do nich odpowiednio 505 i 509 pacjentów z trądzikiem odwróconym. Około 50 proc. pacjentów w badaniu BE HEARD I i 60 proc. pacjentów w badaniu BE HEARD II miało chorobę Hurleya w stadium 3., które jest najcięższym z trzech stadiów tego schorzenia. Pozostali byli w stadium 2. choroby Hurleya.
Średni czas trwania trądziku odwróconego wynosił odpowiednio 8,3 i 7,1 roku. Pacjenci w obu badaniach zostali losowo przydzieleni do jednej z czterech grup — albo do schematu dawkowania 320 mg bimekizumabu podawanego we wstrzyknięciu podskórnym, albo do grupy placebo. Oba badania obejmowały 16-tygodniowe leczenie początkowe i 32-tygodniowe leczenie podtrzymujące z podwójnie ślepą próbą.
W jednej grupie eksperymentalnej bimekizumab podawano raz na 2 tygodnie przez cały cykl 48-tygodniowego badania (Q2/Q2W). W drugiej pacjenci rozpoczęli od schematu co dwa tygodnie przez 16 tygodni, a następnie zostali przestawieni na dawkowanie co 4 tygodnie (Q2W/Q4W).
W trzeciej grupie pacjenci rozpoczęli i kontynuowali schemat co 4 tygodnie (Q4T/Q4W). Pacjenci w czwartej grupie rozpoczęli od placebo i przeszli po 16 tygodniach na schemat bimekizumabu co 2 tygodnie (placebo/Q2W).
Pierwszorzędowym punktem końcowym był HiSCR50, oznaczający 50-proc. zmniejszenie liczby ropni i guzków zapalnych w porównaniu z wartością wyjściową w narzędziu do oceny Hidradenitis Suppurativa Clinical Response (HiSCR).
Po 16 tygodniach początkowa dawka Q2W w dwóch grupach okazała się lepsza klinicznie od placebo zarówno w BE HEARD I (47,8 proc. do 28,7 proc.), jak i BE HEARD II (52,0 proc. do 32,2 proc.). Wskaźniki odpowiedzi w ramieniu Q4W w BE HEARD I (45,3 proc.) i BE HEARD II (53,8 proc.) były również wyższe niż w grupie placebo, ale różnica była istotna tylko w BE HEARD II.
Po 48 tygodniach odsetek pacjentów z odpowiedzią HiSCR50 wzrósł we wszystkich grupach w obu badaniach. Schematy były na ogół takie same, z nieco wyższymi odpowiedziami liczbowymi wśród grup, które otrzymywały schemat dawkowania co 2 tygodnie w stosunku do schematu co 4 tygodnie. W badaniu BE HEARD I po 48 tygodniach odsetek odpowiedzi HiSCR50 wynosił około 60 proc. u osób, które rozpoczęły i kontynuowały leczenie bimekizumabem co 2 tygodnie (Q2T/Q2W) lub zostało im zmienione dawkowanie w 16 tygodniu na bimekizumab co 4 tygodnie (Q2T/Q2T 4 tyg.).
Dla tych, którzy rozpoczęli i kontynuowali przyjmowanie bimekizumabu co 4 tygodnie oraz dla grupy, która rozpoczęła przyjmowanie placebo i przeszła na bimekizumab co 2 tygodnie, wskaźniki odpowiedzi wyniosły odpowiednio 52,7 proc. i 45,3 proc. W badaniu BE HEARD II wskaźniki odpowiedzi HiSCR50 były wyższe we wszystkich grupach, w tym w grupie placebo, a wzorce odpowiedzi były podobne po 48 tygodniach. Większość pacjentów osiągnęła odpowiedź HiSCR50 — 79,8 proc. (Q2T/Q2W), 78,4 proc. (Q2T/Q4W), 76,7 proc. (Q4T/Q4W) i 65,9 proc. (placebo/Q2T) pacjentów. Warto zauważyć, że chociaż nastąpił szybki wzrost odsetka pacjentów otrzymujących placebo, którzy osiągnęli HiSCR50 po zmianie leczenia w 16. tygodniu, wydaje się, że w 48. tygodniu nastąpiła przewaga grupy, która rozpoczęła przyjmowanie pełnej dawki bimekizumabu w porównaniu z rozpoczęciem przyjmowania placebo. W tym badaniu pacjentów wymieniono jako niereagujących, jeśli otrzymywali antybiotyki w dowolnym momencie i z jakiegokolwiek powodu po randomizacji. – Mogło to ukryć część pozytywnych wyników z bimekizumabu – stwierdziła prof. Kimball, ale ten element projektu badania uznano za niezbędny do wyizolowania aktywności badanego leku.
– W przyszłych badaniach trądziku odwróconego pomocne będzie rozwiązanie trudności w radzeniu sobie z wpływem antybiotyków i leków przeciwbólowych (w ocenie wyników) – zauważyła Kimball. Według niej dla pacjentów z HS drugorzędowy punkt końcowy HiSCR75 może być uważany za najbardziej znaczący. Jak stwierdziła badaczka, nie tylko dokumentuje wyższy poziom skuteczności, ale koreluje ze znaczącą poprawą jakości życia. W obu połączonych badaniach ponad 55 proc. pacjentów otrzymujących bimekizumab w sposób ciągły osiągnęło HiSCR75 w 48. tygodniu w obserwowanej analizie przypadków.
W badaniu BE HEARD I wskaźniki HiSCR75 wyniosły odpowiednio 33,4 proc. i 24,7 proc. dla dawek bimekizumabu co 2 tygodnie i co 4 tygodnie. Odpowiedź 33,4 proc. była statystycznie lepsza niż placebo (18,4 proc.). W badaniu BE HEARD II zarówno dawka co 2 tygodnie (35,7 proc.), jak i dawka co 4 tygodnie (33,7 proc.) były lepsze niż 15,6 proc. odpowiedzi u pacjentów otrzymujących placebo. Kimball zauważyła, że w porównaniu z mniej więcej 3-punktową redukcją w porównaniu z wartością wyjściową w grupach placebo w dwóch badaniach 5-punktowa redukcja dla obu grup bimekizumabu przez 2 tygodnie lub 4 tygodnie w każdym badaniu klinicznym była bardzo istotna.
Bimekizumab był stosunkowo dobrze tolerowany, chociaż wiąże się ze zwiększonym ryzykiem kandydozy obserwowanym w przypadku tego środka stosowanego w łuszczycy i ogólnie w przypadku innych inhibitorów IL-17, takich jak sekukinumab. Ryzyko kandydozy wydawało się być zależne od dawki, ale według Kimball przypadki były na ogół łagodne i łatwe do opanowania. Zaznaczyła, że tylko trzech pacjentów przerwało leczenie z tego powodu. Liczba przypadków przerwania leczenia z powodu zdarzenia niepożądanego związanego z leczeniem wyniosła ogółem mniej niż 4 proc. po 16 tygodniach.
Jest to dopiero trzecie badanie fazy 3., jakie kiedykolwiek zakończono u pacjentów z trądzikiem odwróconym. Profesor Kimball prowadziła dotychczas wszystkie badania fazy 3., w tym badania kliniczne adalimumabu, opublikowane w 2016 r., oraz secukinumabu, opublikowane na początku tego roku. Wszystkie były badaniami pozytywnymi.
Opracowanie: Marek Meissner
