Co nowego w atopowym zapaleniu skóry?
Autor: Alicja Kostecka
Data: 21.08.2019
Źródło: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/pdf/10.1111/ced.13885
Atopowe zapalenie skóry (AZS) jest częstą chorobą wieku dziecięcego. Wiele schematów terapeutycznych stosowanych w AZS nie do końca znajduje uzasadnienie w świetle medycyny opartej na dowodach.
Zespół naukowców Solman et al. dokonał analizy badań nad zapobieganiem i leczeniem AZS, pojawiających się w literaturze w 2016 roku. Wśród terapii ogólnoustrojowych szczególne miejsce zajmuje leczenie omalizumabem.
Niektóre badania sugerują, że przynosi on poprawę u 74% chorych, powodzenie terapii tym lekiem najprawdopodobniej koreluje z niskim stężeniem całkowitym IgE oraz obecnością prawidłowego allelu genu filagryny (FLG). Omalizumab stanowi dobrze tolerowaną ścieżkę terapeutyczną, niemniej obarczoną wysokimi kosztami. Innym rodzajem terapii ogólnoustrojowej jest desensytyzacja immunologiczna (odczulanie), która nie ma statystycznie uzasadnionego znaczenia w leczeniu. W pracy poddano również przeglądowi metody miejscowe, i tak: miejscowo stosowane glikokortykoidy wykazują podobną skuteczność co inhibitory kalcyneuryny, nie generując przy tym wyższego odsetka działań niepożądanych w postaci miejscowych infekcji, bądź atrofii skóry, również w populacji dziecięcej.
Z metod żywieniowych, niejednoznacznych dowodów dostarczają badania nad suplementacją witaminy D oraz prebiotyków.
Zapobieganie AZS powinno z kolei opierać się na podawaniu dzieciom w diecie kwasów omega-3 oraz PUFA (dieta bogata w ryby), probiotyków, a także wprowadzania - w odpowiednim czasie - alergenów do diety dziecka, niemniej dowody na skuteczność tych praktyk są niewystarczające.
Niektóre badania sugerują, że przynosi on poprawę u 74% chorych, powodzenie terapii tym lekiem najprawdopodobniej koreluje z niskim stężeniem całkowitym IgE oraz obecnością prawidłowego allelu genu filagryny (FLG). Omalizumab stanowi dobrze tolerowaną ścieżkę terapeutyczną, niemniej obarczoną wysokimi kosztami. Innym rodzajem terapii ogólnoustrojowej jest desensytyzacja immunologiczna (odczulanie), która nie ma statystycznie uzasadnionego znaczenia w leczeniu. W pracy poddano również przeglądowi metody miejscowe, i tak: miejscowo stosowane glikokortykoidy wykazują podobną skuteczność co inhibitory kalcyneuryny, nie generując przy tym wyższego odsetka działań niepożądanych w postaci miejscowych infekcji, bądź atrofii skóry, również w populacji dziecięcej.
Z metod żywieniowych, niejednoznacznych dowodów dostarczają badania nad suplementacją witaminy D oraz prebiotyków.
Zapobieganie AZS powinno z kolei opierać się na podawaniu dzieciom w diecie kwasów omega-3 oraz PUFA (dieta bogata w ryby), probiotyków, a także wprowadzania - w odpowiednim czasie - alergenów do diety dziecka, niemniej dowody na skuteczność tych praktyk są niewystarczające.
