Cyklosporyna A w terapii AZS
Autor: Alicja Kostecka
Data: 28.09.2017
Źródło: PD/AK
| Tagi: | cyklosporyna, AZS |
Mimo dużego postępu w terapii AZS w ostatnich latach i opracowania nowych leków blokujących interleukinę 4 (IL-4) i/lub IL-13 czy też IL-31 (m.in. dupilumabu, tralokinumabu, nemolizumabu), nadal leczeniem pierwszego wyboru w terapii ciężkiego AZS jest cyklosporyna A.
Atopowe zapalenie skóry (AZS) jest przewlekłą i nawrotową chorobą zapalną skóry. Charakteryzuje się obecnością wypryskowych zmian skórnych o typowej lokalizacji, którym towarzyszy intensywny świąd. Atopowe zapalenie skóry może współwystępować z innymi atopowymi chorobami IgE-zależnymi, takimi jak alergiczny nieżyt nosa, alergiczne zapalenie spojówek, alergia pokarmowa oraz astma oskrzelowa. W patogenezie AZS biorą udział czynniki genetyczne, epigenetyczne, immunologiczne i środowiskowe.
Jednym z podstawowych czynników predysponujących do rozwoju AZS jest defekt bariery naskórkowej, zwłaszcza mutacje w obrębie genu filagryny. W ostatnich latach zaczęto zwracać uwagę na zanieczyszczenia środowiska, szczególnie na narażenie na toluen i inne węglowodory, i związany z tym wzrost liczby zachorowań na AZS w krajach rozwiniętych.
Rozpoznanie AZS ustala się na podstawie kryteriów diagnostycznych. W Polsce najczęściej stosowane są kryteria opracowane przez Hanifina i Rajkę. Zgodnie z nimi, aby zdiagnozować AZS, pacjent musi spełniać przynajmniej 3 z 4 kryteriów głównych (świąd, przewlekły i nawrotowy przebieg schorzenia, charakterystyczna morfologia i lokalizacja zmian skórnych oraz osobniczy lub rodzinny wywiad atopowy) oraz 3 z 23 kryteriów mniejszych. W terapii AZS mają zastosowanie przede wszystkim miejscowe glikokortykosteroidy oraz inhibitory kalcyneuryny. Bardzo istotna jest także regularna pielęgnacja skóry z wykorzystaniem emolientów w celu odbudowy bariery naskórkowej. U części pacjentów przebieg AZS jest jednak na tyle ciężki, że konieczne jest zastosowanie leczenia ogólnego.
Poniżej opis studium przypadku:
www.termedia.pl/Zastosowanie-cyklosporyny-A-w-terapii-atopowego-zapalenia-skory-opis-przypadku,56,30574,1,0.html
Jednym z podstawowych czynników predysponujących do rozwoju AZS jest defekt bariery naskórkowej, zwłaszcza mutacje w obrębie genu filagryny. W ostatnich latach zaczęto zwracać uwagę na zanieczyszczenia środowiska, szczególnie na narażenie na toluen i inne węglowodory, i związany z tym wzrost liczby zachorowań na AZS w krajach rozwiniętych.
Rozpoznanie AZS ustala się na podstawie kryteriów diagnostycznych. W Polsce najczęściej stosowane są kryteria opracowane przez Hanifina i Rajkę. Zgodnie z nimi, aby zdiagnozować AZS, pacjent musi spełniać przynajmniej 3 z 4 kryteriów głównych (świąd, przewlekły i nawrotowy przebieg schorzenia, charakterystyczna morfologia i lokalizacja zmian skórnych oraz osobniczy lub rodzinny wywiad atopowy) oraz 3 z 23 kryteriów mniejszych. W terapii AZS mają zastosowanie przede wszystkim miejscowe glikokortykosteroidy oraz inhibitory kalcyneuryny. Bardzo istotna jest także regularna pielęgnacja skóry z wykorzystaniem emolientów w celu odbudowy bariery naskórkowej. U części pacjentów przebieg AZS jest jednak na tyle ciężki, że konieczne jest zastosowanie leczenia ogólnego.
Poniżej opis studium przypadku:
www.termedia.pl/Zastosowanie-cyklosporyny-A-w-terapii-atopowego-zapalenia-skory-opis-przypadku,56,30574,1,0.html
