Doksycyklina vs minocyklina w leczeniu trądzika różowatego – ocena efektywności i bezpieczeństwa

Antybiotyki z grupy tetracyklin – tetracyklina, doksycyklina, minocyklina – są stosowane w leczeniu pacjentów z trądzikiem różowatym od wielu lat ze względu na ich działanie przeciwzapalne. Mimo częstego stosowania minocykliny w praktyce klinicznej, dane na temat efektywności i bezpieczeństwa tego rodzaju terapii są ograniczone. Linden i wsp. przeprowadzili badanie mające na celu porównanie skuteczności i bezpieczeństwa leczenia pacjentów z trądzikiem różowatym minocykliną (100 mg) oraz doksycykliną (40 mg). Pracę opublikowano na łamach British Journal of Dermatology.

80 pacjentów z umiarkowanym i ciężkim grudkowo-krostkowym trądzikiem różowatym w sposób randomizowany zakwalifikowano do grupy otrzymującej minocyklinę lub doksycyklinę. 68 pacjentów pozostało w obserwacji do czasu zakończenia badania.

W badaniu wykazano porównywalną skuteczność leczenia minocykliną z leczeniem doksycykliną w czasie 16-tygodniowej terapii. Mniej nawrotów w czasie 3-miesięcznej obserwacji po zakończonym leczeniu wystąpiło wśród pacjentów leczonych minocykliną. Korzystniejszy wpływ na jakość życia (mierzoną wzkaźnikami:Health Related Quality of Life (HRQoL) oraz Patient’s Global Assessment (PaGA)) obserwowano podczas leczenia minocykliną, natomiast profil bezpieczeństwa obu leków był zbliżony.

Badanie wskazuje na zbliżony profil skuteczności i bezpieczeństwa w przypadku obu badanych leków. Należy jednak mieć na uwadze możliwość wystąpienia rzadkich, aczkolwiek poważnych działań niepożądanych w trakcie terapii minocykliną – uwzględniając m.in. możliwość indukowania polekowego tocznia rumieniowatego oraz ciężkich reakcji nadwrażliwości.