123RF
Immunoterapia nową opcją terapeutyczną w pęcherzycy
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 15.07.2022
Źródło: Yuan H, Pan M, Chen H , Xuming Mao X Immunotherapy for Pemphigus: Present and Future. Front Med (Lausanne). 2022 Jun 15;9:901239. doi: 10.3389/fmed.2022.901239
| Tagi: | immunoterapia, pęcherzyca |
Pęcherzyca jest przewlekłą i ciężką autoimmunologiczną chorobą pęcherzową wywoływaną przez autoprzeciwciała skierowane na cząsteczki adhezyjne między keratynocytami.
Leczenie choroby trwa średnio 2–3 lata.
Obecnie najnowszą terapią pierwszej linii jest połączenie rytuksymabu z krótkoterminowym podawaniem glikokortykosteroidów ogólnoustrojowych. Można je jednak stosować tylko u niektórych pacjentów.
Pożądane są przy tym nowe strategie terapeutyczne ze względu na niską skuteczność glikokortykosteroidów i rytuksymabu w niektórych podgrupach pacjentów oraz długotrwałe poważne działania niepożądane tradycyjnych terapii.
Naukowcy z Chin przeprowadzili metaanalizę pod kątem innowacyjnych immunoterapii pęcherzycy, wyodrębniając kilka grup leków, które mogą być zastosowane w terapii pierwszej linii.
Analiza ta skupia się na terapiach opartych na mechanizmach immunologicznych, które są ukierunkowane na limfocyty B specyficzne dla mechanizmu rozwoju schorzenia, limfocyty T i decydujące o objawach cytokiny.
W grupie przeciwciał monoklonalnych nowej generacji anty-CD20 weltuzumab jest jak dotąd jedynym przeciwciałem anty-CD20 nowej generacji, zaś ofatumumab pierwszym w pełni ludzkim przeciwciałem monoklonalnym anty-CD20 typu I. Mogą one być zastosowane w terapii, na równi z okrelizumabem, obinutuzumabem/GA-101, okaratuzumabem (AME-133v) i PRO131921, które są przeciwciałami trzeciej generacji anty-CD20 stosowanymi w leczeniu nawracającego stwardnienia rozsianego i przewlekłej białaczki limfocytowej.
W grupie inhibitorów kinazy tyrozynowej Brutona, wyróżnia się PRN1008 (rilzabrutynib), bezpieczny i dobrze tolerowany po podaniu doustnym, zaś studia przypadków wykazywały, że może być skuteczny w leczeniu pęcherzycy.
W terapiach kierowanych na limfocyty T i interakcję limfocytów T-B, obiecującymi lekami są daklizumab i bazyliksymab (przeciwciała monoklomalne przeciwko CD250, które zostały opracowane jako leki immunosupresyjne dla pacjentów po przeszczepie. Z kolei przy zastosowaniu inhibitorów cytokin istotnym działaniem terapeutycznym w pęcherzycy może być hamowanie TNF-α, do czego można zastosować infliksymab lub etanercept. Możliwe jest także hamowanie interleukiny-6, wykorzystujące działanie tocilizumabu lub użycie dupilumabu, ludzkiego przeciwciała monoklonalnego skierowanego przeciwko blokującemu IL-4Rα IL-4 związanemu z sygnalizacją komórkową interleukiny IL-13. Obiecującą grupą leków wydają się też inhibitory ligandu FAS.
Jak stwierdzają chińscy naukowcy, celem nowych metod leczenia jest poprawa jakości życia pacjentów z pęcherzycą poprzez zwiększenie skuteczności i bezpieczeństwa, zminimalizowanie działań ubocznych oraz osiągnięcie szybkiej kontroli choroby lub jej wyleczenie.
Obecnie najnowszą terapią pierwszej linii jest połączenie rytuksymabu z krótkoterminowym podawaniem glikokortykosteroidów ogólnoustrojowych. Można je jednak stosować tylko u niektórych pacjentów.
Pożądane są przy tym nowe strategie terapeutyczne ze względu na niską skuteczność glikokortykosteroidów i rytuksymabu w niektórych podgrupach pacjentów oraz długotrwałe poważne działania niepożądane tradycyjnych terapii.
Naukowcy z Chin przeprowadzili metaanalizę pod kątem innowacyjnych immunoterapii pęcherzycy, wyodrębniając kilka grup leków, które mogą być zastosowane w terapii pierwszej linii.
Analiza ta skupia się na terapiach opartych na mechanizmach immunologicznych, które są ukierunkowane na limfocyty B specyficzne dla mechanizmu rozwoju schorzenia, limfocyty T i decydujące o objawach cytokiny.
W grupie przeciwciał monoklonalnych nowej generacji anty-CD20 weltuzumab jest jak dotąd jedynym przeciwciałem anty-CD20 nowej generacji, zaś ofatumumab pierwszym w pełni ludzkim przeciwciałem monoklonalnym anty-CD20 typu I. Mogą one być zastosowane w terapii, na równi z okrelizumabem, obinutuzumabem/GA-101, okaratuzumabem (AME-133v) i PRO131921, które są przeciwciałami trzeciej generacji anty-CD20 stosowanymi w leczeniu nawracającego stwardnienia rozsianego i przewlekłej białaczki limfocytowej.
W grupie inhibitorów kinazy tyrozynowej Brutona, wyróżnia się PRN1008 (rilzabrutynib), bezpieczny i dobrze tolerowany po podaniu doustnym, zaś studia przypadków wykazywały, że może być skuteczny w leczeniu pęcherzycy.
W terapiach kierowanych na limfocyty T i interakcję limfocytów T-B, obiecującymi lekami są daklizumab i bazyliksymab (przeciwciała monoklomalne przeciwko CD250, które zostały opracowane jako leki immunosupresyjne dla pacjentów po przeszczepie. Z kolei przy zastosowaniu inhibitorów cytokin istotnym działaniem terapeutycznym w pęcherzycy może być hamowanie TNF-α, do czego można zastosować infliksymab lub etanercept. Możliwe jest także hamowanie interleukiny-6, wykorzystujące działanie tocilizumabu lub użycie dupilumabu, ludzkiego przeciwciała monoklonalnego skierowanego przeciwko blokującemu IL-4Rα IL-4 związanemu z sygnalizacją komórkową interleukiny IL-13. Obiecującą grupą leków wydają się też inhibitory ligandu FAS.
Jak stwierdzają chińscy naukowcy, celem nowych metod leczenia jest poprawa jakości życia pacjentów z pęcherzycą poprzez zwiększenie skuteczności i bezpieczeństwa, zminimalizowanie działań ubocznych oraz osiągnięcie szybkiej kontroli choroby lub jej wyleczenie.
