Klinicznie amelanotyczne i hipomelanotyczne czerniaki

Część czerniaków złośliwych występuje w formie amelanotycznej i hipomelanotycznej, który nie zawierają lub posiadają bardzo niską zawartość pigmentu, co utrudnia kliniczne rozpoznanie tego typu czerniaka, czego skutkiem jest opóźnienie postawienia diagnozy czerniaka złośliwego.

Naukowcy z Australii na łamach Journal of the American Academy of Dermatology opublikowali dane pochodzące z badania prospektywnego w grupie pacjentów z czerniakiem złośliwym, mające na celu określenie częstości i charakterystyki zmian amelanotycznych i hipomelanotycznych. Spośród 3913 czerniaków inwazyjnych, 384 (9,8%) było klinicznie amelonotycznych lub hipomelanotycznych. Zmiany amelanotyczne i hipomelanotyczne były niezależnie związane ze skórą o fototypie I, obecnością rudych lub blond włosów, rogowaceniem słonecznym (actinic keratosis), zwiększoną grubością w skali Breslowa i obecnością mitoz w materiale histopatologicznym.

Czerniaki amelanotyczne i hipomelanotyczne występowały częściej w podtypach: guzkowym, desmoplastycznym i z plamy soczewicowatej. Formy czerniaka pozbawione lub z niewielką ilością pigmentu występowały istotnie częściej na twarzy, uszach, ramionach, dłoniach i goleniach. Śmiertelność pacjentów z czerniakiem amelanotycznym lub hipomelanotycznym była wyższa w porównaniu z pacjentami z czerniakiem zawierającym pigment (HR = 1,5; 95% CI 1,1-2,1), jednak śmiertelność nie różniła się statystycznie w podgrupach o takiej samej głębokości nacieku według skali Breslowa.

Czerniaki amelanotyczne i hipomelanotyczne występują u 1 na 10 pacjentów z czerniakiem złośliwym. Ze względu na kliniczne problemy z rozpoznaniem tego typu guzów, autorzy badania zalecają szczególną czujność onkologiczną u pacjentów o wrażliwym na promieniowanie słoneczne fenotypie skóry, rudych lub blond włosach oraz obecnością rogowacenia słonecznego.