Leczenia pacjentów z rozsianą lub zlokalizowaną postacią boreliozy

Słoweńscy autorzy badania opublikowanego w JAMA Dermatology, postawili pytanie czy przebieg kliniczny i efekty leczenia różnią w zależności od postaci wczesnej boreliozy: rozsiana vs. zlokalizowana. Uznaje się, że wystąpienie mnogich rumieni wędrujących jest związane z gorszą odpowiedzią na antybiotykoterapię, jednak dotychczas nie opublikowano porównania odległych wyników leczenia postaci wczesnych postaci rozsianych i zlokalizowanych boreliozy.

Do obserwacji włączono 403 pacjentów z obecnym pojedynczym (postać zlokalizowana) rumieniem wędrującym i 200 osób z mnogimi (postać rozsiana) rumieniami wędrującymi. Pacjentów oceniano po 14 dniach, 2, 6 i 12 miesiącach od rozpoczęcia obserwacji i włączeniu leczenia, badając stopień nasilenia subiektywnych objawów (zmęczenie, ból stawów, ból głowy, bóle mięśni, parestezje, problemy z pamięcią, zaburzenia koncentracji, drażliwość), które nie mogłyby być wyjaśnione w inną diagnozą niż borelioza..

W ciągu pierwszych 6 miesięcy, objawy związane z boreliozą częściej utrzymywały się w grupie pacjentów z mnogimi rumieniami wędrującymi na początku infekcji w porównaniu z grupą postacią zlokalizowaną boreliozy (częstość występowania objawów 6 miesięcy po diagnozie, odpowiednio 93/200 [46,5%] vs. 96/403 [23,8%]; p < 0.001). Jednak po 12 miesiącach częstość występowania objawów nie różniła się znacząco między grupami, (grupa z postacią rozsianą 10 z 170 [5,9%] vs. grupa z postacią zlokalizowaną 20 z 308 [6,5%]; p = 0.95).

Wyniki badania wskazują, że po 12 miesiącach ok. 6% pacjentów niezależnie od postaci wczesnej boreliozy wciąż zgłasza objawy, których nie można wyjaśnić inną chorobą niż borelioza. Sprawia to, że pacjenci zainfekowani boreliozą powinni podlegać długiej, co najmniej rocznej obserwacji klinicznej.