123RF
Leki biologiczne a ryzyko ciężkich infekcji u pacjentów z łuszczycą
| Tagi: | adalimumab, ustekinumab, goselkumab, etanercept, Francja |
W badaniu, w którym zidentyfikowano ponad 44 tys. osób leczonych lekami biologicznymi lub apremilastem, obserwowano związek pomiędzy stosowaniem leków biologicznych a ryzykiem ciężkich infekcji u pacjentów z łuszczycą żyjących we Francji.
Leki biologiczne są coraz częściej stosowane w leczeniu umiarkowanej lub ciężkiej łuszczycy. Niestety, ich zastosowanie może być związane z ryzykiem ciężkich infekcji. Na łamach „JAMA Dermatology” ukazała się w analiza danych z francuskiego systemu ubezpieczeń zdrowotnych dotycząca zastosowania leków biologicznych w łuszczycy i ryzyka ciężkich infekcji.
Dane pochodziły z lat 2008–2019. Z badania wykluczono pacjentów zakażonych HIV, z historią nowotworu po przeszczepie lub z historią ciężkiej infekcji w przeszłości.
W sumie zidentyfikowano ponad 44 tys. pacjentów leczonych lekami biologicznymi lub apremilastem w średnim wieku 48 ±14 lat. Ogółem zapadalność na ciężkie infekcje wyniosła 25 na 1000 osobolat. Najczęściej dotyczyły one przewodu pokarmowego (39 proc.) oraz skóry i tkanki podskórnej (20 proc.). W porównaniu z etanerceptem największe ryzyko ciężkich infekcji było związane z zastosowaniem adalimumabu (HR = 1,22) lub infliksymabu (HR = 1,79), podczas gdy ryzyko nie różniło się istotnie przy zastosowaniu guselkumabu lub apremilastu, a było mniejsze w przypadku zastosowania ustekinumabu (HR = 0,79). Większe ryzyko ciężkich infekcji odnotowano u pacjentów leczonych niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi oraz otrzymującymi glikokortykosteroidy systemowo.
Według francuskich obserwacji największe ryzyko ciężkich infekcji mają pacjenci z łuszczycą leczeni infliksymabem i adalimumabem, podczas gdy najmniejsze – chorzy leczeni ustekinumabem.
Opracowanie: lek. Mikołaj Kamiński
HR – Hazard Ratio (hazard względny)
Dane pochodziły z lat 2008–2019. Z badania wykluczono pacjentów zakażonych HIV, z historią nowotworu po przeszczepie lub z historią ciężkiej infekcji w przeszłości.
W sumie zidentyfikowano ponad 44 tys. pacjentów leczonych lekami biologicznymi lub apremilastem w średnim wieku 48 ±14 lat. Ogółem zapadalność na ciężkie infekcje wyniosła 25 na 1000 osobolat. Najczęściej dotyczyły one przewodu pokarmowego (39 proc.) oraz skóry i tkanki podskórnej (20 proc.). W porównaniu z etanerceptem największe ryzyko ciężkich infekcji było związane z zastosowaniem adalimumabu (HR = 1,22) lub infliksymabu (HR = 1,79), podczas gdy ryzyko nie różniło się istotnie przy zastosowaniu guselkumabu lub apremilastu, a było mniejsze w przypadku zastosowania ustekinumabu (HR = 0,79). Większe ryzyko ciężkich infekcji odnotowano u pacjentów leczonych niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi oraz otrzymującymi glikokortykosteroidy systemowo.
Według francuskich obserwacji największe ryzyko ciężkich infekcji mają pacjenci z łuszczycą leczeni infliksymabem i adalimumabem, podczas gdy najmniejsze – chorzy leczeni ustekinumabem.
Opracowanie: lek. Mikołaj Kamiński
HR – Hazard Ratio (hazard względny)
