Lifitilimab w leczeniu tocznia rumieniowatego układowego

Zwiększająca się wiedza na temat patogenezy chorób pozwala na opracowywanie coraz doskonalszych leków. Jednym z takich może okazać się litifilimab, którego skuteczność wykazano w leczeniu systemowego tocznia rumieniowatego układowego.

Wspomniany lek to humanizowane przeciwciało monoklonalne wiążące się z receptorem BDCA2 obecnym na komórkach dendrytycznych, co w konsekwencji prowadzi do spadku wytwarzania interferonu I i tym samym hamuje reakcję zapalną.

Spodziewany efekt osiągnięto już dla skórnej postaci tocznia; publikację, podobnie jak bieżącą, zaprezentowano w „The New England Journal of Medicine” w lipcu bieżącego roku.

Międzynarodowy zespół naukowców dokonał analizy randomizowanego badania, w którym 110 dorosłym pacjentom z SLE (zmiany skórne plus zapalenie stawów) podawano litifilimab (w dawce 450 mg; początkowo badanie zaprojektowano także dla dawek 50 mg i 150 mg) podskórnie co dwa tygodnie lub placebo.

Średnia wyjściowa liczba stawów z aktywnym zapaleniem wynosiła 19 w grupie litifilimabu i 21,6 w grupie placebo. Po 24 tygodniach terapii ta liczba istotnie spadła w grupie badawczej w porównaniu z placebo, odpowiednio o 15 i 11,6. Oceniano także drugorzędowe punkty końcowe, którymi były zmiany skórne i ogólna aktywność choroby, jednak większość mierzonych parametrów w tym zakresie nie była zbieżna z głównym, opisanym powyżej skutkiem działania leku.

Sumując wyniki obecnie omawianego badania oraz innego z lipca br., łatwo zauważyć, że z jednej strony są zbieżne (w obu przypadkach osiągnięto istotne działanie), a z drugiej inne (we wcześniejszym uzyskano poprawę zmian skórnych, w obecnym – nie).

Nauka to powtarzalność wyników, dlatego możemy zapewne spodziewać się kolejnych, weryfikujących doniesień.

Opracowanie: lek. Damian Matusiak