123RF
Łysienie androgenowe typu żeńskiego częste u kobiet po menopauzie
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 10.03.2022
Źródło: Chaikittisilpa SMD, MSc; Rattanasirisin N, Panchaprateep N, Orprayoon N, Phutrakul P, Suwan A, Jaisamrarn U. Prevalence of female pattern hair loss in postmenopausal women a cross-sectional study Menopause: February 14, 2022 doi: 10.1097/GME.0000000000001927
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Potwierdzono wcześniejsze ustalenia, a nowością jest fakt, że istnieje silny związek pomiędzy łysieniem androgenowym typu żeńskiego (FPHL) i otyłością czy znacznym obniżeniem nastroju.
Łysienie androgenowe typu żeńskiego występuje u 52,5 proc. kobiet po menopauzie, przy czym 4 proc. z nich doświadcza intensywnego łysienia miejscowego – takie są konkluzje badań naukowców z Bangkoku.
FPHL występuje u kobiet od okresu nastoletniego po wiek postmenopauzalny, jednak przyczyna tego schorzenia wciąż pozostaje niejasna. Obecność receptorów estrogenowych w mieszkach włosowych sugeruje, że zmiany hormonalne w okresie menopauzalnym mogą zaburzać wzrost włosów – zauważa kierujący zespołem naukowców tajskich dr n. med. Sukanya Chaikittisilpa z Chulalongkorn University w Bangkoku.
Aby to sprawdzić, naukowcy zbadali 178 kobiet w okresie postmenopauzalnym (w przedziale wiekowym od 50 do 65 lat). Stan łysienia androgenowego typu żeńskiego sprawdzono poprzez badanie poziomu hormonów, gęstości i rozmiarów włosów oraz fotografie głowy.
Ogólnie obecność FPHL wykazano u 52,5 proc. badanych kobiet. Utratę włosów podzielono na trzy stadia: lekkie, średnie i ciężkie, co odpowiadało stopniom I, II i III Ludwiga. Rozpowszechnienie łysienia androgenowego typu żeńskiego rośnie wraz z wiekiem i okresem po menopauzie. W analizie regresywnej wiek powyżej 56 lat i okres powyżej 6 lat po menopauzie jest znacząco powiązany z FPHL. Co ciekawe, istnieje też powiązanie z BMI. Powyżej wskaźnika BMI 25 stopień ciężkości schorzenia wzrasta.
Łącznie 60 proc. kobiet wykazywało z tego powodu niską samoocenę, w tym niemal wszystkie, u których FPHL miało przebieg ciężki. Jak twierdzą naukowcy, kobiety po menopauzie z FPHL miały mniejszą: całkowitą gęstość włosów, końcową gęstość włosów, grubość włosów, gęstość jednostek włosów i średnią liczbę włosów na jednostkę niż te z normalnym ich wzorem, chociaż gęstość włosów mieszkowych była wyższa u kobiet z FPHL. To ostatnie może być częściowo spowodowane skróceniem cyklu rozwoju włosa i skróconą fazą anagenu mieszków włosowatych. Jak dodali badacze, konieczne są dalsze analizy, by stwierdzić, jaki wpływ na zaburzenie, jakim jest łysienie androgenowe typu żeńskiego, mają wpływ stosunku estrogenu do testosteronu w okresie pomenopauzalnym oraz takie schorzenia jak zespół policystycznych jajników.
Ginekolodzy z USA uważają, że studium potwierdza fakty znane z praktyki klinicznej. Według dr med. Constance Bohon z Waszyngtonu nowością jest jedynie fakt, że istnieje silny związek pomiędzy FPHL a otyłością czy znacznym obniżeniem nastroju. Jak dodaje, obecnie najważniejszą kwestią w następnych badaniach na ten temat będzie określenie czynników, które są związane z wypadaniem włosów w okresie okołomenopauzalnym i pomenopauzalnym.
Pytania badawcze powinny dotyczyć wpływu farbowania lub prostowania włosów na prawdopodobieństwo ich wypadania oraz odpowiedzi na pytania, czy kobiety z silniejszymi uderzeniami gorąca, nocnym poceniem się lub bezsennością albo tymi dwoma objawami naraz doświadczają większej utraty włosów niż kobiety, które nie odczuwają żadnych objawów podczas przechodzenia menopauzy.
Opracowanie: Marek Meissner
FPHL występuje u kobiet od okresu nastoletniego po wiek postmenopauzalny, jednak przyczyna tego schorzenia wciąż pozostaje niejasna. Obecność receptorów estrogenowych w mieszkach włosowych sugeruje, że zmiany hormonalne w okresie menopauzalnym mogą zaburzać wzrost włosów – zauważa kierujący zespołem naukowców tajskich dr n. med. Sukanya Chaikittisilpa z Chulalongkorn University w Bangkoku.
Aby to sprawdzić, naukowcy zbadali 178 kobiet w okresie postmenopauzalnym (w przedziale wiekowym od 50 do 65 lat). Stan łysienia androgenowego typu żeńskiego sprawdzono poprzez badanie poziomu hormonów, gęstości i rozmiarów włosów oraz fotografie głowy.
Ogólnie obecność FPHL wykazano u 52,5 proc. badanych kobiet. Utratę włosów podzielono na trzy stadia: lekkie, średnie i ciężkie, co odpowiadało stopniom I, II i III Ludwiga. Rozpowszechnienie łysienia androgenowego typu żeńskiego rośnie wraz z wiekiem i okresem po menopauzie. W analizie regresywnej wiek powyżej 56 lat i okres powyżej 6 lat po menopauzie jest znacząco powiązany z FPHL. Co ciekawe, istnieje też powiązanie z BMI. Powyżej wskaźnika BMI 25 stopień ciężkości schorzenia wzrasta.
Łącznie 60 proc. kobiet wykazywało z tego powodu niską samoocenę, w tym niemal wszystkie, u których FPHL miało przebieg ciężki. Jak twierdzą naukowcy, kobiety po menopauzie z FPHL miały mniejszą: całkowitą gęstość włosów, końcową gęstość włosów, grubość włosów, gęstość jednostek włosów i średnią liczbę włosów na jednostkę niż te z normalnym ich wzorem, chociaż gęstość włosów mieszkowych była wyższa u kobiet z FPHL. To ostatnie może być częściowo spowodowane skróceniem cyklu rozwoju włosa i skróconą fazą anagenu mieszków włosowatych. Jak dodali badacze, konieczne są dalsze analizy, by stwierdzić, jaki wpływ na zaburzenie, jakim jest łysienie androgenowe typu żeńskiego, mają wpływ stosunku estrogenu do testosteronu w okresie pomenopauzalnym oraz takie schorzenia jak zespół policystycznych jajników.
Ginekolodzy z USA uważają, że studium potwierdza fakty znane z praktyki klinicznej. Według dr med. Constance Bohon z Waszyngtonu nowością jest jedynie fakt, że istnieje silny związek pomiędzy FPHL a otyłością czy znacznym obniżeniem nastroju. Jak dodaje, obecnie najważniejszą kwestią w następnych badaniach na ten temat będzie określenie czynników, które są związane z wypadaniem włosów w okresie okołomenopauzalnym i pomenopauzalnym.
Pytania badawcze powinny dotyczyć wpływu farbowania lub prostowania włosów na prawdopodobieństwo ich wypadania oraz odpowiedzi na pytania, czy kobiety z silniejszymi uderzeniami gorąca, nocnym poceniem się lub bezsennością albo tymi dwoma objawami naraz doświadczają większej utraty włosów niż kobiety, które nie odczuwają żadnych objawów podczas przechodzenia menopauzy.
Opracowanie: Marek Meissner
