Nab-paklitaksel i bewacyzumab w leczeniu zaawansowanego czerniaka?
Autor: Andrzej Kordas
Data: 18.02.2015
Czy nowe połączenie leków da nadzieję pacjentom z zaawansowanym czerniakiem?
Badanie, którego wyniki zaprezentowano w ostatnim wydaniu American Journal of Clinical Oncology było wieloośrodkową próbą kliniczną II fazy oceniającą skuteczność oraz bezpieczeństwo nab-paklitakselu i bewacyzumabu jako pierwszej linii leczenia pacjentów z nieresekcyjnym, przerzutowym czerniakiem w III i IV stadium zaawansowania choroby.
Schemat leczenia pacjentów składał się z 28 dniowego cyklu. Zgodnie z nim, chorym podawano nab-paklitaksel dożylnie, w dawce 150mg/m przez 3 tygodnie oraz bewacyzumab w dawce 10mg/kg co 2 tygodnie. Schemat ten był tak długo stosowany, aż występowała progresja choroby lub pojawiały się nieakceptowalne efekty niepożądane terapii. Jeżeli toksyczność leczenia była związana z jednym preparatem, jego stosowanie wstrzymywano, a drugi lek podawano bez zmian harmonogramu, znowu, aż do progresji lub wystąpienia ciężkich objawów niepożądanych terapii.
W sumie do badania zakwalifikowano 50 pacjentów. Po 4 miesiącach okazało się, że odsetek osób, u których nie doszło do progresji choroby wynosił 75%. Średni PFS (progression-free-survival) wynosił 7,6 miesiąca a OS (overall survival) 16,8 miesięcy. Okres follow-up wynosił średnio 41,6 miesiąca. Po roku odsetek OS wynosił 64%, a po 2 latach 30%. Do momentu zakończenia badania, 10 osób pozostało żywych. Odsetek obiektywnych odpowiedzi wynosił 36%. Według raportu badaczy, najczęstszymi zdarzeniami niepożądanymi związanymi z leczeniem były: neuropatia obwodowa, zmęczenie, łysienie oraz zaburzenia żołądkowo-jelitowe.
Wyniki tego badania wskazują, że połączenie nab-paklitakselu z bewcyzumabem charakteryzuje się dużą aktywnością i może być pomocne w walce z zaawansowanym czerniakiem. Co również ważne, zaproponowane leczenie było także dobrze tolerowane. Obiecujące rezultaty tej pracy pozwalają czekać z dużą nadzieją na kolejne wyniki bardziej zaawansowanych badań.
Schemat leczenia pacjentów składał się z 28 dniowego cyklu. Zgodnie z nim, chorym podawano nab-paklitaksel dożylnie, w dawce 150mg/m przez 3 tygodnie oraz bewacyzumab w dawce 10mg/kg co 2 tygodnie. Schemat ten był tak długo stosowany, aż występowała progresja choroby lub pojawiały się nieakceptowalne efekty niepożądane terapii. Jeżeli toksyczność leczenia była związana z jednym preparatem, jego stosowanie wstrzymywano, a drugi lek podawano bez zmian harmonogramu, znowu, aż do progresji lub wystąpienia ciężkich objawów niepożądanych terapii.
W sumie do badania zakwalifikowano 50 pacjentów. Po 4 miesiącach okazało się, że odsetek osób, u których nie doszło do progresji choroby wynosił 75%. Średni PFS (progression-free-survival) wynosił 7,6 miesiąca a OS (overall survival) 16,8 miesięcy. Okres follow-up wynosił średnio 41,6 miesiąca. Po roku odsetek OS wynosił 64%, a po 2 latach 30%. Do momentu zakończenia badania, 10 osób pozostało żywych. Odsetek obiektywnych odpowiedzi wynosił 36%. Według raportu badaczy, najczęstszymi zdarzeniami niepożądanymi związanymi z leczeniem były: neuropatia obwodowa, zmęczenie, łysienie oraz zaburzenia żołądkowo-jelitowe.
Wyniki tego badania wskazują, że połączenie nab-paklitakselu z bewcyzumabem charakteryzuje się dużą aktywnością i może być pomocne w walce z zaawansowanym czerniakiem. Co również ważne, zaproponowane leczenie było także dobrze tolerowane. Obiecujące rezultaty tej pracy pozwalają czekać z dużą nadzieją na kolejne wyniki bardziej zaawansowanych badań.
