123RF
Nowa terapia atopowego zapalenia skóry u małych dzieci
| Tagi: | atopowe zapalenie skóry |
Nowy sposób terapii dla małych dzieci z ciężką postacią atopowego zapalenia skóry podała dr Anna Yasmine Kirkorian, klinicystka, ordynator w oddziale dermatologii National Children's Hospital w Waszyngtonie, w czasie konferencji ODAC Dermatology, Aesthetic & Surgical Conference w Orlando na Florydzie.
Zespół z National Children's Hospital stosuje w takich przypadkach maść z 0,1-proc. acetodinu triamcylonu na wszystkie miejsca zaatakowane, włącznie z twarzą i głową, na noc przez dwa tygodnie. Według klinicystki, zastosowanie tej maści oznacza cofanie się objawów, co należy utrwalić, stosując inhibitory kalcyneuryny, miejscowo ruxolitinib lub crisaborole w postaci maści.
Stosowanie tej terapii jest koniecznością, według dr Kirkorian, bo co prawda nie ma dolnego limitu wiekowego dla zastosowania miejscowo kortykosteroidów w atopowym zapaleniu skóry, ale kortykosteroidy w niskim stężeniu nie leczą wyprysków, charakterystycznych dla ciężkich postaci atopowego zapalenia skóry. – Stwierdzenie że wystarczy 2,5-proc. hydrokortyzon w kremie zastosowany na zaatakowane obszary, i że jest najlepszy, jest nieprawdziwe – dodała.
Jak zauważyła, nie jest wskazane stosowane miejscowo lub doustnie antybiotyków u dzieci z atopowym zapaleniem skóry, jeśli nie ma jasnych objawów infekcji, przy czym przy wypryskach z AZS u pacjentów wykrywa się Staphylococcus aureus, jednak monoterapia antybiotykowa „nie oznacza definitywnego załatwienia problemu”. – Chodzi o naprawienie naturalnej bariery przed infekcjami. Kiedy to się uda, wskaźniki infekcji spadają – powiedziała dr Kirkorian. Stwierdziła także, że stosowanie doustnych środków antyhistaminowych jest ograniczone, zwłaszcza że nie można ich absolutnie włączać do terapii dzieci w wieku poniżej 6 miesięcy, zaś stosowanie ich u dzieci poniżej 2. roku życia, jak wskazują ostatnie badania, związane jest z ryzykiem wystąpienia ADHD w wieku wczesnoszkolnym.
Z kolei stosowanie antagonisty receptora alfa IL-4 czyli dupilumabu (Dupixent), zostało dopuszczone przez Agencję ds. Żywności i Leków (FDA) dla pacjentów z średnim lub ciężkim przebiegiem atopowego zapalenia skóry w wieku powyżej 6 lat, podobnie zresztą jak w Europie. Jednak zastosowanie tego leku wymaga, by mały pacjent przeszedł bez pozytywnych wyników pełną terapię inhibitorami kalcyneuryny, maścią crisaborole lub kortykosteroidami.
Z kolei terapia cyklosporyną lub metotreksatem przez okres 3 miesięcy, jaka jest zalecana w Europie i USA, ma dużo wad. Cyklosporyna działa szybko, ale może być stosowana bez działań niepożądanych u dzieci krótko, zaś na efekty działania metotreksatu trzeba czekać bardzo długo – zauważyła dr Kirkorian. Jak dodała, terapia cyklosporyną zaczyna się od pełnych testów metabolicznych, zaś dawka terapeutyczna wynosi 5 mg/kg. Ze względu na działania niepożądane (m.in. cytopenię, nadciśnienie, nefrotoksyczność, hepatotoksyczność, neurotoksyczność – w tym zespół odwracalnej tylnej encefalopatii i zaburzenia elektrolitowe), terapia powinna być ściśle limitowana.
Praktyczne wskazówki, jakie podała dr Kirkorian, dotyczące przepisywania cyklosporyny, obejmują dostarczenie ulotki dla pacjenta z informacjami o wszystkich działaniach niepożądanych, dawkowaniu, szczepieniach i środkach ostrożności w ciąży, z danymi kontaktowymi (portal dla pacjentów lub numer dyżurny) do lekarza prowadzącego w przypadku, jeśli mały pacjent rozwija działania niepożądane.
W przypadku terapii metotreksatem problem leży w tygodniowym cyklu terapii, co powoduje często błędy. Wymaga to dokładnego opisu dawkowania ze strony lekarza, by pacjenci się nie mylili. Przy przejściu w terapii z cyklospryny lub metotreksatu na dupilumab wymagane jest, zdaniem klinicystki, zmniejszanie dawki leku immunosupresyjnego o połowę co 2 tygodnie w celu całkowitego zaprzestania leczenia do 8. tygodnia. Jeśli jednak mimo leczenia dupilumabem pojawiają się wypryski, zalecany jest powrót do terapii metotreksatem w pełnej dawce i redukowanie dawki co 2 tygodnie do osiągnięcia najniższej efektywnej wynoszącej 2,5–5 mg tygodniowo.
Zdaniem dr Kirkorian zastosowanie upadacitinibu (Rinvoq), pierwszego doustnego terapeutyku kinazy janusowej, wymaga od lekarza wielkiej ostrożności, lek ten bowiem dopuszczony jest dla pacjentów w wieku ponad 12 lat. Mimo to lek ten „zmienia sposób zarządzania życiem przez naszych pacjentów”.
Opracowanie: Marek Meissner
Stosowanie tej terapii jest koniecznością, według dr Kirkorian, bo co prawda nie ma dolnego limitu wiekowego dla zastosowania miejscowo kortykosteroidów w atopowym zapaleniu skóry, ale kortykosteroidy w niskim stężeniu nie leczą wyprysków, charakterystycznych dla ciężkich postaci atopowego zapalenia skóry. – Stwierdzenie że wystarczy 2,5-proc. hydrokortyzon w kremie zastosowany na zaatakowane obszary, i że jest najlepszy, jest nieprawdziwe – dodała.
Jak zauważyła, nie jest wskazane stosowane miejscowo lub doustnie antybiotyków u dzieci z atopowym zapaleniem skóry, jeśli nie ma jasnych objawów infekcji, przy czym przy wypryskach z AZS u pacjentów wykrywa się Staphylococcus aureus, jednak monoterapia antybiotykowa „nie oznacza definitywnego załatwienia problemu”. – Chodzi o naprawienie naturalnej bariery przed infekcjami. Kiedy to się uda, wskaźniki infekcji spadają – powiedziała dr Kirkorian. Stwierdziła także, że stosowanie doustnych środków antyhistaminowych jest ograniczone, zwłaszcza że nie można ich absolutnie włączać do terapii dzieci w wieku poniżej 6 miesięcy, zaś stosowanie ich u dzieci poniżej 2. roku życia, jak wskazują ostatnie badania, związane jest z ryzykiem wystąpienia ADHD w wieku wczesnoszkolnym.
Z kolei stosowanie antagonisty receptora alfa IL-4 czyli dupilumabu (Dupixent), zostało dopuszczone przez Agencję ds. Żywności i Leków (FDA) dla pacjentów z średnim lub ciężkim przebiegiem atopowego zapalenia skóry w wieku powyżej 6 lat, podobnie zresztą jak w Europie. Jednak zastosowanie tego leku wymaga, by mały pacjent przeszedł bez pozytywnych wyników pełną terapię inhibitorami kalcyneuryny, maścią crisaborole lub kortykosteroidami.
Z kolei terapia cyklosporyną lub metotreksatem przez okres 3 miesięcy, jaka jest zalecana w Europie i USA, ma dużo wad. Cyklosporyna działa szybko, ale może być stosowana bez działań niepożądanych u dzieci krótko, zaś na efekty działania metotreksatu trzeba czekać bardzo długo – zauważyła dr Kirkorian. Jak dodała, terapia cyklosporyną zaczyna się od pełnych testów metabolicznych, zaś dawka terapeutyczna wynosi 5 mg/kg. Ze względu na działania niepożądane (m.in. cytopenię, nadciśnienie, nefrotoksyczność, hepatotoksyczność, neurotoksyczność – w tym zespół odwracalnej tylnej encefalopatii i zaburzenia elektrolitowe), terapia powinna być ściśle limitowana.
Praktyczne wskazówki, jakie podała dr Kirkorian, dotyczące przepisywania cyklosporyny, obejmują dostarczenie ulotki dla pacjenta z informacjami o wszystkich działaniach niepożądanych, dawkowaniu, szczepieniach i środkach ostrożności w ciąży, z danymi kontaktowymi (portal dla pacjentów lub numer dyżurny) do lekarza prowadzącego w przypadku, jeśli mały pacjent rozwija działania niepożądane.
W przypadku terapii metotreksatem problem leży w tygodniowym cyklu terapii, co powoduje często błędy. Wymaga to dokładnego opisu dawkowania ze strony lekarza, by pacjenci się nie mylili. Przy przejściu w terapii z cyklospryny lub metotreksatu na dupilumab wymagane jest, zdaniem klinicystki, zmniejszanie dawki leku immunosupresyjnego o połowę co 2 tygodnie w celu całkowitego zaprzestania leczenia do 8. tygodnia. Jeśli jednak mimo leczenia dupilumabem pojawiają się wypryski, zalecany jest powrót do terapii metotreksatem w pełnej dawce i redukowanie dawki co 2 tygodnie do osiągnięcia najniższej efektywnej wynoszącej 2,5–5 mg tygodniowo.
Zdaniem dr Kirkorian zastosowanie upadacitinibu (Rinvoq), pierwszego doustnego terapeutyku kinazy janusowej, wymaga od lekarza wielkiej ostrożności, lek ten bowiem dopuszczony jest dla pacjentów w wieku ponad 12 lat. Mimo to lek ten „zmienia sposób zarządzania życiem przez naszych pacjentów”.
Opracowanie: Marek Meissner
