Opryszczka narządów płciowych jako istotny problem dermatologiczny, ginekologiczny i wenerologiczny
Redaktor: Arleta Czarnik
Data: 14.07.2021
Opryszczka narządów płciowych jest jedną z najczęstszych chorób przenoszonych drogą płciową. Istotne jest upowszechnienie poradnictwa w zakresie sposobów rozprzestrzeniania i profilaktyki zakażeń HSV, zwłaszcza wśród kobiet w ciąży.
Autorzy: Katarzyna Plagens-Rotman, Renata Przybylska, Katarzyna Gerke, Zygmunt Adamski, Magdalena Czarnecka-Operacz
Opryszczka narządów płciowych jest jedną z najczęściej diagnozowanych chorób przenoszonych drogą płciową i najczęstszym powodem powstawania wrzodów i nadżerek w obrębie błon śluzowych. Pomimo badań epidemiologicznych częstość występowania opryszczki narządów płciowych nie została w pełni poznana, prawdopodobnie z powodu braku harmonizacji systemów zgłaszania chorób w wielu krajach oraz trudności w diagnozowaniu i leczeniu.
Charakteryzuje się szerokim zakresem objawów klinicznych – od pęcherzy wypełnionych surowiczym płynem zlokalizowanych na podłożu rumieniowo-obrzękowym do bezobjawowego zakażenia. Obraz kliniczny opryszczki narządów płciowych zależy od wielu czynników, takich jak miejsce zakażenia, rodzaj wirusa czy stan immunologiczny pacjenta. Przed wystąpieniem zmian na skórze i błonach śluzowych pacjenci odczuwają tzw. objawy prodromalne w postaci pieczenia, swędzenia i uczucia napięcia. Zmianom skórnym często towarzyszą objawy ogólne, takie jak podwyższona temperatura ciała, uczucie osłabienia, bóle mięśni i powiększenie regionalnych węzłów chłonnych. Ponadto u kobiet obserwuje się objawy dysuryczne i zapalenie narządów miednicy mniejszej, a u mężczyzn opryszczkowe zapalenie gruczołu krokowego. Nawracającemu zakażeniu nie towarzyszą objawy ogólnoustrojowe, a zmiany skórne najczęściej pojawiają się w miejscu pierwotnego zakażenia.
Ze względu na różnice anatomiczne w obrębie dróg rodnych ryzyko zakażenia kobiety przez partnera jest 4-krotnie większe niż ryzyko zakażenia mężczyzny przez kobietę. U kobiet w wieku rozrodczym poważnym problemem jest ryzyko przeniesienia wirusa opryszczki z matki na płód.
Czynniki ryzyka to przede wszystkim: niski status społeczno-ekonomiczny, pochodzenie etniczne, zakażenie HSV u partnera seksualnego, płeć żeńska i inne zakażenia przenoszone drogą płciową.
Wystąpienie pełnoobjawowej infekcji może być przyczyną rozprzestrzenienia się infekcji na partnera i inne powierzchnie ciała. Najskuteczniejszą profilaktyką opryszczki narządów płciowych w przypadku wystąpienia objawów klinicznych jest abstynencja seksualna, szczególnie u kobiet w trzecim trymestrze ciąży. Prezerwatywy zmniejszają ryzyko, ale nie zapobiegają całkowicie infekcji.
Istotne jest upowszechnienie poradnictwa w zakresie sposobów rozprzestrzeniania i profilaktyki zakażeń HSV, zwłaszcza wśród kobiet w ciąży.
Pełna treść artykułu:Genital herpes as still significant dermatological, gynaecological and venereological problem
Opryszczka narządów płciowych jest jedną z najczęściej diagnozowanych chorób przenoszonych drogą płciową i najczęstszym powodem powstawania wrzodów i nadżerek w obrębie błon śluzowych. Pomimo badań epidemiologicznych częstość występowania opryszczki narządów płciowych nie została w pełni poznana, prawdopodobnie z powodu braku harmonizacji systemów zgłaszania chorób w wielu krajach oraz trudności w diagnozowaniu i leczeniu.
Charakteryzuje się szerokim zakresem objawów klinicznych – od pęcherzy wypełnionych surowiczym płynem zlokalizowanych na podłożu rumieniowo-obrzękowym do bezobjawowego zakażenia. Obraz kliniczny opryszczki narządów płciowych zależy od wielu czynników, takich jak miejsce zakażenia, rodzaj wirusa czy stan immunologiczny pacjenta. Przed wystąpieniem zmian na skórze i błonach śluzowych pacjenci odczuwają tzw. objawy prodromalne w postaci pieczenia, swędzenia i uczucia napięcia. Zmianom skórnym często towarzyszą objawy ogólne, takie jak podwyższona temperatura ciała, uczucie osłabienia, bóle mięśni i powiększenie regionalnych węzłów chłonnych. Ponadto u kobiet obserwuje się objawy dysuryczne i zapalenie narządów miednicy mniejszej, a u mężczyzn opryszczkowe zapalenie gruczołu krokowego. Nawracającemu zakażeniu nie towarzyszą objawy ogólnoustrojowe, a zmiany skórne najczęściej pojawiają się w miejscu pierwotnego zakażenia.
Ze względu na różnice anatomiczne w obrębie dróg rodnych ryzyko zakażenia kobiety przez partnera jest 4-krotnie większe niż ryzyko zakażenia mężczyzny przez kobietę. U kobiet w wieku rozrodczym poważnym problemem jest ryzyko przeniesienia wirusa opryszczki z matki na płód.
Czynniki ryzyka to przede wszystkim: niski status społeczno-ekonomiczny, pochodzenie etniczne, zakażenie HSV u partnera seksualnego, płeć żeńska i inne zakażenia przenoszone drogą płciową.
Wystąpienie pełnoobjawowej infekcji może być przyczyną rozprzestrzenienia się infekcji na partnera i inne powierzchnie ciała. Najskuteczniejszą profilaktyką opryszczki narządów płciowych w przypadku wystąpienia objawów klinicznych jest abstynencja seksualna, szczególnie u kobiet w trzecim trymestrze ciąży. Prezerwatywy zmniejszają ryzyko, ale nie zapobiegają całkowicie infekcji.
Istotne jest upowszechnienie poradnictwa w zakresie sposobów rozprzestrzeniania i profilaktyki zakażeń HSV, zwłaszcza wśród kobiet w ciąży.
Pełna treść artykułu:Genital herpes as still significant dermatological, gynaecological and venereological problem
