Peelingi upiększają czy leczą?
Autor: Kamila Gębska
Data: 11.01.2017
Źródło: KG
Już z definicji peelingu wynika, że jest to nie tylko upiększanie, likwidowanie zmian kosmetycznych znajdujących się w naskórku i/lub w skórze właściwej, ale również jest to likwidowanie zmian chorobowych. Zatem peelingi to zarówno leczenie jak i upiększanie – mówi dr hab. n. med. Barbara Zegarska, prof. UMK z Katedry Kosmetologii i Dermatologii Estetycznej, Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy, UMK w Toruniu.
Wśród oczekiwań pacjentów, którzy przychodzą do gabinetów dermatologii estetycznej ekspert wymieniła m.in. spłycenie zmarszczek, zmniejszenie przebarwień, obkurczenie ujść gruczołów łojowych. Jak również zmniejszenie świecenia się skóry, likwidację zaskórników i tzw. niedoskonałości, wygładzenie powierzchni skóry, rozświetlenie i nadania jej blasku oraz zwiększenie napięcia skóry i lifting. Do dyspozycji jest szeroki wachlarz peelingów według zastosowanej metody złuszczania. Są to peelingi mechaniczne, fizyczne, skojarzone –polegające na łączonym zastosowaniu metod chemicznych i fizycznych lub mechanicznych i chemicznych oraz chemiczne. Kiedy jaki peeling zastosować? Zależy to od defektu kosmetycznego, czy zmiany chorobowej. W przypadku zmian powierzchownych i bardzo powierzchownych odpowiednio – peeling bardzo powierzchowny, który złuszcza warstwę rogową i jasną naskórka do warstwy ziarnistej, powierzchowny złuszczający cały naskórek i warstwę brodawkowatą skóry właściwej. W przypadku zmian występujących głębiej stosuje się peelingi średniej głębokości – złuszczające do powierzchownej warstwy siateczkowatej skóry właściwej czy głębokie – złuszczające do środkowej warstwy siateczkowatej skóry właściwej. Prof. Barbara Zegarska informowała także, że jest wiele wskazań do wykonywania peelingów. Przede wszystkim zalecane są w przypadku objawów posłonecznego starzenia się skóry, ale również w przypadku zaburzeń barwnikowych, płytkich powierzchownych zmarszczek. Jak również rybiej łusce, w suchości skóry – celem lepszej penetracji substancji nawilżających i natłuszczających, powierzchownych bliznach czy w przypadku zmian o charakterze łojotoku, trądziku pospolitego.
Wśród wskazania do stosowania peelingów medycznych w trakcie leczenia trądziku prof. Zegarska wskazała trądzik zaskórnikowy, terapię podtrzymującą po skończonej terapii doustnej, może być to także terapia zastępcza, jeżeli dana osoba nie może stosować terapii ogólnej. Inne wskazania to przebarwienia pozapalne, niwelowaniu uszkodzeń skóry po przebytym trądziku, bliznach zanikowych, rozszerzonych porach oraz w przypadku skóry łojotokowej. Rolą peelingu w leczeniu trądziku pospolitego to m.in. poprawianie stanu skóry, skracać przebieg procesu leczenia, powodować przedłużenie okresu remisji choroby, niwelować uszkodzenia powstające w wyniku zmian chorobowych. Jakie rodzaje peelingów medycznych można stosować w leczeniu trądziku – wszystkie preparaty chemiczne – zarówno m.in. alfahydroksykwasy, betahydroksykwasy, kwas alfa-hydroksyfenylooctowy, peelingi złożone: retinoidy, kwas ferulowy, fitowy, kojowy, vit. C. W trądziku zaskórnikowym najczęściej zaleca się peeling glikolowy, z kwasem salicylowym, mlekowym, łączenie alfa-i beta hydroksykwasów, łączenie z mikrodermabrazją oraz laseroterapią.
Wśród powodów, dla których dużym powodzeniem cieszy się peeling glikolowy ekspert wskazała, iż to najmniejsza cząsteczka alfa-hydroksykwasu, która wykazuje dużą skłonność do penetracji w głąb skóry. W naskórku powoduje osłabienie kohezji keratynocytów w warstwie rogowej, nie uszkadza keratynocytów, wykazuje przyspieszone złuszczanie komórek zbliżone do fizjologicznego złuszczania, nie zaburza funkcji ochronnej bariery naskórkowej oraz powoduje odpowiednie nawilżenie skóry poprzez wiązanie się z warstwami lipidowymi. Zaś w skórze właściwej powoduje pobudzenie m.in. fibroblastów do produkcji włókien kolagenowych, elastyny. Informowała, iż osobom, które nie mogą stosować tego kwasu – np. z powodu nadwrażliwości, zaleca się kwas mlekowy. Ma dobre działanie złuszczające, nawilżające i rozjaśniające, zwiększa gładkość i spoistość skóry. Zaś z w ostatnich badaniach wykazano, iż prawdopodobnie blokuje cykl komórkowy i indukuje programowaną śmierć komórki.
Podczas wykładu mowa była również o kwasie salicylowym. W stężeniach do 10 proc. ma działanie keratoplastyczne, powyżej 10 proc. keratolityczne. Wykazuje duże właściwości bakteriostatyczne, przeciwgrzybicze i pochłaniające promieniowanie ultrafioletowe. Podczas stosowania rzadko pojawiają się efekty uboczne w postaci pieczenia, szczypania i nadmiernego złuszczania się skóry. Z kolei lipohydroksykwasy regulują odnowę komórkową skóry, mają działanie przeciwzapalne i antybakteryjne oraz hamują komedogenezę, wywołują komedolizę.
W leczeniu łojotoku, obok kwasu salicylowego, bardzo często zalecane jest zastosowanie kwasu pirogronowego. Zmniejsza przyleganie pomiędzy korneocytami, jest bardzo dobrze tolerowany, wynika w głąb do struktury mieszka włosowo-łojowego, działa komedolityczne i sebostatyczne oraz ma działanie przeciwbakteryjne. W przebarwieniach pozapalnych, które występują zarówno w przebiegu trądziku pospolitego jak i innego rodzaju schorzeń można zastosować np. substancje rozjaśniające – kwas azelainowy, kwas kojowy, α-arbutyna, witamina C, kwas migdałowy, kwas mlekowy, antyoksydanty - witamina E i C, kwas fitowy, kwas ferulowy, floretyna czy też substancje złuszczające – kwas glikolowy, kwas salicylowy, glukonolakton. A glukonolakton, to kompleksowa cząsteczka cechująca się zarówno właściwościami leczniczymi, jak i kosmetycznymi. Jest bardzo dobrze tolerowany przez skórę wrażliwą, ma też działanie antyoksydacyjne porównywalne z działaniem witaminy C i E oraz działanie seboregulujące. – Redukuje przebarwienia, ma delikatne działanie złuszczające, poprawa funkcje ochronne skóry i nie ma działania fotouczulającego – dodała. Inny omawiany kwas – azelainowy – m.in. ma właściwości bakteriostatyczne, bakteriobójcze oraz hamuje nadmierną aktywność mlanocytów, reguluje wydzielanie łoju za pomocą zahamowanie enzymu 5 α - reduktazy, obecnego w cytoplazmie komórek nabłonków gruczołów łojowych. Wyzwaniem jest leczenie uszkodzeń i blizn. Stosuje się m.in. peelingi retinoidowe lub peelingi złożone – przede wszystkim z kwasem trójchlorooctowym. Wykład wygłoszony został podczas konferencji „Kontrowersje w dermatologii” w Zakopanem.
Wśród wskazania do stosowania peelingów medycznych w trakcie leczenia trądziku prof. Zegarska wskazała trądzik zaskórnikowy, terapię podtrzymującą po skończonej terapii doustnej, może być to także terapia zastępcza, jeżeli dana osoba nie może stosować terapii ogólnej. Inne wskazania to przebarwienia pozapalne, niwelowaniu uszkodzeń skóry po przebytym trądziku, bliznach zanikowych, rozszerzonych porach oraz w przypadku skóry łojotokowej. Rolą peelingu w leczeniu trądziku pospolitego to m.in. poprawianie stanu skóry, skracać przebieg procesu leczenia, powodować przedłużenie okresu remisji choroby, niwelować uszkodzenia powstające w wyniku zmian chorobowych. Jakie rodzaje peelingów medycznych można stosować w leczeniu trądziku – wszystkie preparaty chemiczne – zarówno m.in. alfahydroksykwasy, betahydroksykwasy, kwas alfa-hydroksyfenylooctowy, peelingi złożone: retinoidy, kwas ferulowy, fitowy, kojowy, vit. C. W trądziku zaskórnikowym najczęściej zaleca się peeling glikolowy, z kwasem salicylowym, mlekowym, łączenie alfa-i beta hydroksykwasów, łączenie z mikrodermabrazją oraz laseroterapią.
Wśród powodów, dla których dużym powodzeniem cieszy się peeling glikolowy ekspert wskazała, iż to najmniejsza cząsteczka alfa-hydroksykwasu, która wykazuje dużą skłonność do penetracji w głąb skóry. W naskórku powoduje osłabienie kohezji keratynocytów w warstwie rogowej, nie uszkadza keratynocytów, wykazuje przyspieszone złuszczanie komórek zbliżone do fizjologicznego złuszczania, nie zaburza funkcji ochronnej bariery naskórkowej oraz powoduje odpowiednie nawilżenie skóry poprzez wiązanie się z warstwami lipidowymi. Zaś w skórze właściwej powoduje pobudzenie m.in. fibroblastów do produkcji włókien kolagenowych, elastyny. Informowała, iż osobom, które nie mogą stosować tego kwasu – np. z powodu nadwrażliwości, zaleca się kwas mlekowy. Ma dobre działanie złuszczające, nawilżające i rozjaśniające, zwiększa gładkość i spoistość skóry. Zaś z w ostatnich badaniach wykazano, iż prawdopodobnie blokuje cykl komórkowy i indukuje programowaną śmierć komórki.
Podczas wykładu mowa była również o kwasie salicylowym. W stężeniach do 10 proc. ma działanie keratoplastyczne, powyżej 10 proc. keratolityczne. Wykazuje duże właściwości bakteriostatyczne, przeciwgrzybicze i pochłaniające promieniowanie ultrafioletowe. Podczas stosowania rzadko pojawiają się efekty uboczne w postaci pieczenia, szczypania i nadmiernego złuszczania się skóry. Z kolei lipohydroksykwasy regulują odnowę komórkową skóry, mają działanie przeciwzapalne i antybakteryjne oraz hamują komedogenezę, wywołują komedolizę.
W leczeniu łojotoku, obok kwasu salicylowego, bardzo często zalecane jest zastosowanie kwasu pirogronowego. Zmniejsza przyleganie pomiędzy korneocytami, jest bardzo dobrze tolerowany, wynika w głąb do struktury mieszka włosowo-łojowego, działa komedolityczne i sebostatyczne oraz ma działanie przeciwbakteryjne. W przebarwieniach pozapalnych, które występują zarówno w przebiegu trądziku pospolitego jak i innego rodzaju schorzeń można zastosować np. substancje rozjaśniające – kwas azelainowy, kwas kojowy, α-arbutyna, witamina C, kwas migdałowy, kwas mlekowy, antyoksydanty - witamina E i C, kwas fitowy, kwas ferulowy, floretyna czy też substancje złuszczające – kwas glikolowy, kwas salicylowy, glukonolakton. A glukonolakton, to kompleksowa cząsteczka cechująca się zarówno właściwościami leczniczymi, jak i kosmetycznymi. Jest bardzo dobrze tolerowany przez skórę wrażliwą, ma też działanie antyoksydacyjne porównywalne z działaniem witaminy C i E oraz działanie seboregulujące. – Redukuje przebarwienia, ma delikatne działanie złuszczające, poprawa funkcje ochronne skóry i nie ma działania fotouczulającego – dodała. Inny omawiany kwas – azelainowy – m.in. ma właściwości bakteriostatyczne, bakteriobójcze oraz hamuje nadmierną aktywność mlanocytów, reguluje wydzielanie łoju za pomocą zahamowanie enzymu 5 α - reduktazy, obecnego w cytoplazmie komórek nabłonków gruczołów łojowych. Wyzwaniem jest leczenie uszkodzeń i blizn. Stosuje się m.in. peelingi retinoidowe lub peelingi złożone – przede wszystkim z kwasem trójchlorooctowym. Wykład wygłoszony został podczas konferencji „Kontrowersje w dermatologii” w Zakopanem.
