Promieniowanie ultrafioletowe UVA a skóra

Średnia dawka promieniowania ultrafioletowego A-1 (UVA-1) wykazuje skuteczność w atopowym zapaleniu skóry. Niewiele wiadomo na temat stosowania promieniowania UVA, jego skuteczności i skutków ubocznych w przedłużonej ekspozycji w przewlekłych chorobach skóry.

Do Ziemi dociera 95% promieniowania UVA. Promieniowanie to dzieli się na UVA-1 (340–400 nm) i UVA-2 (320–340 nm). UVA-2 działa na skórę podobnie jak UVB, wykazuje jednak większe działanie rakotwórcze. UVA-1 wnika głębiej w skórę, ale jest mniej szkodliwe. Emisja UVA inicjuje powstanie opalenizny. W przeciwieństwie do UVB nie powoduje rumienia i oparzenia słonecznego. UVA wnika do warstwy siateczkowatej i brodawkowatej skóry właściwej, wywołując więcej szkód niż promieniowanie UVB. Promieniowanie UVA odpowiedzialne jest za fotostarzenie się skóry. Przyczynia się do reakcji fotoalergicznych. Frakcja UVA przenika przez szyby samochodowe i okienne.

Retrospektywne badanie pacjentów z atopowym zapaleniem skóry poddanym fototerapii UVA-1 wykazało spadek SCORAD (30,1 punktu). Wystąpił niski odsetek nawrotów choroby i działań niepożądanych. Najczęstsza dawka promieniowania wynosiła 30 i 60 J / cm2, trzy razy w tygodniu; pacjenci mieli podobne odpowiedzi kliniczne i działania niepożądane (p = 0,057).

Fototerapię UVA-1 może znaleźć zastosowanie u innych pacjentów (30 J / cm2), a nie tylko w przypadku ostrych rzutów. Łączna dawka całkowita, która bezpośrednio wpływa na odpowiedź kliniczną jest zmienna. W tym celu potrzebne są jednak duże badania prospektywne.