123RF
Rogowacenie słoneczne markerem ryzyka w nowotworach skóry
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 16.11.2023
Źródło: Mohr C, Li Y, Navsaria LJ, Hinkston CL, Shete SS, Margolis DJ, Wehner MR. Skin Cancers in Medicare Beneficiaries With Actinic Keratoses. AMA Dermatol. 2023 Nov 8. doi: 10.1001/jamadermatol.2023.4266
| Tagi: | rogowacenie słoneczne, nowotwory skóry, nowotwóru płaskonabłonkowy, SCC, nowotwór podstawnokomórkowy, BCC, czerniak |
Starsi dorośli w USA z rogowaceniem słonecznym są obarczeni większym ryzykiem nowotworów skóry, w tym nowotworu płaskonabłonkowego (SCC), nowotworu podstawnokomórkowego (BCC) i czerniaka.
We wcześniejszych badaniach rogowacenie słoneczne powiązano z niewielkim wzrostem ryzyka skórnego w nowotworze płaskonabłonkowym, ale bez określenia ryzyk w innych typach nowotworów. Rogowacenie słoneczne (SK) uznano za marker wszystkich nowotworów skóry, ale w wytycznych dotyczących postępowania z SK nie ma zaleceń dotyczących obserwacji w kierunku nowotworów.
Zespół naukowców z USA postanowił zbadać ten problem. Dokonano przeglądu danych pochodzących z losowej próby 5 mln beneficjentów Medicare objętych opłatą za usługę, leczonych z powodu rogowacenia słonecznego w latach 2009–2018 w Stanach Zjednoczonych. Jako grupę porównawczą włączono pacjentów z rogowaceniem łojotokowym (SK), a pacjentów z rakiem skóry w wywiadzie wykluczono.
Pierwszorzędowym rezultatem był pierwszy chirurgicznie leczony nowotwór skóry, w tym nowotwory płaskonabłonkowe (SCC) i nowotwory podstawnokomórkowe (BCC) i czerniak.
W sumie uwzględniono 555 945 dorosłych z rogowaceniem słonecznym i 481 024 z rogowaceniem łojotokowym. Średni wiek wynosił około 74 lat. Ponad połowę stanowiły kobiety. Wśród pacjentów z SK bezwzględne ryzyko wystąpienia jakiegokolwiek raka skóry po pierwszym epizodzie rogowacenia słonecznego wynosiło 6,3 proc., 18,4 proc. i 28,5 proc. odpowiednio po 1, 3 i 5 latach.
Pacjenci z rogowaceniem słonecznym mieli istotnie zwiększone względne ryzyko wystąpienia jakiegokolwiek nowotworu skóry w porównaniu z pacjentami z rogowaceniem łojotokowym (skorygowany współczynnik ryzyka [aHR], 2,17) i osobno nowotworu keratynocytów (aHR, 2,20), nowotworu płaskonabłonkowego (aHR, 2,63), nowotworu podstawnokomórkowego (aHR, 1,85) i czerniaka (aHR 1,67).
Zatem, jak stwierdzono, chociaż rogowacenie słoneczne nie jest uważane za biologiczny prekursor czerniaka ani BCC, wyniki sugerują, że ten typ rogowacenia może być klinicznym wskaźnikiem zwiększonej ekspozycji na promieniowanie UV, która w konsekwencji zwiększa ryzyko raka skóry. Jak napisano w opisie badań, „wyniki podkreślają znaczenie opracowania opartych na dowodach wytycznych dotyczących obserwacji raka skóry u pacjentów z rogowaceniem słonecznym”.
Opracowanie: Marek Meissner
Zespół naukowców z USA postanowił zbadać ten problem. Dokonano przeglądu danych pochodzących z losowej próby 5 mln beneficjentów Medicare objętych opłatą za usługę, leczonych z powodu rogowacenia słonecznego w latach 2009–2018 w Stanach Zjednoczonych. Jako grupę porównawczą włączono pacjentów z rogowaceniem łojotokowym (SK), a pacjentów z rakiem skóry w wywiadzie wykluczono.
Pierwszorzędowym rezultatem był pierwszy chirurgicznie leczony nowotwór skóry, w tym nowotwory płaskonabłonkowe (SCC) i nowotwory podstawnokomórkowe (BCC) i czerniak.
W sumie uwzględniono 555 945 dorosłych z rogowaceniem słonecznym i 481 024 z rogowaceniem łojotokowym. Średni wiek wynosił około 74 lat. Ponad połowę stanowiły kobiety. Wśród pacjentów z SK bezwzględne ryzyko wystąpienia jakiegokolwiek raka skóry po pierwszym epizodzie rogowacenia słonecznego wynosiło 6,3 proc., 18,4 proc. i 28,5 proc. odpowiednio po 1, 3 i 5 latach.
Pacjenci z rogowaceniem słonecznym mieli istotnie zwiększone względne ryzyko wystąpienia jakiegokolwiek nowotworu skóry w porównaniu z pacjentami z rogowaceniem łojotokowym (skorygowany współczynnik ryzyka [aHR], 2,17) i osobno nowotworu keratynocytów (aHR, 2,20), nowotworu płaskonabłonkowego (aHR, 2,63), nowotworu podstawnokomórkowego (aHR, 1,85) i czerniaka (aHR 1,67).
Zatem, jak stwierdzono, chociaż rogowacenie słoneczne nie jest uważane za biologiczny prekursor czerniaka ani BCC, wyniki sugerują, że ten typ rogowacenia może być klinicznym wskaźnikiem zwiększonej ekspozycji na promieniowanie UV, która w konsekwencji zwiększa ryzyko raka skóry. Jak napisano w opisie badań, „wyniki podkreślają znaczenie opracowania opartych na dowodach wytycznych dotyczących obserwacji raka skóry u pacjentów z rogowaceniem słonecznym”.
Opracowanie: Marek Meissner
