123RF
Ropne zapalenie apokrynowych gruczołów potowych lepiej rozumiane
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 30.05.2023
Opracowywanie nowych leków wymaga znajomości patomechanizmu danej choroby. Do lepszego zrozumienia, a w przyszłości skuteczniejszego leczenia ropnego zapalenia apokrynowych gruczołów potowych, prowadzi najnowsza publikacja z „British Journal of Dermatology”.
Leczenie ropnego zapalenia apokrynowych gruczołów potowych (hidradenitis suppurativa – HS) u wielu pacjentów jest niewystarczające, a odpowiednia diagnoza znacznie opóźniona. W tym czasie pacjent doznaje zaostrzeń, znacznie spada jakość życia, dodatkowo przez podejmowanie kolejnych prób leczenia mnożą się koszty. Z tego powodu, mimo że choroba dotyka około 1 proc. populacji, badane są nowe leki oraz trwają poszukiwania miejsc, w które można byłoby „wycelować” kolejne z nich.
Do takich działań niezbędne jest lepsze zrozumienie patogenezy, a krok ku temu poczynił zespół naukowców z Irlandii i Stanów Zjednoczonych. W tym celu, poprzez sekwencjonowanie RNA pojedynczej komórki, dokonano analizy ekspresji genów w komórkach odpornościowych wyizolowanych ze skóry pacjentów z ropnym zapaleniem apokrynowych gruczołów potowych w porównaniu z osobami zdrowymi. Do ilościowego określenia poszczególnych komórek odpornościowych wykorzystano cytometrię przepływową, a uwalnianie mediatorów stanu zapalnego mierzono za pomocą testów multipleksowych i ELISA.
Wykazano znacząco większą liczbę komórek Th17 i podzbiorów komórek dendrytycznych w skórze pacjentów z HS, a transkryptom immunologiczny był odrębny i znacznie bardziej heterogenny w porównaniu ze skórą osób zdrowych. Cytometria przepływowa ujawniła znacznie zwiększoną liczbę komórek T, B, neutrofili, makrofagów skórnych i komórek dendrytycznych w zajętej chorobowo skórze. Silnej ekspresji ulegały geny i szlaki związane z komórkami Th17, IL-17, IL-1β i inflammasomem NLRP3, szczególnie w próbkach, w których zidentyfikowano wysokie stężenia mediatorów zapalnych. Geny składowe wspomnianego inflamasomu NLRP3 zmapowano głównie na komórkach Langerhansa i subpopulacji komórek dendrytycznych. Ważny w kontekście przyszłych badań klinicznych jest fakt, że hodowla z inhibitorem inflamasomu znacznie zmniejszała wydzielanie kluczowych mediatorów stanu zapalnego.
Ropne zapalenie apokrynowych gruczołów potowych mogłoby być kolejnym wskazaniem do sprawdzenia bezpieczeństwa i skuteczności inhibitora inflamasomu NLRP3. Obecnie trwają nie tylko dalsze badania samego szlaku, lecz także podejmowane są pierwsze próby opracowania leku celowanego.
Opracowanie: lek. Damian Matusiak
Do takich działań niezbędne jest lepsze zrozumienie patogenezy, a krok ku temu poczynił zespół naukowców z Irlandii i Stanów Zjednoczonych. W tym celu, poprzez sekwencjonowanie RNA pojedynczej komórki, dokonano analizy ekspresji genów w komórkach odpornościowych wyizolowanych ze skóry pacjentów z ropnym zapaleniem apokrynowych gruczołów potowych w porównaniu z osobami zdrowymi. Do ilościowego określenia poszczególnych komórek odpornościowych wykorzystano cytometrię przepływową, a uwalnianie mediatorów stanu zapalnego mierzono za pomocą testów multipleksowych i ELISA.
Wykazano znacząco większą liczbę komórek Th17 i podzbiorów komórek dendrytycznych w skórze pacjentów z HS, a transkryptom immunologiczny był odrębny i znacznie bardziej heterogenny w porównaniu ze skórą osób zdrowych. Cytometria przepływowa ujawniła znacznie zwiększoną liczbę komórek T, B, neutrofili, makrofagów skórnych i komórek dendrytycznych w zajętej chorobowo skórze. Silnej ekspresji ulegały geny i szlaki związane z komórkami Th17, IL-17, IL-1β i inflammasomem NLRP3, szczególnie w próbkach, w których zidentyfikowano wysokie stężenia mediatorów zapalnych. Geny składowe wspomnianego inflamasomu NLRP3 zmapowano głównie na komórkach Langerhansa i subpopulacji komórek dendrytycznych. Ważny w kontekście przyszłych badań klinicznych jest fakt, że hodowla z inhibitorem inflamasomu znacznie zmniejszała wydzielanie kluczowych mediatorów stanu zapalnego.
Ropne zapalenie apokrynowych gruczołów potowych mogłoby być kolejnym wskazaniem do sprawdzenia bezpieczeństwa i skuteczności inhibitora inflamasomu NLRP3. Obecnie trwają nie tylko dalsze badania samego szlaku, lecz także podejmowane są pierwsze próby opracowania leku celowanego.
Opracowanie: lek. Damian Matusiak
