Sposób leczenia łuszczycy a satysfakcja pacjentów
Autor: Jacek Szczęsny
Data: 21.08.2013
Źródło: van Cranenburgh, O.D., de Korte, J., Sprangers, M.A.G., de Rie, M.A. and Smets, E.M.A. (2013), Satisfaction with treatment among patients with psoriasis: a web-based survey study. British Journal of Dermatology, 169: 398–405. doi: 10.1111/bjd.12372; WB
| Tagi: | łuszczyca |
Leczenie biologiczne wydaje się z perspektywy pacjentów cierpiących na łuszczycę najbardziej obiecujące. W celu dalszej poprawy opieki dermatologicznej wśród chorych na łuszczycę należy kłaść większy nacisk na skuteczność i dogodność terapii miejscowych, bezpieczeństwo terapii systemowych oraz poprawę komunikacji lekarz-pacjent.
Do stosowanych obecnie opcji terapeutycznych w łuszczycy zaliczamy: terapię miejscową, fototerapię, terapię doustną i biologiczną. Jak dotąd niewiele wiadomo na temat satysfakcji pacjentów związanej z każą z tych metod leczniczych. Ponadto nieliczne przeprowadzone w tym kierunku badania wykazują metodologiczne niedociągnięcia.
Członkowie dwóch istniejących w Holandii stowarzyszeń osób chorych na łuszczycę zostali zaproszeni do wypełnienia specjalnie przygotowanej ankiety, przygotowanej pod kątem satysfakcji związanej z leczeniem łuszczycy. Kwestionariusz oparty był na pytaniach dotyczących po pierwsze: jak bardzo pacjent chory na łuszczycę jest usatysfakcjonowany obecnym jej leczeniem i czy jego satysfakcja istotnie się różni w zależności od rodzaju terapii – uwzględniono czynniki demograficzne i kliniczne, a po drugie: jak ważne są specyficzne obszary satysfakcji pacjenta oraz po uwzględnieniu subiektywnej wagi każdego z nich – na które obszary zwrócić należy największą uwagę chcąc polepszyć jakość leczenia i opieki? .
Ankietę wypełniło łącznie 1293 pacjentów (odsetek odpowiedzi na zaproszenie 32%). Ogólnie pacjenci wykazali umiarkowany stopień satysfakcji w związku z aktualnym leczeniem łuszczycy. Najmniejszy stopień satysfakcji uzyskano wśród pacjentów leczonych preparatami zewnętrznymi, natomiast największą satysfakcją wykazywały się osoby leczone metodą biologiczną. Wśród obszarów satysfakcji pacjenci największą wagę przywiązywali do “efektywności terapeutycznej”, a w dalszej kolejności “bezpieczeństwa terapii” oraz “relacji lekarz-pacjent”. Obszarami, w których należy jeszcze wiele zrobić, aby polepszyć opiekę dermatologiczną nad pacjentami z łuszczycą były: skuteczność terapii miejscowej, fototerapii i terapii doustnej (ale nie biologicznej), wygoda stosowania terapii miejscowej i bezpieczeństwo stosowania leczenia systemowego (zarówno leków doustnych jak i biologicznych).
Widać zatem, że leczenie biologiczne wydaje się z perspektywy pacjentów cierpiących na łuszczycę najbardziej obiecujące. W celu dalszej poprawy opieki dermatologicznej wśród chorych na łuszczycę należy kłaść większy nacisk na skuteczność i dogodność terapii miejscowych, bezpieczeństwo terapii systemowych oraz poprawę komunikacji lekarz-pacjent.
Członkowie dwóch istniejących w Holandii stowarzyszeń osób chorych na łuszczycę zostali zaproszeni do wypełnienia specjalnie przygotowanej ankiety, przygotowanej pod kątem satysfakcji związanej z leczeniem łuszczycy. Kwestionariusz oparty był na pytaniach dotyczących po pierwsze: jak bardzo pacjent chory na łuszczycę jest usatysfakcjonowany obecnym jej leczeniem i czy jego satysfakcja istotnie się różni w zależności od rodzaju terapii – uwzględniono czynniki demograficzne i kliniczne, a po drugie: jak ważne są specyficzne obszary satysfakcji pacjenta oraz po uwzględnieniu subiektywnej wagi każdego z nich – na które obszary zwrócić należy największą uwagę chcąc polepszyć jakość leczenia i opieki? .
Ankietę wypełniło łącznie 1293 pacjentów (odsetek odpowiedzi na zaproszenie 32%). Ogólnie pacjenci wykazali umiarkowany stopień satysfakcji w związku z aktualnym leczeniem łuszczycy. Najmniejszy stopień satysfakcji uzyskano wśród pacjentów leczonych preparatami zewnętrznymi, natomiast największą satysfakcją wykazywały się osoby leczone metodą biologiczną. Wśród obszarów satysfakcji pacjenci największą wagę przywiązywali do “efektywności terapeutycznej”, a w dalszej kolejności “bezpieczeństwa terapii” oraz “relacji lekarz-pacjent”. Obszarami, w których należy jeszcze wiele zrobić, aby polepszyć opiekę dermatologiczną nad pacjentami z łuszczycą były: skuteczność terapii miejscowej, fototerapii i terapii doustnej (ale nie biologicznej), wygoda stosowania terapii miejscowej i bezpieczeństwo stosowania leczenia systemowego (zarówno leków doustnych jak i biologicznych).
Widać zatem, że leczenie biologiczne wydaje się z perspektywy pacjentów cierpiących na łuszczycę najbardziej obiecujące. W celu dalszej poprawy opieki dermatologicznej wśród chorych na łuszczycę należy kłaść większy nacisk na skuteczność i dogodność terapii miejscowych, bezpieczeństwo terapii systemowych oraz poprawę komunikacji lekarz-pacjent.
