Stosowania iDPP-4 a ryzyko rozwoju pemfigoidu pęcherzowego

Na łamach JAMA Dermatology opublikowano artykuł dotyczący związku między występowaniem pemfigoidu pęcherzowego (BP) ze stosowaniem inhibitorów dipeptydylopeptydazy 4 (iDPP-4). iDPP-4 są doustnymi lekami inkretynowymi stosowanymi w terapii cukrzycy.

Pemfigoid pęcherzowy (BP – Bullous Pemphigoid) jest rzadką chorobą autoimmunologiczną skóry, charakteryzującą się tworzeniem bolesny, swędzących pęcherzy. Nieznane jest podłoże patofizjologiczne choroby, natomiast w doniesieniach naukowych wiąże się występowanie BP z urazami, radioterapią, chorobami neurologicznymi, psychiatrycznymi i zapalnymi chorobami skóry. Interesujący w tym kontekście jest artykuł naukowy opublikowany na łamach JAMA Dermatology dotyczący związku między występowaniem BP ze stosowaniem inhibitorów dipeptydylopeptydazy 4 (iDPP-4). iDPP-4 są doustnymi lekami inkretynowymi stosowanymi w terapii cukrzycy.

Koreański zespół badawczy Lee i wsp. przeanalizował dane ponad 1300 pacjentów z cukrzycą z lat 2012-2016. W ciągu 4 lat liczba pacjentów u których współwystępowały cukrzyca i BP zwiększyła się niemal trzykrotnie (z 77 w 2012 do 206 w 2016). Stosowanie iDPP-4 wiązało się z istotnym zwiększeniem ryzyka rozwoju BP (OR = 1,58; 95% CI: 1,25-2,00; p < 0,001). Największe ryzyko w tym zakresie wykazywało stosowanie wildagliptyny u mężczyzn (OR = 2,70; 95% CI: 1,73-4,34; p < 0,001).

Wyniki przedstawione przez Lee i wsp. sugerują związek stosowania iDPP-4 z ryzykiem rozwoju BP u pacjentów z cukrzycą. Ryzyko było szczególnie wysokie u mężczyzn stosujących wildagliptynę. Powstaje pytanie w jakim mechanizmie stosowanie iDPP-4 może zwiększać ryzyko rozwoju BP.