Takie samo bezpieczeństwo leczenia łuszczycy lekami biologicznymi

U pacjentów z chorobą łuszczycową częstotliwość występowania migotania przedsionków i poważnych niepożądanych zdarzeń sercowo-naczyniowych nie różni się w zależności od leczenia ustekinumabem i inhibitorami TNF, wynika z badań.

Naukowcy z Harvard Medical School w Bostonie przeanalizowali dane ubezpieczeniowe z lat 2009–2015 z udziałem ponad 60 000 pacjentów. Prawie 51 000 pacjentów otrzymało inhibitory TNF, a 9 071 pacjentów otrzymało ustekinumab. Średni okres obserwacji wynosił 1,4 roku.

Ogólny wskaźnik zapadalności na migotanie przedsionków na tysiąc pacjentów wynosił 4,7 dla inhibitorów TNF i 5,0 dla ustekinumabu. Wskaźnik poważnych incydentów sercowo-naczyniowych wynosiły odpowiednio 6,1 i 6,2.

W porównaniu z inhibitorami TNF, połączone skorygowane współczynniki ryzyka dla incydentu migotania przedsionków i zdarzeń sercowo-naczyniowych wśród inicjatorów ustekinumabu, który wynosiły odpowiednio 1,08 i 1,10 i żaden nie był istotny statystycznie.

Leczenie biologiczne łuszczycy okazuje się bardzo bezpieczna, zwłaszcza w porównaniu z lekami stosowanymi ogólnoustrojowo w łuszczycy (metotreksat, cyklosporyna i acytretyna). Ustekinumab i leki przeciw TNF mają takie samo niskie ryzyko incydentów sercowych jak i skutki uboczne.