Takrolimus w miejscowym leczeniu liszaja płaskiego - wyniki najnowszych badań
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 05.11.2014
Źródło: J Eur Acad Dermatol Venereol. 2014 Oct 13. doi: 10.1111/jdv.12758. Efficacy of topical tacrolimus for oral lichen planus: real-life experience in a retrospective cohort of patients with a review of the literature. Ribero S1, Stieger M, Quaglino P, Hongan
Włoscy naukowcy potwierdzają skuteczność takrolimusu, równocześnie jednak przestrzegają przed zbytnią ufnością w efekty jego działania.
Leczenie liszaja płaskiego ciągle pozostaje wyzwaniem dla lekarzy. Jedną z obiecujących opcji terapeutycznych jest miejscowe stosowanie takrolimusu. Jakie są jednak doświadczenia kliniczne ze stosowania tej metody? Na łamach Journal of European Academy of Dermatology and Venereology lekarze z Turynu opisują część z nich.
W badaniu, które przeprowadzono we Włoszech uczestniczyło 21 osób z liszajem płaskim. Początkowo chorzy stosowali takrolimus (0,1%) miejscowo, dwa razy dziennie. Odpowiedź na leczenie oceniano w 2 i 6 miesiącu terapii używając czterostopniowej skali: całkowita odpowiedź; remisja większości zmian (>50%); częściowa remisja (25-50%); brak odpowiedzi (<25%) lub pogorszenie. W pracy oceniano także dolegliwości bólowe w 3 punktowej skali. Okazało się, że 4 (33%) z 21 pacjentów wykazywało całkowitą remisję w 2. miesiącu badania, podczas gdy w 6. było to 7 osób (33%). Osób, u których wystąpiła remisja częściowa (8) lub większości zmian (2) w 2 miesiącu, kontynuowano leczenie. W 6. miesiącu u 3 wystąpiła całkowita remisja a u 4 utrzymała się częściowa poprawa. W trakcie terapii zmniejszyły się także dolegliwości bólowe - już po 2 miesiącach u 8 z 10 osób zgłaszających silny ból osiągnięto znaczącą poprawę. W sumie u 3 osób dolegliwości bólowe całkowicie ustąpiły. Najczęstszymi działaniami ubocznymi terapii obserwowanymi u pacjentów było przejściowe uczucie pieczenia oraz zmienione czucie smaku.
Wyniki badania potwierdzają więc, że miejscowo stosowany takrolimus może zmniejszać dolegliwości pacjentów z ciężkim bądź opornym na inne leki liszajem płaskim. Z drugiej jednak strony trzeba zauważyć, że lek ten może być nieco przeceniany, gdy mówi się o całkowitym ustąpieniu zmian skórnych lub bólu.
W badaniu, które przeprowadzono we Włoszech uczestniczyło 21 osób z liszajem płaskim. Początkowo chorzy stosowali takrolimus (0,1%) miejscowo, dwa razy dziennie. Odpowiedź na leczenie oceniano w 2 i 6 miesiącu terapii używając czterostopniowej skali: całkowita odpowiedź; remisja większości zmian (>50%); częściowa remisja (25-50%); brak odpowiedzi (<25%) lub pogorszenie. W pracy oceniano także dolegliwości bólowe w 3 punktowej skali. Okazało się, że 4 (33%) z 21 pacjentów wykazywało całkowitą remisję w 2. miesiącu badania, podczas gdy w 6. było to 7 osób (33%). Osób, u których wystąpiła remisja częściowa (8) lub większości zmian (2) w 2 miesiącu, kontynuowano leczenie. W 6. miesiącu u 3 wystąpiła całkowita remisja a u 4 utrzymała się częściowa poprawa. W trakcie terapii zmniejszyły się także dolegliwości bólowe - już po 2 miesiącach u 8 z 10 osób zgłaszających silny ból osiągnięto znaczącą poprawę. W sumie u 3 osób dolegliwości bólowe całkowicie ustąpiły. Najczęstszymi działaniami ubocznymi terapii obserwowanymi u pacjentów było przejściowe uczucie pieczenia oraz zmienione czucie smaku.
Wyniki badania potwierdzają więc, że miejscowo stosowany takrolimus może zmniejszać dolegliwości pacjentów z ciężkim bądź opornym na inne leki liszajem płaskim. Z drugiej jednak strony trzeba zauważyć, że lek ten może być nieco przeceniany, gdy mówi się o całkowitym ustąpieniu zmian skórnych lub bólu.
