123RF
Terapia, która może zastąpić chirurgię
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 17.08.2021
Źródło: Medscape
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
| Tagi: | BCC, remetinostat |
Miejscowy inhibitor deacetylacji histonów (HDAC) jest obiecujący w leczeniu raka podstawnokomórkowego (BCC), najczęstszej postaci raka skóry.
- Nasze badanie wykazało, że miejscowy inhibitor HDAC może ograniczyć większość nowotworów podstawnokomórkowych i doprowadzić do całkowitego wyleczenia połowy z nich – mówi dr Kavita Sarin, współautorka badania z Uniwersytetu Stanforda. Dodała, że ostatecznym celem jest opracowanie terapii miejscowej, która może zastąpić operację u większości pacjentów z rakiem podstawnokomórkowym. Aby to osiągnąć, potrzebna jest terapia dobrze tolerowana, wysoce skuteczna i trwała, co oznacza, że rak podstawnokomórkowy nie nawraca po przerwaniu leczenia. Terapia miejscowa pozwoliłaby pacjentom uniknąć blizn i powikłań związanych z wycięciem chirurgicznym.
W badaniu klinicznym fazy 2 dr Sarin i jej współpracownicy ocenili bezpieczeństwo i skuteczność miejscowego inhibitora HDAC remetinostatu u 30 osób dorosłych (mediana wieku 59 lat; 63 proc. to mężczyźni), z których każdy miał zdiagnozowany co najmniej jeden guz nowotworowy o średnicy 5 mm lub większej. Ośmiu pacjentów miało kilka kwalifikujących się guzów, w sumie badano 49 zmian nowotworowych. Znajdowały się one zarówno na fragmentach ciała wystawionych na działanie słońca, jak i nie, a większość miała postać guzkową lub powierzchowną.
Wszyscy pacjenci stosowali 1-procentowy żel remetinostatu trzy razy dziennie przez sześć tygodni. Po ośmiu tygodniach jakikolwiek pozostałe zmiany usunięto chirurgicznie i zbadano histopatologicznie.
Większość zmian nowotworowych odpowiedziała na leczenie remetinostatem.
33 zmiany nowotworowe w 69,7 proc. odpowiedziały na leczenie miejscowe, w tym 17 guzów zareagowało całkowicie, a 6 częściowo. Średnica guza zmniejszyła się średnio o 62,3 proc., a całkowita powierzchnia o 71,5 proc. Wiele podtypów BCC odpowiedziało na stosowany miejscowy remetinostat; sześć postaci powierzchownych guzów BCC zareagowało (pięć całkowitych i jedna częściowa odpowiedź), podczas gdy odsetek odpowiedzi wyniósł 68,2% wśród 22 guzkowych postaci BCC (10 całkowitych i pięć częściowych odpowiedzi) i 66,7% wśród trzech naciekających BCC (dwie całkowite odpowiedzi). Nie zaobserwowano odpowiedzi w dwóch guzach podtypu mikroguzkowego.
Żel był dobrze tolerowany i nie zgłoszono żadnych ogólnoustrojowych lub poważnych działań niepożądanych. Najczęstszym działaniem niepożądanym była reakcja skórna podobna do egzemy w miejscu podania.
Należy podkreślić, że po zakończeniu badania wszystkie postaci BCC poddano radykalnemu zabiegowi chirurgicznemu. Badacze tłumaczą, że muszą przeprowadzić jeszcze badanie trwałości, aby dowiedzieć się, czy BCC powiększają się po zastosowaniu żelu, jeśli nie zostaną poddane zabiegowi chirurgicznemu. Ma to kluczowe znaczenie, aby terapia mogła zastąpić chirurgię. Należy również zoptymalizować dawkowanie, czas leczenia i metody aplikacji w celu maksymalizacji skuteczności.
W badaniu klinicznym fazy 2 dr Sarin i jej współpracownicy ocenili bezpieczeństwo i skuteczność miejscowego inhibitora HDAC remetinostatu u 30 osób dorosłych (mediana wieku 59 lat; 63 proc. to mężczyźni), z których każdy miał zdiagnozowany co najmniej jeden guz nowotworowy o średnicy 5 mm lub większej. Ośmiu pacjentów miało kilka kwalifikujących się guzów, w sumie badano 49 zmian nowotworowych. Znajdowały się one zarówno na fragmentach ciała wystawionych na działanie słońca, jak i nie, a większość miała postać guzkową lub powierzchowną.
Wszyscy pacjenci stosowali 1-procentowy żel remetinostatu trzy razy dziennie przez sześć tygodni. Po ośmiu tygodniach jakikolwiek pozostałe zmiany usunięto chirurgicznie i zbadano histopatologicznie.
Większość zmian nowotworowych odpowiedziała na leczenie remetinostatem.
33 zmiany nowotworowe w 69,7 proc. odpowiedziały na leczenie miejscowe, w tym 17 guzów zareagowało całkowicie, a 6 częściowo. Średnica guza zmniejszyła się średnio o 62,3 proc., a całkowita powierzchnia o 71,5 proc. Wiele podtypów BCC odpowiedziało na stosowany miejscowy remetinostat; sześć postaci powierzchownych guzów BCC zareagowało (pięć całkowitych i jedna częściowa odpowiedź), podczas gdy odsetek odpowiedzi wyniósł 68,2% wśród 22 guzkowych postaci BCC (10 całkowitych i pięć częściowych odpowiedzi) i 66,7% wśród trzech naciekających BCC (dwie całkowite odpowiedzi). Nie zaobserwowano odpowiedzi w dwóch guzach podtypu mikroguzkowego.
Żel był dobrze tolerowany i nie zgłoszono żadnych ogólnoustrojowych lub poważnych działań niepożądanych. Najczęstszym działaniem niepożądanym była reakcja skórna podobna do egzemy w miejscu podania.
Należy podkreślić, że po zakończeniu badania wszystkie postaci BCC poddano radykalnemu zabiegowi chirurgicznemu. Badacze tłumaczą, że muszą przeprowadzić jeszcze badanie trwałości, aby dowiedzieć się, czy BCC powiększają się po zastosowaniu żelu, jeśli nie zostaną poddane zabiegowi chirurgicznemu. Ma to kluczowe znaczenie, aby terapia mogła zastąpić chirurgię. Należy również zoptymalizować dawkowanie, czas leczenia i metody aplikacji w celu maksymalizacji skuteczności.
