Terapia neoadjuwantowa skuteczna w leczeniu czerniaka in situ
Autor: Alicja Kostecka
Data: 22.10.2019
Źródło: https://jamanetwork.com/journals/jamadermatology/fullarticle/2682576?guestAccessKey=48233d79-22ce-4e0d-95dc-c68527091504
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Czerniak in situ, znany również pod nazwą lentigo maligna, jest podtypem czerniaka, sytuującym się głównie u osób starszych, w okolicach twarzy oraz karku. Charakteryzuje się on powolnym wzrostem radialnym (w poprzek), niemniej wiąże się również z ryzykiem transformacji do inwazyjnej postaci czerniaka u 5-50% chorych. W leczeniu tej zmiany popularnymi technikami są chirurgiczna resekcja oraz radioterapia.
W leczeniu chirurgicznym najbardziej popularne są metody: resekcji sposobem Mohsa ( chirurgia mikrograficzna), wycięcie wielokątne (polygonal excision), bądź wycięcie radialne (radial excision).
Powyższe procedury pomimo, iż wiążą się z niewielkim ryzykiem nawrotu zmiany (0-9,7%), wymagają zastosowania szerokiego marginesu resekcyjnego ( średnio 7,1mm), co skutkuje trwałym okaleczeniem skóry twarzy.
Zespół badawczy Donigan et al. dokonał analizy wpływu imikwimodu jako terapii neoadjuwantowej na wynik leczenia lentigo maligna. Imikwimod jest lekiem z grupy analogów nukleozydowych, jego mechanizm działania tłumaczy się w oparciu o wpływ na receptory Toll- podobne (typu 7), w którym to szlaku lek aktywuje kaskadę prozapalną, ponadto imikwimod jest czynnikiem powodującym apoptozę komórek nowotworu.
W badaniu klinicznym postanowiono sprawdzić jaki jest odsetek nawrotów czerniaka in situ u osób stosujących neoadjuwantową terapię imikwimodem w postaci 5%- owego kremu, podawanego miejscowo na skórę, w porównaniu z konwencjonalną chirurgią.
W badaniu uczestniczyło 334 pacjentów leczonych przez 2,5 miesiąca imikwimodem ( 5 dni w tygodniu), poprzedzającym leczenie chirurgiczne ( metoda neoadjuwantowa). Nawrót zmian zaobserwowano u 3,9% zoperowanych pacjentów, po średnim czasie od operacji wynoszącym 4,3 roku ( średni czas obserwacji dla wszystkich pacjentów wyniósł 5,5 roku). Zastosowane leczenie pozwoliło na uzyskanie o wiele mniejszego skutecznego marginesu histologicznego (mediana: 2.0mm, średnio: 3,5mm).
Neoadjuwantowa terapia czerniaka in situ stanowi istotny krok w kierunku zmniejszenia stopnia okaleczeń w wyniku chirurgicznego usuwania zmian tego typu oraz wiąże się z dobrym rokowaniem.
Powyższe procedury pomimo, iż wiążą się z niewielkim ryzykiem nawrotu zmiany (0-9,7%), wymagają zastosowania szerokiego marginesu resekcyjnego ( średnio 7,1mm), co skutkuje trwałym okaleczeniem skóry twarzy.
Zespół badawczy Donigan et al. dokonał analizy wpływu imikwimodu jako terapii neoadjuwantowej na wynik leczenia lentigo maligna. Imikwimod jest lekiem z grupy analogów nukleozydowych, jego mechanizm działania tłumaczy się w oparciu o wpływ na receptory Toll- podobne (typu 7), w którym to szlaku lek aktywuje kaskadę prozapalną, ponadto imikwimod jest czynnikiem powodującym apoptozę komórek nowotworu.
W badaniu klinicznym postanowiono sprawdzić jaki jest odsetek nawrotów czerniaka in situ u osób stosujących neoadjuwantową terapię imikwimodem w postaci 5%- owego kremu, podawanego miejscowo na skórę, w porównaniu z konwencjonalną chirurgią.
W badaniu uczestniczyło 334 pacjentów leczonych przez 2,5 miesiąca imikwimodem ( 5 dni w tygodniu), poprzedzającym leczenie chirurgiczne ( metoda neoadjuwantowa). Nawrót zmian zaobserwowano u 3,9% zoperowanych pacjentów, po średnim czasie od operacji wynoszącym 4,3 roku ( średni czas obserwacji dla wszystkich pacjentów wyniósł 5,5 roku). Zastosowane leczenie pozwoliło na uzyskanie o wiele mniejszego skutecznego marginesu histologicznego (mediana: 2.0mm, średnio: 3,5mm).
Neoadjuwantowa terapia czerniaka in situ stanowi istotny krok w kierunku zmniejszenia stopnia okaleczeń w wyniku chirurgicznego usuwania zmian tego typu oraz wiąże się z dobrym rokowaniem.
