Terapie immunomodulujące w leczeniu toksycznej martwicy naskórka: wyniki meta-analizy

Na łamach Journal of the American Academy of Dermatology ukazał się przegląd systematyczny z meta-analizą dotyczący efektów różnych terapii immunomodulujących w leczeniu toksycznej martwicy naskórka (w tym zespołu nakładania z zespołem Stevensa-Johnsona).

Badacze zidentyfikowali w sumie 11 rodzajów terapii: m.in. leczenie objawowe, glukokortykosteroidy, immunoglobuliny dożylne (IVIG), cyklosporyna, plazmafereza, etanercept, N-acetylocysteina, talidomid i ich kombinacje. Do meta-analizy włączono 67 badań obejmujących 2079 pacjentów. Meta-analiza 10 rodzajów leczenia nie wykazała, aby któreś było lepsze w kwestii zmniejszenia śmiertelności pacjentów z toksyczną martwicą naskórka. Zastosowanie talidomidu było związane ze zwiększoną śmiertelnością (OR=11,67; 95% CI: 1,42-95,96). W przypadku oszacowania standaryzowanego współczynnika śmiertelności (ang. standrdized mortality ratio, SMR) dla 11 rodzajów leczenia, wykazano, że zastosowanie kombinacji glikokortykosteroidów z immunoglobulinami dożylnym było jedyną terapią która przynosiła znaczące korzyści w zakresie przeżywalność (SMR=0,53; 95% CI: 0,31-0,93).

Zastosowanie kombinacji glikokortykosteroidów z immunoglobulinami dożylnym może zmniejszać śmiertelność u pacjentów z martwicą toksyczną naskórka. Wadą tej meta-analizy było opieranie się na bardzo zróżnicowanych randomizowanych badaniach klinicznych z ograniczonymi populacjami pacjentów.

CI – Confidence Interval (pl. przedział ufności), OR – Odds Ratio (pl. iloraz szans)