Trafność i zastosowanie testu genetycznego u pacjentów z wysokim ryzykiem raka płaskonabłonkowego
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Pojawiające się dane potwierdzają trafność kliniczną i wykorzystanie DecisionDx-SCC jako prognostycznego testu 40-genowego profilu ekspresji u pacjentów z wysokim ryzykiem raka płaskonabłonkowego (SCC).
„Częstość występowania SCC gwałtownie rośnie, a śmiertelność związana z chorobą jest w rzeczywistości większa niż w przypadku czerniaka” – donosi Anna A. Bar, profesor dermatologii na Oregon Health & Science University w Portland, podczas wirtualnego forum poświęconego chorobom nowotworowym skóry.
„Podobnie jak w przypadku wielu nowotworów, plany postępowania w przypadku SCC kreuje się w związku z ryzykiem przerzutów. Obecne systemy oceny stopnia zaawansowania, takie jak NCCN, AJCC czy systemy Brighama i Women's, mają trudności z dostarczeniem dokładnych danych na temat potencjału przerzutowego SCC u danej osoby” - powiedziała Bar. „Co więcej, dokładność predykcyjna tych systemów w SCC jest zmienna".
Opracowany przez Castle Biosciences dostępny test DecisionDx-SCC klasyfikuje guza pacjenta z SCC do jednej z kategorii: niskie (klasa 1), umiarkowane (klasa 2A) lub wysokie (klasa 2B) ryzyko biologiczne przerzutów. Test jest wskazany dla pacjentów z cechami wysokiego ryzyka, w tym z wielkością guza powyżej 2 cm; lokalizacja guza na głowie, szyi, dłoniach, genitaliach, stopach lub powierzchni przedgoleniowej; immunosupresja; szybko rosnący guz; guz o słabo określonych granicach; guz w miejscu wcześniejszego napromieniania lub przewlekłego zapalenia; inwazja okołonerwowa; słabo określony stopień guza i guz głęboki.
Test został zweryfikowany w innym badaniu, które zaprojektowano prospektywnie i wykorzystano tkankę archiwalną z 33 niezależnych ośrodków akademickich i społecznych, w tym Oregon Health&Science University. 420 pacjentów (wszyscy) w klinicznym badaniu walidacyjnym miało jeden lub więcej czynników wysokiego ryzyka, spełniających definicję wysokiego ryzyka opracowaną przez NCCN lub odpowiednie kryteria stosowania Mohsa (AUC). Ich średni wiek wynosił 71 lat, 73% stanowili mężczyźni, 99% było rasy białej, 25% miało niedobór odporności. Spośród 420 pacjentów 63 miało przerzuty, 86% przerzutów było zlokalizowanych na głowie i szyi. Około 30% zmian z przerzutami oznaczało zajęcie krocza, 27% miało zajęcie poza tłuszczem podskórnym. Ogólny wskaźnik przerzutów po 3 latach wynosił 15%, „co jest podobne do obserwowanego w literaturze medycznej dla populacji wysokiego ryzyka” - dodaje Bar. Mediana czasu przerzutów wynosiła 0,9 lat, a 95. percentyl - 2,7 lat. W tej kohorcie około połowa przypadków przerzutów wystąpiła około 11 miesięcy po rozpoznaniu, co „może dostarczyć wskazówek dotyczących harmonogramu i czasu trwania obserwacji o wysokiej intensywności z częstością wizyt klinicznych i obrazowania pacjentów z grupy największego ryzyka w ciągu pierwszego roku ”.
Pozytywna wartość predykcyjna DecisionDx-SCC wynosi 52%, co oznacza, że połowa zmian klasy 2B będzie dawać przerzuty. „Wypada to korzystnie, jeśli spojrzeć na niższą pozytywną wartość predykcyjną innych systemów stopniowania” - powiedziała Bar. „Negatywna wartość predykcyjna wynosi 93%, co oznacza, że nie ma wielu fałszywie negatywnych wyników. Wypada to również korzystnie w porównaniu z innymi systemami stopniowania”.
Analiza Kaplana-Meiera dotycząca przeżycia wolnego od przerzutów wykazała podział między pacjentami z wynikami klasy 1, klasy 2A i klasy 2B. Podczas gdy całkowite ryzyko przerzutów w tej kohorcie pacjentów wynosiło 15%, ryzyko wśród osób z wynikiem w klasie 1 było mniejsze niż połowa. Wynik klasy 2B identyfikuje najbardziej niepokojące SCC, z większym niż 50% ryzykiem przerzutów. Chociaż rozkład wyników rutynowych badań klinicznych nie jest jeszcze znany, to duże badanie walidacyjne dotyczące SCC wysokiego ryzyka ujawniło, że około połowy pacjentów należało do klasy 1, mniej niż połowa należała do klasy 2A, a około 1 osoba na 18 miała wynik klasy 2B ”.
Przy tradycyjnych czynnikach ryzyka i zastosowaniu systemu stopniowania Brighama i Women`s, współczynnik ryzyka (HR) dla zmian klasy 2A wyniósł 3,2. W tym samym czasie HR dla zmian klasy 2B wynosił 11,6, więc klasa 2B jest najsilniejszym predyktorem przerzutów.
„Podobnie jak w przypadku wielu nowotworów, plany postępowania w przypadku SCC kreuje się w związku z ryzykiem przerzutów. Obecne systemy oceny stopnia zaawansowania, takie jak NCCN, AJCC czy systemy Brighama i Women's, mają trudności z dostarczeniem dokładnych danych na temat potencjału przerzutowego SCC u danej osoby” - powiedziała Bar. „Co więcej, dokładność predykcyjna tych systemów w SCC jest zmienna".
Opracowany przez Castle Biosciences dostępny test DecisionDx-SCC klasyfikuje guza pacjenta z SCC do jednej z kategorii: niskie (klasa 1), umiarkowane (klasa 2A) lub wysokie (klasa 2B) ryzyko biologiczne przerzutów. Test jest wskazany dla pacjentów z cechami wysokiego ryzyka, w tym z wielkością guza powyżej 2 cm; lokalizacja guza na głowie, szyi, dłoniach, genitaliach, stopach lub powierzchni przedgoleniowej; immunosupresja; szybko rosnący guz; guz o słabo określonych granicach; guz w miejscu wcześniejszego napromieniania lub przewlekłego zapalenia; inwazja okołonerwowa; słabo określony stopień guza i guz głęboki.
Test został zweryfikowany w innym badaniu, które zaprojektowano prospektywnie i wykorzystano tkankę archiwalną z 33 niezależnych ośrodków akademickich i społecznych, w tym Oregon Health&Science University. 420 pacjentów (wszyscy) w klinicznym badaniu walidacyjnym miało jeden lub więcej czynników wysokiego ryzyka, spełniających definicję wysokiego ryzyka opracowaną przez NCCN lub odpowiednie kryteria stosowania Mohsa (AUC). Ich średni wiek wynosił 71 lat, 73% stanowili mężczyźni, 99% było rasy białej, 25% miało niedobór odporności. Spośród 420 pacjentów 63 miało przerzuty, 86% przerzutów było zlokalizowanych na głowie i szyi. Około 30% zmian z przerzutami oznaczało zajęcie krocza, 27% miało zajęcie poza tłuszczem podskórnym. Ogólny wskaźnik przerzutów po 3 latach wynosił 15%, „co jest podobne do obserwowanego w literaturze medycznej dla populacji wysokiego ryzyka” - dodaje Bar. Mediana czasu przerzutów wynosiła 0,9 lat, a 95. percentyl - 2,7 lat. W tej kohorcie około połowa przypadków przerzutów wystąpiła około 11 miesięcy po rozpoznaniu, co „może dostarczyć wskazówek dotyczących harmonogramu i czasu trwania obserwacji o wysokiej intensywności z częstością wizyt klinicznych i obrazowania pacjentów z grupy największego ryzyka w ciągu pierwszego roku ”.
Pozytywna wartość predykcyjna DecisionDx-SCC wynosi 52%, co oznacza, że połowa zmian klasy 2B będzie dawać przerzuty. „Wypada to korzystnie, jeśli spojrzeć na niższą pozytywną wartość predykcyjną innych systemów stopniowania” - powiedziała Bar. „Negatywna wartość predykcyjna wynosi 93%, co oznacza, że nie ma wielu fałszywie negatywnych wyników. Wypada to również korzystnie w porównaniu z innymi systemami stopniowania”.
Analiza Kaplana-Meiera dotycząca przeżycia wolnego od przerzutów wykazała podział między pacjentami z wynikami klasy 1, klasy 2A i klasy 2B. Podczas gdy całkowite ryzyko przerzutów w tej kohorcie pacjentów wynosiło 15%, ryzyko wśród osób z wynikiem w klasie 1 było mniejsze niż połowa. Wynik klasy 2B identyfikuje najbardziej niepokojące SCC, z większym niż 50% ryzykiem przerzutów. Chociaż rozkład wyników rutynowych badań klinicznych nie jest jeszcze znany, to duże badanie walidacyjne dotyczące SCC wysokiego ryzyka ujawniło, że około połowy pacjentów należało do klasy 1, mniej niż połowa należała do klasy 2A, a około 1 osoba na 18 miała wynik klasy 2B ”.
Przy tradycyjnych czynnikach ryzyka i zastosowaniu systemu stopniowania Brighama i Women`s, współczynnik ryzyka (HR) dla zmian klasy 2A wyniósł 3,2. W tym samym czasie HR dla zmian klasy 2B wynosił 11,6, więc klasa 2B jest najsilniejszym predyktorem przerzutów.
