Zmiany typu chilblain: druga fala COVID-19
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
| Tagi: | CLL, chilbalin, COVID-19, druga fala |
Podczas pierwszej fali europejskiej epidemii COVID-19 odnotowano u pacjentów zmiany typu chilblain (CLL). Od tego czasu opisano setki podobnych przypadków.
CLL zwykle pojawiały się u młodych, zdrowych pacjentów bez potwierdzonego zakażenia SARS-CoV-2, większość badań nie wykazała dodatniego wyniku PCR w badaniach serologicznych.
We Włoszech w okresie marzec-kwiecień-maj 2020 roku w większości przypadków COVID-19 występowały zmiany typu CLL. W okresie letnim zaobserwowano spadek liczby zakażonych pacjentów, w związku z czym nie zgłaszano już CLL. We wrześniu podczas drugiej fali infekcji, wraz z szybkim wzrostem liczby zakażeń, po kilku miesiącach we Włoszech ponownie pojawiły się nowe przypadki CLL. Profil pacjenta był taki sam jak przy pierwszej fali: bezobjawowy nastolatek (średni wiek: 14 lat) z historią kontaktów z pacjentami dodatnimi, ale z ujemnym wynikiem wymazu lub badań serologicznych. Również morfologia zmian była identyczna z CLL występującą głównie na stopach (rzadziej na dłoniach) ze zmianami rumieniowo-obrzękowymi lub pęcherzowymi. Wśród tych pacjentów u jednego stwierdzono nawrót CLL po pojawieniu się zmian w pierwszej fali. Wydaje się oczywiste, że jeśli drugiej fali epidemii towarzyszy CLL, związek jest pewny. Co ciekawe, w rzeczywistości u większości pacjentów nie stwierdzono bezpośredniej lub pośredniej obecności infekcji.
We Włoszech w okresie marzec-kwiecień-maj 2020 roku w większości przypadków COVID-19 występowały zmiany typu CLL. W okresie letnim zaobserwowano spadek liczby zakażonych pacjentów, w związku z czym nie zgłaszano już CLL. We wrześniu podczas drugiej fali infekcji, wraz z szybkim wzrostem liczby zakażeń, po kilku miesiącach we Włoszech ponownie pojawiły się nowe przypadki CLL. Profil pacjenta był taki sam jak przy pierwszej fali: bezobjawowy nastolatek (średni wiek: 14 lat) z historią kontaktów z pacjentami dodatnimi, ale z ujemnym wynikiem wymazu lub badań serologicznych. Również morfologia zmian była identyczna z CLL występującą głównie na stopach (rzadziej na dłoniach) ze zmianami rumieniowo-obrzękowymi lub pęcherzowymi. Wśród tych pacjentów u jednego stwierdzono nawrót CLL po pojawieniu się zmian w pierwszej fali. Wydaje się oczywiste, że jeśli drugiej fali epidemii towarzyszy CLL, związek jest pewny. Co ciekawe, w rzeczywistości u większości pacjentów nie stwierdzono bezpośredniej lub pośredniej obecności infekcji.
