123RF
Czy szybki spadek odsetka hemoglobiny glikowanej przyspiesza retinopatię cukrzycową?
Czy należy obawiać się progresji retinopatii cukrzycowej przy szybkim spadku odsetka hemoglobiny glikowanej? Odpowiedź na to ważne pytanie pojawiła się na łamach prestiżowego „Diabetes Care”.
Dane literaturowe podają, że aż około jednej trzeciej osób chorych na cukrzycę ma objawy retinopatii cukrzycowej. Przyspieszenie jej progresji w wyniku szybkiego spadku poziomu glukozy we krwi stanowi duży problem kliniczny. Ponieważ jednym z narzędzi do monitorowania leczenia cukrzycy jest odsetek hemoglobiny glikowanej, to wieloośrodkowy zespół hiszpańskich naukowców ocenił, czy jest to istotna kwestia u chorych na cukrzycę typu 2 z łagodną lub umiarkowaną nieproliferacyjną postacią retinopatii cukrzycowej, którzy stanowią zdecydowaną większość chorych leczonych w ramach podstawowej opieki zdrowotnej.
W retrospektywnym badaniu kliniczno-kontrolnym pacjentów z cukrzycą typu 2 i przebytą łagodną lub umiarkowaną nieproliferacyjną postacią retinopatii oceniono 2300 osób. Korzystając z bazy danych SIDIAP wybrano 1150 osób chorych i 1150 dopasowanych osób z grupy kontrolnej. Główną analizowaną zmienną była wielkość redukcji HbA1c w ciągu ostatnich 12 miesięcy, którą sklasyfikowano jako szybką (poniżej 1,5 proc. w ciągu mniej niż 12 miesięcy) lub bardzo szybką (powyżej 2 proc. w okresie krótszym niż 6 miesięcy).
Nie znaleziono dowodów na żadną istotną różnicę w redukcji HbA1c pomiędzy grupami (0,13 versus 0,21 proc.). Zmniejszenie odsetka hemoglobiny glikowanej nie miało istotnego związku z pogorszeniem retinopatii ani w nieskorygowanych analizach, ani w skorygowanych modelach statystycznych, które obejmowały główne zmienne, takie jak czas trwania cukrzycy, wyjściowe HbA1c, obecność nadciśnienia i stosowane leki przeciwcukrzycowe. Ponadto, gdy przeprowadzono stratyfikację według wyjściowego odsetka HbA1c, nie stwierdzono, że pacjenci z wyższym jej poziomem charakteryzowali się większym ryzykiem wczesnej postaci retinopatii.
Podążając za powyższymi wynikami, można śmiało stwierdzić, że klinicyści nie powinni bać się optymalizacji stężenia glukozy we krwi w stosunkowo krótkim czasie u osób z łagodną lub umiarkowaną nieproliferacyjną postacią retinopatii. Strategii tej nie można jednak interpolować na zagrażającą wzroku postać powikłania, w przypadku której należy zaplanować ostrożne wyrównanie cukrzycy.
Opracowanie: lek. Damian Matusiak
W retrospektywnym badaniu kliniczno-kontrolnym pacjentów z cukrzycą typu 2 i przebytą łagodną lub umiarkowaną nieproliferacyjną postacią retinopatii oceniono 2300 osób. Korzystając z bazy danych SIDIAP wybrano 1150 osób chorych i 1150 dopasowanych osób z grupy kontrolnej. Główną analizowaną zmienną była wielkość redukcji HbA1c w ciągu ostatnich 12 miesięcy, którą sklasyfikowano jako szybką (poniżej 1,5 proc. w ciągu mniej niż 12 miesięcy) lub bardzo szybką (powyżej 2 proc. w okresie krótszym niż 6 miesięcy).
Nie znaleziono dowodów na żadną istotną różnicę w redukcji HbA1c pomiędzy grupami (0,13 versus 0,21 proc.). Zmniejszenie odsetka hemoglobiny glikowanej nie miało istotnego związku z pogorszeniem retinopatii ani w nieskorygowanych analizach, ani w skorygowanych modelach statystycznych, które obejmowały główne zmienne, takie jak czas trwania cukrzycy, wyjściowe HbA1c, obecność nadciśnienia i stosowane leki przeciwcukrzycowe. Ponadto, gdy przeprowadzono stratyfikację według wyjściowego odsetka HbA1c, nie stwierdzono, że pacjenci z wyższym jej poziomem charakteryzowali się większym ryzykiem wczesnej postaci retinopatii.
Podążając za powyższymi wynikami, można śmiało stwierdzić, że klinicyści nie powinni bać się optymalizacji stężenia glukozy we krwi w stosunkowo krótkim czasie u osób z łagodną lub umiarkowaną nieproliferacyjną postacią retinopatii. Strategii tej nie można jednak interpolować na zagrażającą wzroku postać powikłania, w przypadku której należy zaplanować ostrożne wyrównanie cukrzycy.
Opracowanie: lek. Damian Matusiak
Current Topics in Diabetes
