123RF
Insulina bazowa raz w tygodniu
| Tagi: | cukrzyca, insulina bazowa |
Piękno tkwi w prostocie, czego wyrazem jest fakt, że leczenie jest tym lepiej tolerowane, im mniej uciążliwe. A to szczególnie ważne w przypadku chorób przewlekłych, gdzie leki są stosowane długo i często w niemałej liczbie. Ważne doniesienie pojawiło się na łamach „The Lancet Diabetes & Endocrinology”, gdzie opublikowano wyniki pracy nad nową insuliną bazową.
Insulina podstawowa Fc (BIF – insulina efsitora alfa), przeznaczona do podawania raz w tygodniu, jest białkiem fuzyjnym łączącym nowy jednołańcuchowy wariant insuliny z domeną Fc ludzkiej immunoglobuliny G. Konieczność podawania raz w tygodniu z pewnością ucieszyłaby wielu pacjentów, o ile oczywiście lek byłby równie skuteczny co codzienne iniekcje. Z tego powodu wieloośrodkowy zespół naukowców zbadał bezpieczeństwo i skuteczność BIF u osób z cukrzycą typu 2, które były wcześniej leczone insuliną bazową.
399 dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2 i leczonych dotychczas insuliną bazową oraz maksymalnie trzema doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi przydzielono losowo w stosunku 1:1:1 do otrzymywania insuliny BIF raz w tygodniu (z docelową glikemią na czczo poniżej 140 mg/dl lub poniżej 120 mg/dl – dwie osobne grupy; miareczkowanie co 4 tygodnie) lub do insuliny degludec (docelowa glikemia na czczo poniżej 100 mg/dl). Pacjenci przydzieleni do BIF otrzymywali jednorazową dawkę nasycającą w zakresie od 1,5 do 3 razy obliczonej dawki tygodniowej, a pierwszą tygodniową dawkę podawano 1 tydzień po dawce wysycającej. Podstawową miarą kontroli glikemii była zmiana odsetka hemoglobiny glikowanej (HbA1c) od wartości wyjściowej do 32. tygodnia leczenia.
Średnia, istotna zmiana HbA1c od wartości wyjściowej wyniosła –0,6 proc. dla obu grup leczonych insuliną BIF. W grupie kontrolnej otrzymującej insulinę degludec osiągnięto zmianę –0,7 proc. Jako margines równoważności obu preparatów przyjęto różnicę 0,4 proc., zatem cel ten osiągnięto. Częstość występowania hipoglikemii w grupach otrzymujących BIF była o 25 proc. niższa niż w grupie otrzymującej degludec. Działania niepożądane związane z leczeniem były podobne we wszystkich grupach.
Warto zauważyć, że mimo wyższych wartości docelowych glikemii na czczo cotygodniowe podawanie BIF było równie skuteczne co degludec przy niższej częstości tak groźnej hipoglikemii, co skłania ku dalszym pracom i – w niedalekiej przyszłości – komercjalizacji.
Opracowanie: lek. Damian Matusiak
399 dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2 i leczonych dotychczas insuliną bazową oraz maksymalnie trzema doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi przydzielono losowo w stosunku 1:1:1 do otrzymywania insuliny BIF raz w tygodniu (z docelową glikemią na czczo poniżej 140 mg/dl lub poniżej 120 mg/dl – dwie osobne grupy; miareczkowanie co 4 tygodnie) lub do insuliny degludec (docelowa glikemia na czczo poniżej 100 mg/dl). Pacjenci przydzieleni do BIF otrzymywali jednorazową dawkę nasycającą w zakresie od 1,5 do 3 razy obliczonej dawki tygodniowej, a pierwszą tygodniową dawkę podawano 1 tydzień po dawce wysycającej. Podstawową miarą kontroli glikemii była zmiana odsetka hemoglobiny glikowanej (HbA1c) od wartości wyjściowej do 32. tygodnia leczenia.
Średnia, istotna zmiana HbA1c od wartości wyjściowej wyniosła –0,6 proc. dla obu grup leczonych insuliną BIF. W grupie kontrolnej otrzymującej insulinę degludec osiągnięto zmianę –0,7 proc. Jako margines równoważności obu preparatów przyjęto różnicę 0,4 proc., zatem cel ten osiągnięto. Częstość występowania hipoglikemii w grupach otrzymujących BIF była o 25 proc. niższa niż w grupie otrzymującej degludec. Działania niepożądane związane z leczeniem były podobne we wszystkich grupach.
Warto zauważyć, że mimo wyższych wartości docelowych glikemii na czczo cotygodniowe podawanie BIF było równie skuteczne co degludec przy niższej częstości tak groźnej hipoglikemii, co skłania ku dalszym pracom i – w niedalekiej przyszłości – komercjalizacji.
Opracowanie: lek. Damian Matusiak
Current Topics in Diabetes
