Charakterystyka drobnoustrojów ran w epidermolizie pęcherzowej
Posiewy ran od pacjentów z epidermolizą pęcherzową (epidermolysis bullosa - EB) były najczęściej dodatnie w kierunku Staphylococcus aureus (SA), Pseudomonas aeruginosa (PA) i Streptococcus pyogenes (GAS) - a oporność na antybiotyki była powszechna – wykazano w retrospektywnej analizie ponad 700 posiewów ran od 158 pacjentów w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie.
Niemal wszyscy ze 158 pacjentów z przynajmniej jednym posiewem rany zarejestrowanym w bazie danych z lat 2001-2018 mieli co najmniej jeden pozytywny wynik posiewu. Spośród 152 pacjentów z dodatnimi posiewami, 131 (86%) było pozytywnych dla SA, a 56 (37%) i 34 (22%) było dodatnich odpowiednio dla PA i GAS. Inne wyizolowane bakterie obejmowały Corynebacterium spp i Proteus spp. Prawie połowa (47%) pacjentów z SA - dodatnimi posiewami miała SA oporne na metycylinę, a 68% miało SA wrażliwe na metycylinę. U niektórych pacjentów pojawiły się zarówno MSSA, jak i MRSA w różnym czasie.
Testy wrażliwości na mupirocynę przeprowadzono tylko w niektórych z 13 uczestniczących ośrodkach. Spośród 15 pacjentów, których hodowle zarejestrowano w badaniach wrażliwości na mupirocynę SA, 11 miało posiewy dodatnie w kierunku SA wrażliwych na mupirocynę, a 6 (40%) miało izolaty SA oporne na mupirocynę (u 2 wyhodowano oba). Z tych sześciu pacjentów połowa miała izolaty, które były również oporne na metycylinę. Mupirocyna, miejscowy antybiotyk, była kamieniem węgielnym schematów dekolonizacji MSSA i MRSA, ale oporność została wykazana również w innych badaniach i nie jest specyficzna dla EB - wskazują autorzy badania.
Wiadomo, że podgrupa pacjentów z EB jest zagrożona rakiem płaskonabłonkowym (squamous cell carcinoma - SCC), a badania sugerują, że niektóre bakterie przyczyniają się do zapalenia rany. SCC zgłoszono u 23 z 717 pacjentów w bazie danych - ale mniej niż połowa pacjentów z SCC zarejestrowała posiewy ran. Małe liczby uniemożliwiły identyfikację drobnoustrojów, które mogą powodować znaczne ryzyko.
Powiązanie poszczególnych drobnoustrojów z cechami klinicznymi również będzie wymagało dalszych badań. Około połowa (57%) pacjentów z zarejestrowanymi posiewami rany miała rany z ropnym wysiękiem lub innymi cechami klinicznej infekcji. Jednak obecność lub brak klinicznych objawów infekcji nie była czasowo skorelowana z wynikami hodowli w bazie danych.
158 pacjentów z zarejestrowanymi posiewami ran miało średni wiek 12,8 lat i reprezentowało szereg podtypów EB.
Testy wrażliwości na mupirocynę przeprowadzono tylko w niektórych z 13 uczestniczących ośrodkach. Spośród 15 pacjentów, których hodowle zarejestrowano w badaniach wrażliwości na mupirocynę SA, 11 miało posiewy dodatnie w kierunku SA wrażliwych na mupirocynę, a 6 (40%) miało izolaty SA oporne na mupirocynę (u 2 wyhodowano oba). Z tych sześciu pacjentów połowa miała izolaty, które były również oporne na metycylinę. Mupirocyna, miejscowy antybiotyk, była kamieniem węgielnym schematów dekolonizacji MSSA i MRSA, ale oporność została wykazana również w innych badaniach i nie jest specyficzna dla EB - wskazują autorzy badania.
Wiadomo, że podgrupa pacjentów z EB jest zagrożona rakiem płaskonabłonkowym (squamous cell carcinoma - SCC), a badania sugerują, że niektóre bakterie przyczyniają się do zapalenia rany. SCC zgłoszono u 23 z 717 pacjentów w bazie danych - ale mniej niż połowa pacjentów z SCC zarejestrowała posiewy ran. Małe liczby uniemożliwiły identyfikację drobnoustrojów, które mogą powodować znaczne ryzyko.
Powiązanie poszczególnych drobnoustrojów z cechami klinicznymi również będzie wymagało dalszych badań. Około połowa (57%) pacjentów z zarejestrowanymi posiewami rany miała rany z ropnym wysiękiem lub innymi cechami klinicznej infekcji. Jednak obecność lub brak klinicznych objawów infekcji nie była czasowo skorelowana z wynikami hodowli w bazie danych.
158 pacjentów z zarejestrowanymi posiewami ran miało średni wiek 12,8 lat i reprezentowało szereg podtypów EB.
