123Rf
Chirurgia strumieniowa ułatwia leczenie ran oparzeniowych
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 11.05.2022
Źródło: Legemate CM, Kwa KAA, Goei H, Pijpe A, Middelkoop E, Zuijlen PPM, Beerthuizen GIJM, Nieuwenhuis MK et all. Hydrosurgical and conventional debridement of burns: randomized clinical trial Br J Surg. 2022 Mar 3;znab470 PMID: 35237788 DOI: 10.1093/bjs/znab470
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
| Tagi: | chirurgia strumieniowa |
Chirurgia strumieniowa (hydrosurgery) to technika oparta na specjalnych urządzeniach wykorzystujących niewielki strumień płynu działający pod dużym ciśnieniem lub pulsujący, tak by został stworzony tzw. nóż wodny, wspomagany pulsacyjnym płukaniem.
Technika ta służy do cięcia, podcinania i usuwania tkanek w ranach, głównie opracowywania stycznego rany oraz usuwania z niej i z pola operacyjnego zanieczyszczeń. Chirurgia strumieniowa umożliwia także usunięcie martwicy z ran pourazowych i przewlekłych.
Zespół holenderski pracujący pod kierownictwem prof. Cornelisa van der Vliesa z University Medical Centre Rotterdam zajął się technikami leczenia ran pooparzeniowych oraz oparzeń. Rany te ze względu na zanieczyszczenia i bardzo powolny proces gojenia uchodzą za jedne z najtrudniejszych do opracowania i późniejszego leczenia.
Zestawiono przy tym dwie techniki – chirurgii strumieniowej, ułatwiającej wykonywanie wycięcia stycznego, co zwiększa ochronę tkanki skórnej, zmniejszając w ten sposób bliznowacenie, oraz tradycyjnego czyszczenia nożem Wecka. Jako cel postawiono pozostawienie jak najmniejszego zbliznowacenia i łatwiejsze leczenie pooperacyjne. W tym celu zorganizowano podwójnie ślepe randomizowane testy kliniczne pacjentów z ranami oparzeniowymi. Jedne rany były zaopatrywane przy użyciu noża Wecka, inne – chirurgii strumieniowej.
Stopień zbliznowacenia sprawdzano po 12 miesiącach według skali POSAS (Patient and Observer Scar Assessment Scale) oraz kryteriów subiektywnych jak jakość blizny, jej kolor, giętkość i czynniki histologiczne skóry.
Badanie objęło 137 pacjentów. Po 12 miesiącach według skali POSAS stwierdzono, że blizny powstałe po zastosowaniu techniki chirurgii strumieniowej są znacząco mniej widoczne, lepiej zachowane, z badaniem histologicznym wykazującym lepszy stan tkanki niż przy użyciu techniki tradycyjnych. Technika chirurgii strumieniowej według badaczy wydaje się dla tego typu zastosowań przy leczeniu ran lepiej rokująca.
Opracowanie: Marek Meissner
Zespół holenderski pracujący pod kierownictwem prof. Cornelisa van der Vliesa z University Medical Centre Rotterdam zajął się technikami leczenia ran pooparzeniowych oraz oparzeń. Rany te ze względu na zanieczyszczenia i bardzo powolny proces gojenia uchodzą za jedne z najtrudniejszych do opracowania i późniejszego leczenia.
Zestawiono przy tym dwie techniki – chirurgii strumieniowej, ułatwiającej wykonywanie wycięcia stycznego, co zwiększa ochronę tkanki skórnej, zmniejszając w ten sposób bliznowacenie, oraz tradycyjnego czyszczenia nożem Wecka. Jako cel postawiono pozostawienie jak najmniejszego zbliznowacenia i łatwiejsze leczenie pooperacyjne. W tym celu zorganizowano podwójnie ślepe randomizowane testy kliniczne pacjentów z ranami oparzeniowymi. Jedne rany były zaopatrywane przy użyciu noża Wecka, inne – chirurgii strumieniowej.
Stopień zbliznowacenia sprawdzano po 12 miesiącach według skali POSAS (Patient and Observer Scar Assessment Scale) oraz kryteriów subiektywnych jak jakość blizny, jej kolor, giętkość i czynniki histologiczne skóry.
Badanie objęło 137 pacjentów. Po 12 miesiącach według skali POSAS stwierdzono, że blizny powstałe po zastosowaniu techniki chirurgii strumieniowej są znacząco mniej widoczne, lepiej zachowane, z badaniem histologicznym wykazującym lepszy stan tkanki niż przy użyciu techniki tradycyjnych. Technika chirurgii strumieniowej według badaczy wydaje się dla tego typu zastosowań przy leczeniu ran lepiej rokująca.
Opracowanie: Marek Meissner
