123RF
Co może pielęgniarka w opiece domowej ►
Redaktor: Bogusz Soiński
Data: 08.06.2022
Źródło: e-Praktyka Leczenia Ran
Mgr Urszula Jakubowska opowiada o metodach leczenia ran, sposobach zajmowania się pacjentem wymagającym dużej uwagi oraz o wzrastającym poziomie wiedzy i umiejętności pielęgniarki w dobie starzejącego się społeczeństwa.
Zawód pielęgniarki i położnej kwalifikuje się do grupy zawodów społecznego zaufania. Istotna w pracy zawodowej jest świadomość odpowiedzialności, czyli poczucie bycia odpowiedzialnym za rzetelne wykonywanie samodzielnych i zleconych zadań na wysokim poziomie jakościowym, zgodnych z aktualną wiedzą i obowiązującym prawem. Jednym z obowiązków pielęgniarki jest informowanie pacjenta o jego prawach.
– W myśl nowych kompetencji współczesne pielęgniarstwo i położnictwo to między innymi wyjaśnianie teoretycznych zagadnień pielęgnacyjnych, rozwiązywanie problemów praktyki zawodowej, zbiór umiejętności odzwierciedlających wiedzę, postawy oraz elementy psychomotoryczne – wymienia mgr Urszula Jakubowska.
Na mocy ustawy od 1 stycznia 2016 r. pielęgniarki i położne, które ukończyły studia drugiego stopnia na kierunku pielęgniarstwo lub położnictwo, lub posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa, nabyły nowe uprawnienia – mogą ordynować niektóre leki i wypisywać recepty.
– Kolejnym nowym elementem jest możliwość przeprowadzania kompleksowych badań fizykalnych po kształceniu podyplomowym w ostatnich latach bądź kursie specjalistycznym. Jest to bardzo szeroki zakres kompetencji, potrzebny do późniejszej samodzielności pielęgniarki, czyli tego, co może ona zrobić w domu pacjenta – wyjaśnia ekspertka.
Pielęgniarka jest uprawniona do wykonywania samodzielnie, bez zlecenia lekarskiego, świadczeń zapobiegających obejmujących psychoedukację; świadczeń diagnostycznych z wykonywaniem badania fizykalnego oraz świadczeń leczniczych, takich jak dobór sposobu leczenia ran.
W przypadku doboru sposobu leczenia ran w ramach świadczeń leczniczych udzielanych samodzielnie przez pielęgniarkę standardowo są to: przeprowadzenie wywiadu, wykonanie podstawowych pomiarów życiowych i ich ocenę, wykonanie badania fizykalnego, przekazywanie informacji o możliwościach doboru sposobu leczenia ran, opatrzenie ran, udzielenie informacji o zaleceniach pielęgniarskich, w tym kierowanie do lekarza POZ.
Mgr Jakubowska poświęca uwagę również pielęgniarskiej opiece długoterminowej domowej, opisuje utrudnienia w pracy pielęgniarki podczas pandemii oraz problemy związane ze środkami ochrony indywidualnej, wylicza zadania pielęgniarki POZ i przedstawia wykaz świadczeń zdrowotnych, do których jest ona uprawniona.
Specjalistka mówi też, czego pielęgniarka nie może... – Niewskazane są iniekcje domięśniowe i dożylne u dzieci w domu pacjenta. Pielęgniarka ma także prawo odmówić wykonania pewnych czynności, które mogą być niebezpieczne dla dziecka – podkreśla mgr Urszula Jakubowska.
Wykład „Co może, a czego nie może w opiece domowej pielęgniarka” został zaprezentowany podczas cyklu e-Praktyka Leczenia Ran Wydawnictwa Termedia (rada programowa: prof. dr hab. n. med. Tomasz Banasiewicz, dr hab. n. med., prof. uczelni Adam Durczyński, dr n. med. Bartosz Mańkowski, lek. Marcin Malka).
– W myśl nowych kompetencji współczesne pielęgniarstwo i położnictwo to między innymi wyjaśnianie teoretycznych zagadnień pielęgnacyjnych, rozwiązywanie problemów praktyki zawodowej, zbiór umiejętności odzwierciedlających wiedzę, postawy oraz elementy psychomotoryczne – wymienia mgr Urszula Jakubowska.
Na mocy ustawy od 1 stycznia 2016 r. pielęgniarki i położne, które ukończyły studia drugiego stopnia na kierunku pielęgniarstwo lub położnictwo, lub posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa, nabyły nowe uprawnienia – mogą ordynować niektóre leki i wypisywać recepty.
– Kolejnym nowym elementem jest możliwość przeprowadzania kompleksowych badań fizykalnych po kształceniu podyplomowym w ostatnich latach bądź kursie specjalistycznym. Jest to bardzo szeroki zakres kompetencji, potrzebny do późniejszej samodzielności pielęgniarki, czyli tego, co może ona zrobić w domu pacjenta – wyjaśnia ekspertka.
Pielęgniarka jest uprawniona do wykonywania samodzielnie, bez zlecenia lekarskiego, świadczeń zapobiegających obejmujących psychoedukację; świadczeń diagnostycznych z wykonywaniem badania fizykalnego oraz świadczeń leczniczych, takich jak dobór sposobu leczenia ran.
W przypadku doboru sposobu leczenia ran w ramach świadczeń leczniczych udzielanych samodzielnie przez pielęgniarkę standardowo są to: przeprowadzenie wywiadu, wykonanie podstawowych pomiarów życiowych i ich ocenę, wykonanie badania fizykalnego, przekazywanie informacji o możliwościach doboru sposobu leczenia ran, opatrzenie ran, udzielenie informacji o zaleceniach pielęgniarskich, w tym kierowanie do lekarza POZ.
Mgr Jakubowska poświęca uwagę również pielęgniarskiej opiece długoterminowej domowej, opisuje utrudnienia w pracy pielęgniarki podczas pandemii oraz problemy związane ze środkami ochrony indywidualnej, wylicza zadania pielęgniarki POZ i przedstawia wykaz świadczeń zdrowotnych, do których jest ona uprawniona.
Specjalistka mówi też, czego pielęgniarka nie może... – Niewskazane są iniekcje domięśniowe i dożylne u dzieci w domu pacjenta. Pielęgniarka ma także prawo odmówić wykonania pewnych czynności, które mogą być niebezpieczne dla dziecka – podkreśla mgr Urszula Jakubowska.
Wykład „Co może, a czego nie może w opiece domowej pielęgniarka” został zaprezentowany podczas cyklu e-Praktyka Leczenia Ran Wydawnictwa Termedia (rada programowa: prof. dr hab. n. med. Tomasz Banasiewicz, dr hab. n. med., prof. uczelni Adam Durczyński, dr n. med. Bartosz Mańkowski, lek. Marcin Malka).
