Dupilumab zmniejsza intensywność i częstość występowania świądu u dzieci z AZS
Leczenie dupilumabem i jednocześnie stosowanymi miejscowo kortykosteroidami zapewniło szybką i trwałą poprawę nasilenia i częstości swędzenia u dzieci w wieku 6-11 lat z ciężkim atopowym zapaleniem skóry.
Wyniki pochodzą z analizy post hoc badania III fazy LIBERTY AD PEDS (NCT03345914). Opublikowane dane z 16-tygodniowego badania LIBERTY AD PEDS z podwójnie ślepą próbą, kontrolowanym placebo, u dzieci w wieku 6–11 lat z ciężką postacią atopowego zapalenia skóry wykazały, że dupilumab znacząco poprawiał objawy oraz jakość życia przy akceptowalnym profilu bezpieczeństwa (J Am Acad Dermatol.2020; 21: 119-31).
243 dzieci w wieku 6-11 lat przydzielono losowo do grupy otrzymującej dupilumab 300 mg co 4 tygodnie (300 mg co 4 tygodnie, masa początkowa poniżej 30 kg; dawka nasycająca 600 mg), 200 mg co 2 tygodnie (200 mg co 2 tygodnie, wartość początkowa masa ciała 30 kg lub większa; dawka nasycająca 400 mg) lub placebo. Wszyscy pacjenci otrzymywali jednocześnie miejscowe kortykosteroidy o średniej sile działania. Średni wiek pacjentów wynosił 8,4 lat; pacjenci z grupy 300 mg co 4 tyg. byli o około 2 lata młodsi niż w grupie 200 mg co 2 tyg. W skali numerycznej oceny szczytowej świądu (NRS) naukowcy zaobserwowali, że leczenie dupilumabem wiązało się ze znaczną poprawą w stosunku do wartości wyjściowej najgorszego dziennego wskaźnika swędzenia do dnia 22 w grupie 300 mg co 4 tygodnie i 200 mg co 2 tygodnie w porównaniu z placebo (odpowiednio –29% vs. –30%; P mniejsze lub równe 0,001 i P mniejsze lub równe 0,05). Leczenie dupilumabem wiązało się również ze znaczącą poprawą w stosunku do wartości wyjściowej średniej tygodniowej oceny najgorszego świądu do tygodnia 16, w porównaniu z placebo (–55% w porównaniu z –58%; P mniejsze lub równe 0,001). Podobnie, wyższy dzienny odsetek pacjentów leczonych dupilumabem osiągnął dwupunktową lub większą poprawę w najgorszym wskaźniku swędzenia w porównaniu z placebo (51% vs. 49%; P mniejsze lub równe 0,001 i P mniejsze lub równe 0,05). Ta sama zależność dotyczyła dziennego odsetka pacjentów leczonych dupilumabem, którzy uzyskali czteropunktową lub większą poprawę w najgorszym wyniku , w porównaniu z placebo (21% w obu grupach; P mniejsze lub równe 0,05). Do tygodnia 16, wyższy tygodniowy odsetek pacjentów leczonych dupilumabem osiągnął 2-punktową lub większą poprawę w najgorszym wskaźniku dotyczącym swędzenia w porównaniu z placebo (72% w grupie 300 mg co 4 tygodnie w porównaniu z 74% w grupie 200 mg co 2 tygodnie; P mniejsze lub równe 0,001). Ta sama zależność była prawdziwa dla dziennego odsetka pacjentów leczonych dupilumabem, którzy uzyskali czteropunktową lub większą poprawę w najgorszym wyniku w porównaniu z placebo (54% w porównaniu z 61%; P mniejsze lub równe 0,001).
243 dzieci w wieku 6-11 lat przydzielono losowo do grupy otrzymującej dupilumab 300 mg co 4 tygodnie (300 mg co 4 tygodnie, masa początkowa poniżej 30 kg; dawka nasycająca 600 mg), 200 mg co 2 tygodnie (200 mg co 2 tygodnie, wartość początkowa masa ciała 30 kg lub większa; dawka nasycająca 400 mg) lub placebo. Wszyscy pacjenci otrzymywali jednocześnie miejscowe kortykosteroidy o średniej sile działania. Średni wiek pacjentów wynosił 8,4 lat; pacjenci z grupy 300 mg co 4 tyg. byli o około 2 lata młodsi niż w grupie 200 mg co 2 tyg. W skali numerycznej oceny szczytowej świądu (NRS) naukowcy zaobserwowali, że leczenie dupilumabem wiązało się ze znaczną poprawą w stosunku do wartości wyjściowej najgorszego dziennego wskaźnika swędzenia do dnia 22 w grupie 300 mg co 4 tygodnie i 200 mg co 2 tygodnie w porównaniu z placebo (odpowiednio –29% vs. –30%; P mniejsze lub równe 0,001 i P mniejsze lub równe 0,05). Leczenie dupilumabem wiązało się również ze znaczącą poprawą w stosunku do wartości wyjściowej średniej tygodniowej oceny najgorszego świądu do tygodnia 16, w porównaniu z placebo (–55% w porównaniu z –58%; P mniejsze lub równe 0,001). Podobnie, wyższy dzienny odsetek pacjentów leczonych dupilumabem osiągnął dwupunktową lub większą poprawę w najgorszym wskaźniku swędzenia w porównaniu z placebo (51% vs. 49%; P mniejsze lub równe 0,001 i P mniejsze lub równe 0,05). Ta sama zależność dotyczyła dziennego odsetka pacjentów leczonych dupilumabem, którzy uzyskali czteropunktową lub większą poprawę w najgorszym wyniku , w porównaniu z placebo (21% w obu grupach; P mniejsze lub równe 0,05). Do tygodnia 16, wyższy tygodniowy odsetek pacjentów leczonych dupilumabem osiągnął 2-punktową lub większą poprawę w najgorszym wskaźniku dotyczącym swędzenia w porównaniu z placebo (72% w grupie 300 mg co 4 tygodnie w porównaniu z 74% w grupie 200 mg co 2 tygodnie; P mniejsze lub równe 0,001). Ta sama zależność była prawdziwa dla dziennego odsetka pacjentów leczonych dupilumabem, którzy uzyskali czteropunktową lub większą poprawę w najgorszym wyniku w porównaniu z placebo (54% w porównaniu z 61%; P mniejsze lub równe 0,001).
