Przewlekła niewydolność żylna – patogeneza, diagnostyka i leczenie farmakologiczne. Rekomendacje diagnostyczno-terapeutyczne PTD. cz.II

Zrozumienie patologii leżącej u podłoża przewlekłej niewydolności żylnej jest podstawą do stosowania leczenia nie tylko prowadzącego do eliminacji objawów klinicznych, lecz także do zatrzymania progresji choroby.

Podstawą rozpoznania są szczegółowo zebrany wywiad z uwzględnieniem czynników ryzyka oraz badanie fizykalne. Objawy chorób układu żylnego mogą być mało charakterystyczne, dlatego należy przeprowadzić szeroką diagnostykę różnicową, zwłaszcza w pierwszych stadiach choroby. Charakterystyczne dla objawów żylnych jest nasilenie dolegliwości w godzinach popołudniowych i ich zmniejszenie podczas odpoczynku nocnego. Objawy często nasilają się w wysokiej temperaturze, a u kobiet w okresie przedmenstruacyjnym.

W artykule przedstawiono podstawowe informacje w zakresie epidemiologii, patogenezy, obrazu klinicznego, diagnostyki oraz leczenia zachowawczego, kompresjoterapii i terapii farmakologicznej objawów przewlekłej niewydolności żylnej, które wydają się przydatne w codziennej praktyce dermatologicznej. Przewlekła niewydolność żylna jest bardzo częstym problemem klinicznym, dlatego należy znać objawy i umieć podjąć właściwe decyzje diagnostyczno-terapeutyczne. W każdym przypadku rozpoznania objawów przewlekłej niewydolności żylnej konieczna jest współpraca pomiędzy lekarzem podstawowej opieki zdrowotnej, dermatologiem i chirurgiem naczyniowym.
Więcej: www.termedia.pl/Przewlekla-niewydolnosc-zylna-patogeneza-diagnostyka-i-leczenie-farmakologiczne-Rekomendacje-diagnostyczno-terapeutyczne-Polskiego-Towarzystwa-Dermatologicznego-Czesc-II,56,33636,1,0.html