123RF
Toksyna botulinowa typu A pomaga w terapii ran odmrożeniowych
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 11.04.2023
Źródło: Norheim AJ, Borud E, Mercer JB, de Weerd L, Weiss T, Wilsgaard T Botulinum Toxin A in the treatment of frostbite sequelae – results from a blinded, early-phase, comparative trial Int J Circumpolar Health. 2023 Dec;82(1):2189556. doi: 10.1080/22423982.2023.2189556
Urazy spowodowane odmrożeniami są związane z długoterminowymi następstwami, z których najczęściej spotykany jest skurcz naczyń.
Rany odmrożeniowe próbowano leczyć przy użyciu terapii z toksyną botulinową. Zespół norweski z UiT The Arctic University of Norway w Tromsø postanowił przeprowadzić badanie pilotażowe takiej terapii, podwójnie ślepe, randomizowane, z grupą kontrolną – po to, by przetestować logistykę, warunki leczenia i procedurę obserwacji oraz ustalić standardy dla takiej terapii. Zmiennymi w badaniu były objawy subiektywne, mikrounaczynienie i ogrzewanie obwodowe, reaktywność somatosensoryczna i ogólna miara stanu zdrowia.
Pacjentami w badaniu było 96 żołnierzy obojga płci, którzy w trakcie pełnienia służby bądź ćwiczeń zimowych w północnej Norwegii doznali ran odmrożeniowych różnego stopnia.
Najwięcej osób miało odmrożenia 2. stopnia i wynikające z tego powodu rany. Podzielono ich na cztery grupy – dwie kontrolne i dwie z terapią BTX-A. Grupy z BTX-A otrzymały po 2 zastrzyki – na początku terapii i po 6 tygodniach. Pierwsza grupa otrzymała dwa razy iniekcje BTX-A, druga – najpierw placebo, potem BTX-A. Obie grupy kontrolne otrzymały placebo.
Jak stwierdzono, terapia BTX-A dwiema dawkami powoduje najszybsze odzyskanie właściwego mikrounaczynienia i poprawia czucie somatosensoryczne, choć konieczne są badania zakrojone na szeroką skalę. Proces rekrutacji musi zostać udoskonalony, aby zakwalifikowani uczestnicy badania stanowili jednorodną grupę pacjentów.
Monitorowanie tolerancji i bezpieczeństwa leczenia BTX-A nie ujawniło żadnych poważnych niepożądanych lub niepożądanych działań w badaniu pilotażowym, a podczas zbierania danych dotyczących punktów końcowych nie pojawiły się żadne problemy.
Pacjentami w badaniu było 96 żołnierzy obojga płci, którzy w trakcie pełnienia służby bądź ćwiczeń zimowych w północnej Norwegii doznali ran odmrożeniowych różnego stopnia.
Najwięcej osób miało odmrożenia 2. stopnia i wynikające z tego powodu rany. Podzielono ich na cztery grupy – dwie kontrolne i dwie z terapią BTX-A. Grupy z BTX-A otrzymały po 2 zastrzyki – na początku terapii i po 6 tygodniach. Pierwsza grupa otrzymała dwa razy iniekcje BTX-A, druga – najpierw placebo, potem BTX-A. Obie grupy kontrolne otrzymały placebo.
Jak stwierdzono, terapia BTX-A dwiema dawkami powoduje najszybsze odzyskanie właściwego mikrounaczynienia i poprawia czucie somatosensoryczne, choć konieczne są badania zakrojone na szeroką skalę. Proces rekrutacji musi zostać udoskonalony, aby zakwalifikowani uczestnicy badania stanowili jednorodną grupę pacjentów.
Monitorowanie tolerancji i bezpieczeństwa leczenia BTX-A nie ujawniło żadnych poważnych niepożądanych lub niepożądanych działań w badaniu pilotażowym, a podczas zbierania danych dotyczących punktów końcowych nie pojawiły się żadne problemy.
