123RF
ASCO 2022: Ewerolimus w terapii uzupełniającej chorych na raka nerkowokomórkowego
Redaktor: Monika Stelmach
Data: 06.06.2022
Źródło: opr. Katarzyna Stencel, ASCO Annual Meeting 2022
| Tagi: | ASCO 2022, ewerolimus, rak nerkowokomórkowy |
Podczas kongresu Amerykańskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (American Society of Clinical Oncology) przedstawiono uaktualnione wyniki badania klinicznego 3. fazy EVEREST. W badaniu oceniano skuteczność i bezpieczeństwo ewerolimusu w leczeniu uzupełniającym chorych na raka nerkowokomórkowego.
U chorych na raka nerkowokomórkowego po radykalnej resekcji chirurgicznej nadal istnieje ryzyko nawrotu choroby. Randomizowane, podwójnie zaślepione, kontrolowane placebo badanie kliniczne 3. fazy EVEREST przeprowadzono w celu oceny skuteczności i bezpieczeństwa ewerolimusu w leczeniu uzupełniającym tych chorych. Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był czas wolny od nawrotu choroby (recurrence-free survival – RFS).
Do badania włączono nieleczonych wcześniej chorych na raka nerkowokomórkowego z grupy pośrednio-wysokiego ryzyka (pT1 G3-4 N0-pT3a G1-2 N0) oraz z grupy bardzo wysokiego ryzyka (pT3a G3-4 do pT4 lub N+) nawrotu choroby. Chorych w sposób losowy w stosunku 1:1 przydzielono do ramienia z ewerolimusem w dawce 10 mg/dobę przez 54 tygodni lub do ramienia z placebo. Pacjenci musieli rozpocząć leczenie systemowe w ciągu 12 tygodni od zabiegu operacyjnego.
Drugorzędowe punkty końcowe badania obejmowały czas przeżycia całkowitego (overall survival – OS) oraz bezpieczeństwo leczenia. Badanie zaprojektowano na wykazanie 18-proc. redukcji ryzyka wznowy u chorych leczonych ewerolimusem w porównaniu z chorymi otrzymującymi placebo, co przełoży się na poprawę w zakresie RFS z 6,75 do 8,23 roku. Do badania włączono 1545 chorych (775 do ramienia z ewerolimusem i 770 do ramienia z placebo). Mediana czasu obserwacji w badaniu wynosiła 76 miesięcy.
Wykazano poprawę w zakresie DFS w ramieniu z ewerolimusem (HR 0,85, 95% CI 0,72–1,00, p = 0,0246), ale nie spełniła ona założonego progu istotności (p = 0,022). Mediana RFS nie została osiągnięta, a odsetek chorych bez nawrotu choroby po 6 latach wynosił 64% i 61% odpowiednio dla ewerolimusu i placebo. Istotną statystycznie poprawę w zakresie RFS obserwowano w grupie bardzo wysokiego ryzyka nawrotu u chorych otrzymujących ewerolimus (HR 0,79, 95% CI 0,65–0,97, p = 0,011). Korzyści takiej nie obserwowano w grupie pośrednio-wysokiego ryzyka (HR 0,99, 95% CI 0,73–1,35, p = 0,48, p = 0,48). Odsetek chorych, którzy ukończyli leczenie, wynosił 45% w ramieniu z ewerolimusem i 69% w ramieniu z placebo, odsetek chorych kończących leczenie z powodu działań niepożądanych wynosił odpowiednio 37% i 5%, działania niepożądane w stopniu 3.–4. występowały u 46% chorych w ramieniu z ewerolimusem i 11% chorych w ramieniu z placebo, a najczęstsze obejmowały zapalenie błony śluzowej jamy ustnej i hipertrójglicerydemię.
Korzyść z leczenia uzupełniającego ewerolimusem odnoszą chorzy na raka nerkowokomórkowego z grupy bardzo wysokiego ryzyka nawrotu choroby po radykalnym zabiegu chirurgicznym i korzyść ta jest obserwowana mimo wysokiego odsetka chorych, u których przerwano leczenie z powodu toksyczności.
Do badania włączono nieleczonych wcześniej chorych na raka nerkowokomórkowego z grupy pośrednio-wysokiego ryzyka (pT1 G3-4 N0-pT3a G1-2 N0) oraz z grupy bardzo wysokiego ryzyka (pT3a G3-4 do pT4 lub N+) nawrotu choroby. Chorych w sposób losowy w stosunku 1:1 przydzielono do ramienia z ewerolimusem w dawce 10 mg/dobę przez 54 tygodni lub do ramienia z placebo. Pacjenci musieli rozpocząć leczenie systemowe w ciągu 12 tygodni od zabiegu operacyjnego.
Drugorzędowe punkty końcowe badania obejmowały czas przeżycia całkowitego (overall survival – OS) oraz bezpieczeństwo leczenia. Badanie zaprojektowano na wykazanie 18-proc. redukcji ryzyka wznowy u chorych leczonych ewerolimusem w porównaniu z chorymi otrzymującymi placebo, co przełoży się na poprawę w zakresie RFS z 6,75 do 8,23 roku. Do badania włączono 1545 chorych (775 do ramienia z ewerolimusem i 770 do ramienia z placebo). Mediana czasu obserwacji w badaniu wynosiła 76 miesięcy.
Wykazano poprawę w zakresie DFS w ramieniu z ewerolimusem (HR 0,85, 95% CI 0,72–1,00, p = 0,0246), ale nie spełniła ona założonego progu istotności (p = 0,022). Mediana RFS nie została osiągnięta, a odsetek chorych bez nawrotu choroby po 6 latach wynosił 64% i 61% odpowiednio dla ewerolimusu i placebo. Istotną statystycznie poprawę w zakresie RFS obserwowano w grupie bardzo wysokiego ryzyka nawrotu u chorych otrzymujących ewerolimus (HR 0,79, 95% CI 0,65–0,97, p = 0,011). Korzyści takiej nie obserwowano w grupie pośrednio-wysokiego ryzyka (HR 0,99, 95% CI 0,73–1,35, p = 0,48, p = 0,48). Odsetek chorych, którzy ukończyli leczenie, wynosił 45% w ramieniu z ewerolimusem i 69% w ramieniu z placebo, odsetek chorych kończących leczenie z powodu działań niepożądanych wynosił odpowiednio 37% i 5%, działania niepożądane w stopniu 3.–4. występowały u 46% chorych w ramieniu z ewerolimusem i 11% chorych w ramieniu z placebo, a najczęstsze obejmowały zapalenie błony śluzowej jamy ustnej i hipertrójglicerydemię.
Korzyść z leczenia uzupełniającego ewerolimusem odnoszą chorzy na raka nerkowokomórkowego z grupy bardzo wysokiego ryzyka nawrotu choroby po radykalnym zabiegu chirurgicznym i korzyść ta jest obserwowana mimo wysokiego odsetka chorych, u których przerwano leczenie z powodu toksyczności.
Przegląd Gastroenterologiczny
