ASCO: Nowe wytyczne dotyczące zaawansowanego raka wątroby
Amerykańskie Towarzystwo Onkologii Klinicznej opublikowało wytyczne dotyczące leczenia zaawansowanego raka wątrobowokomórkowego (HCC). W ostatnich latach zatwierdzono bezprecedensową liczbę nowych leków do leczenia systemowego HCC, co doprowadziło do kolejnej rewizji wytycznych. Wytyczne ASCO zostały opublikowane w „Journal of Clinical Oncology".
W celu opracowania opartych na dowodach wytycznych praktyki klinicznej dotyczące zaawansowanego HCC, zwołano panel ekspertów, który przeprowadził systematyczny przegląd badań z randomizacją i grupą kontrolną III fazy (2007–2020). Badania dotyczyły terapii systemowej zaawansowanego HCC.
Informacją budzącą szczególne zainteresowanie wśród nowych wytycznych jest zalecenie skojarzenia atezolizumabu i bewacyzumabu w terapii pierwszego rzutu u większości pacjentów z zaawansowanym HCC. To połączenie było pierwszym leczeniem skojarzonym z zastosowaniem immunoterapii zarejestrowanym w tym wskazaniu.
W nowych wytycznych stwierdzono, że w leczeniu pierwszego rzutu chorych na zaawansowanego HCC w przypadku przeciwwskazań do stosowania atezolizumabu/bewacyzumabu można zastosować inhibitory kinazy tyrozynowej (TKI), takie jak sorafenib lub lenwatynib,. Po leczeniu pierwszego rzutu atezolizumabem/bewacyzumabem i do czasu uzyskania lepszych danych można zalecić leczenie drugiego rzutu TKI.
Po niepowodzeniu terapii pierwszego rzutu sorafenibem lub lenwatynibem, opcje leczenia w drugiej linii dla odpowiednich kandydatów obejmują kabozantynib i regorafenib dla pacjentów, którzy wcześniej tolerowali sorafenib lub ramucyrumab (dla pacjentów z alfa-fetoproteiną ≥ 400 ng / ml) albo atezolizumab/bewacyzumab.
Kierunki na przyszłość
Tworząc wytyczne, badacze przyjrzeli się sekwencyjnemu leczeniu immunoterapią i TKI. Do tej pory oczekiwano na wyniki kluczowych badań z użyciem kombinacji immunoterapii/TKI oraz skojarzenia dwóch leków immunokompetentnych. Terapie ukierunkowane molekularnie przypominają klinicystom i badaczom o potrzebie odpowiedniej diagnostyki tkankowej HCC.
W wytycznych zauważono, że lekarze muszą brać pod uwagę różnice zdrowotne i koszty leczenia HCC, ponieważ jest to choroba, która nieproporcjonalnie dotyka grupy defaworyzowane ekonomicznie i niedoreprezentowane grupy mniejszościowe. Skojarzenie atezolizumabu z bewacyzumabem, zarejestrowane w leczeniu pierwszego rzutu, może być leczeniem bardzo kosztownym. Leczenie będzie dostępne dla chorych z odpowiednim ubezpieczeniem zdrowotnym. Czynniki te mogą dodatkowo zwiększyć dysproporcje w wynikach leczenia HCC.
Naukowcy podkreślają, że czynniki ryzyka HCC obejmują wirusowe zapalenie wątroby typu C, chorobę wątroby związaną z alkoholem i marskość wątroby.
Wczesna diagnoza i rozpoczęcie leczenia są kluczowymi elementami, aby chorzy mogli podjąć się terapii, gdy funkcjonowanie wątroby jest na odpowiednim poziomie. Dzięki temu istnieje szansa na uzyskanie lepszych wyników w terapiach nowotworowych.
Naukowcy zakomunikowali, iż pacjenci kwalifikujący się do leczenia skojarzonego atezolizumabem i bewacyzumabem powinni być leczeni tym skojarzeniem lekowym w pierwszej linii. Jest to nowy standard postępowania. W przypadku obecności przeciwwskazań opcją leczenia pierwszej linii pozostają sorafenib lub lenwantynib.
W celu potwierdzenia nowych wytycznych, obecnie trwają co najmniej cztery badania pierwszej linii oceniające skuteczność i bezpieczeństwo leczenia skojarzonego dwoma inhibitorami immunologicznych punktów kontrolnych lub leku immunokompetentnego z TKI. Według naukowców, jeśli którekolwiek z tych badań okażą się pozytywne, nowe zalecenia będą musiały zostać natychmiast zmienione.
Informacją budzącą szczególne zainteresowanie wśród nowych wytycznych jest zalecenie skojarzenia atezolizumabu i bewacyzumabu w terapii pierwszego rzutu u większości pacjentów z zaawansowanym HCC. To połączenie było pierwszym leczeniem skojarzonym z zastosowaniem immunoterapii zarejestrowanym w tym wskazaniu.
W nowych wytycznych stwierdzono, że w leczeniu pierwszego rzutu chorych na zaawansowanego HCC w przypadku przeciwwskazań do stosowania atezolizumabu/bewacyzumabu można zastosować inhibitory kinazy tyrozynowej (TKI), takie jak sorafenib lub lenwatynib,. Po leczeniu pierwszego rzutu atezolizumabem/bewacyzumabem i do czasu uzyskania lepszych danych można zalecić leczenie drugiego rzutu TKI.
Po niepowodzeniu terapii pierwszego rzutu sorafenibem lub lenwatynibem, opcje leczenia w drugiej linii dla odpowiednich kandydatów obejmują kabozantynib i regorafenib dla pacjentów, którzy wcześniej tolerowali sorafenib lub ramucyrumab (dla pacjentów z alfa-fetoproteiną ≥ 400 ng / ml) albo atezolizumab/bewacyzumab.
Kierunki na przyszłość
Tworząc wytyczne, badacze przyjrzeli się sekwencyjnemu leczeniu immunoterapią i TKI. Do tej pory oczekiwano na wyniki kluczowych badań z użyciem kombinacji immunoterapii/TKI oraz skojarzenia dwóch leków immunokompetentnych. Terapie ukierunkowane molekularnie przypominają klinicystom i badaczom o potrzebie odpowiedniej diagnostyki tkankowej HCC.
W wytycznych zauważono, że lekarze muszą brać pod uwagę różnice zdrowotne i koszty leczenia HCC, ponieważ jest to choroba, która nieproporcjonalnie dotyka grupy defaworyzowane ekonomicznie i niedoreprezentowane grupy mniejszościowe. Skojarzenie atezolizumabu z bewacyzumabem, zarejestrowane w leczeniu pierwszego rzutu, może być leczeniem bardzo kosztownym. Leczenie będzie dostępne dla chorych z odpowiednim ubezpieczeniem zdrowotnym. Czynniki te mogą dodatkowo zwiększyć dysproporcje w wynikach leczenia HCC.
Naukowcy podkreślają, że czynniki ryzyka HCC obejmują wirusowe zapalenie wątroby typu C, chorobę wątroby związaną z alkoholem i marskość wątroby.
Wczesna diagnoza i rozpoczęcie leczenia są kluczowymi elementami, aby chorzy mogli podjąć się terapii, gdy funkcjonowanie wątroby jest na odpowiednim poziomie. Dzięki temu istnieje szansa na uzyskanie lepszych wyników w terapiach nowotworowych.
Naukowcy zakomunikowali, iż pacjenci kwalifikujący się do leczenia skojarzonego atezolizumabem i bewacyzumabem powinni być leczeni tym skojarzeniem lekowym w pierwszej linii. Jest to nowy standard postępowania. W przypadku obecności przeciwwskazań opcją leczenia pierwszej linii pozostają sorafenib lub lenwantynib.
W celu potwierdzenia nowych wytycznych, obecnie trwają co najmniej cztery badania pierwszej linii oceniające skuteczność i bezpieczeństwo leczenia skojarzonego dwoma inhibitorami immunologicznych punktów kontrolnych lub leku immunokompetentnego z TKI. Według naukowców, jeśli którekolwiek z tych badań okażą się pozytywne, nowe zalecenia będą musiały zostać natychmiast zmienione.
Przegląd Gastroenterologiczny
