Cyklosporyna zamiast infliksimabu w ostrym WZJG?

Długoterminowe efekty leczenia pacjentów z opornym na sterydy silnym wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego są podobne przy terapii cyklosporyną i infliksimabem, wynika z badania francuskiego.

Wynik badania zaskoczył naukowców. Oba leki przyczyniają się do wysokiego odsetka odpowiedzi na leczenie u pacjentow z silnym WZJG i mają akceptowalny poziom toksyczności. Dotychczas niewiele było wiadomo na temat efektów długoterminowych.

Badacze ocenili wyniki długoterminowe u 115 uczestników 98-dniowego badania (60 było leczonych cyklosporyną, 55 – infliksimabem). Średnia obserwacja wyniosła 5,4 lat, a po próbie chorzy byli leczeni zgodnie z zaleceniami ich lekarzy.

W kontynuacji 19 chorych leczonych cyklosporyna i 20 infliksimabem zostało poddanych wycięciu okrężnicy. W obu grupach nie zauważono różnic w przeżyciu w ciągu 2 do 5 lat. Ale prawie połowa chorych leczona cyklosporyną zmieniała lek na infliksimab w ciągu roku, chociaż terapia pomostowa cyklosporyną do tiopuriny odniosła sukces u pozostałej części pacjentów.

Badacze wnioskują, ze wybór leku powinien być podyktowany względami ekonomicznymi, drogą podania oraz preferencjami pacjenta. Zarówno cyklosporyna jak i infliksimab są bezpieczne i efektywne w leczeniu ostrego WZJG, które nie odpowiada na sterydy. Zdaniem niektórych ekspertów ze względu na koszty cyklosporyna powinna stanowić lek pierwszego wyboru.