Czy chorzy z przełykiem Barretta mają zwiększone ryzyko zachorowania na osteoporozę?

Istnieją rozbieżne dane dotyczące potencjalnego związku stosowania inhibitorów pompy protonowej (IPP) z rozwojem osteoporozy i złamań osteoporotycznych. Przełyk Barretta jest jednym z powikłań choroby refluksowej przełyku, które wymaga przewlekłej terapii IPP w dużych dawkach, nie dysponujemy jednak danymi na temat częstości powikłań kostnych w tej grupie chorych. Na łamach czasopisma Alimentary Pharmacology and Therapeutics ukazała się praca poświęcona temu zagadnieniu.

Badacze z USA dokonali przeglądu danych, zgromadzonych w ramach Rochester Epidemiology Project, który jest realizowany z inicjatywy Mayo Clinic Rochester. Grupę odniesienia stanowiła odpowiednio dobrana pod względem płci i wieku grupa populacyjna okręgu Olmsted County. W analizie uwzględniono grupę 521 pacjentów (mediana wieku 61 lat, 398 osób stanowili mężczyźni – 76%), z czego 113 (21,7%) przebyło złamania kostne, a 46 (8,8%) przebyło złamania osteoporotyczne. Nie wykazano różnic w częstości występowania złamań między badaną populacją a populacją ogólną. Także stosowanie IPP, niezależnie od dawki i czasu trwania terapii, pozostawało bez związku z ryzykiem złamań osteoporotycznych (HR 0,87; 95%CI 0,12-1,29). Niezależnymi czynnikami ryzyka tego typu powikłań kostnych były natomiast starszy wiek, płeć żeńska i wysoka współchorobowość.
Autorzy konkludują, że ryzyko złamań osteoporotycznych wśród chorych z przełykiem Barretta nie jest zwiększona w porównaniu z populacją ogólną. Ryzyko to nie zależało także od stosowania IPP – niezależnie od dawki i czasu trwania terapii.