123RF
FOLFIRI z panitumumabem jako terapia ciągła czy przerywana raka okrężnicy?
Redaktor: Monika Stelmach
Data: 22.06.2022
Źródło: opr. Katarzyna Stencel, ASCO 2022
| Tagi: | rak okrężnicy |
Terapia ciągła według schematu FOLFIRI w skojarzeniu z przeciwciałem anty-EGFR jest standardem leczenia pierwszej linii u chorych na przerzutowego raka okrężnicy bez mutacji w genach RAS/BRAF. Toksyczność tego schematu limituje stosowanie go w sposób ciągły. Leczenie przerywane może ograniczyć zarówno toksyczność, jak i oporność na leczenie.
W prospektywnym, randomizowanym, otwartym badaniu klinicznym II fazy IMPROVE oceniano skuteczność i bezpieczeństwo dwóch schematów dawkowania FOLFIRI + panitumumab u chorych na wcześniej nieleczonego nieresekcyjnego lub przerzutowego raka jelita grubego bez mutacji w genie RAS/BRAF.
Do badania włączono 137 chorych (69 do ramienia A i 68 do ramienia B). Chorych losowo przydzielono do dwóch ramion: kontrolnego A otrzymującego FOLFIRI z panitumumabem w sposób ciągły do progresji choroby lub do ramienia B otrzymującego 8 cykli takiego samego leczenia z następującą po nim przerwą. Przerwa trwała do progresji choroby lub leczenie zostało wznawiane po kolejnych 8 cyklach. Strategia leczenia przerywanego kontynuowana była do progresji choroby, a oceny skuteczności bezpieczeństwa dokonywano co 8 tygodni.
Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był czas wolny od progresji choroby na leczeniu (progression free survival on treatment – PFSOT). Drugorzędowe punkty końcowe obejmowały natomiast bezpieczeństwo, jakość życia, czas przeżycia całkowitego (overall survival – OS), odsetek odpowiedzi na leczenie (overall response rate – ORR), pobierano także próbki z ctDNA.
Po okresie obserwacji z medianą wynoszącą 18 miesięcy mediana PFSOT wynosiła 12,6 miesiąca w ramieniu A i 17,6 miesiąca w ramieniu B z odsetkiem chorych bez progresji choroby po jednym roku wynoszącym odpowiednio 51,7% i 61,3% oraz ORR wynoszącym 64% i 56% odpowiednio w ramieniu A i B.
Toksyczność w 3. lub 4. stopniu obejmowała głównie powikłania skórne (odpowiednio 27% i 13%), neutropenię (23% i 22%) oraz biegunkę (13% i 15%).
Podsumowując: stosowanie schematu FOLFIRI + panitumumab w sposób przerywany skutecznie wydłuża PFS oraz ogranicza toksyczność skórną. Ten sposób postępowania wymaga dalszej oceny w ramach badań klinicznych III fazy.
Do badania włączono 137 chorych (69 do ramienia A i 68 do ramienia B). Chorych losowo przydzielono do dwóch ramion: kontrolnego A otrzymującego FOLFIRI z panitumumabem w sposób ciągły do progresji choroby lub do ramienia B otrzymującego 8 cykli takiego samego leczenia z następującą po nim przerwą. Przerwa trwała do progresji choroby lub leczenie zostało wznawiane po kolejnych 8 cyklach. Strategia leczenia przerywanego kontynuowana była do progresji choroby, a oceny skuteczności bezpieczeństwa dokonywano co 8 tygodni.
Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był czas wolny od progresji choroby na leczeniu (progression free survival on treatment – PFSOT). Drugorzędowe punkty końcowe obejmowały natomiast bezpieczeństwo, jakość życia, czas przeżycia całkowitego (overall survival – OS), odsetek odpowiedzi na leczenie (overall response rate – ORR), pobierano także próbki z ctDNA.
Po okresie obserwacji z medianą wynoszącą 18 miesięcy mediana PFSOT wynosiła 12,6 miesiąca w ramieniu A i 17,6 miesiąca w ramieniu B z odsetkiem chorych bez progresji choroby po jednym roku wynoszącym odpowiednio 51,7% i 61,3% oraz ORR wynoszącym 64% i 56% odpowiednio w ramieniu A i B.
Toksyczność w 3. lub 4. stopniu obejmowała głównie powikłania skórne (odpowiednio 27% i 13%), neutropenię (23% i 22%) oraz biegunkę (13% i 15%).
Podsumowując: stosowanie schematu FOLFIRI + panitumumab w sposób przerywany skutecznie wydłuża PFS oraz ogranicza toksyczność skórną. Ten sposób postępowania wymaga dalszej oceny w ramach badań klinicznych III fazy.
Przegląd Gastroenterologiczny
