Inhibitory pompy protonowej: zwiększają ryzyko udaru, czy też nie?
Autor: Marta Koblańska
Data: 06.12.2016
Źródło: Medscape/MK
Działy:
Zagranica
Aktualności
Inhibitory pompy protonowej PPI powszechne w stosowaniu przy redukcji kwasu żołądkowego oraz leczeniu zgagi zostały powiązane z wyższym ryzykiem udaru niedokrwiennego, wynika z nowego badania duńskiego zaprezentowanego podczas sesji naukowych Amerykańskiego Towarzystwa Kardiologicznego AHA.
Badanie wykazało związek między dawkami wszystkich czterech inhibitorów pompy protonowej a zwiększonym ryzykiem udaru niedokrwiennego, ale nie wykazano związku z wyższym ryzykiem blokerów histaminowych – 2. Badacze podkreślają, że ich rezultaty dołączają do rosnących dowodów na związek PPI z chorobami sercowo-naczyniowymi.
Jak podaje Medscape, badania przedkliniczne wykazały, ze PPI redukują produkcję tlenku azotu prowadząc do dysfunkcji śródnabłonkowej a kilka badań obserwacyjnych połączyło ich stosowanie ze schorzeniami sercowo-naczyniowymi. Badanie duńskie jest jednak pierwszym, które wskazało na wyższe ryzyko udaru niedokrwiennego, choć badacze podkreślają, że rezultaty powinny zostać uznane jako wstępne, bo pochodzą z badania obserwacyjnego, które jeszcze nie zostało opublikowane. Naukowcy wskazują także , ze dowody nie są na tyle silne, aby wspierać zaprzestanie stosowania PPI, jednakże wskazują, że wiele osób przyjmuje je niepotrzebnie. Lekarze więc powinni dokonywać analizy kto rzeczywiście potrzebuje PPI i dlaczego oraz rozważać niższe dawki.
Eksperci komentujący wyniki badania sugerują, że PPI są w większym stopniu markerem zwiększonego ryzyka niż rzeczywistą przyczyną schorzeń sercowo-naczyniowych, czy nerwowo-naczyniowych efektów ubocznych. Ich zdaniem dowody sugerujące szkodę sercowo-naczyniową pochodzą z badań obserwacyjnych, ale kliniczny istotny ich efekt w tym zakresie nie został zaobserwowany w badaniach randomizowanych, co oznacza, że wskazywane ryzyko może zależeć od charakterystyki pacjentów. Poza tym eksperci dodają, że dane dotyczące dysfunkcji śródnabłonkowej spowodowanej redukcją tlenku azotu pochodzą z badań na zwierzętach, podczas gdy badania na ludziach nie wykazują istotnego wpływu PPI na funkcję śródnabłonka naczyń. Dodają, że kiedy jest to wskazane, lekarze powinni rozważać użycie PPI u pacjentów z ryzykiem krwawienia do przewodu pokarmowego bez obawy o wzrost ryzyka sercowo-naczyniowego, czy niedokrwienia.
Inni eksperci przekonują, ze potrzebne są dalsze badania, ale ważną jest konkluzja, że PPI nie powinny być stosowane bez wyraźnego wskazania u chorych z niepożądanymi skutkami sercowo-naczyniowymi.
Duńskie badanie wykorzystało narodowe rejestry osób powyżej 30 roku życia poddanych gastroskopii z wyboru między rokiem 1997 a 2012. Pacjenci z wcześniejszymi schorzeniami sercowo-naczyniowymi zostali wykluczeni z badania. Rezultaty pokazały, że wskaźnik wystąpienia udaru mózgu na 10 tys. osobolat wyniósł 88,9 dla PPI versus 55,7 bez stosowania PPI.
Jak podaje Medscape, badania przedkliniczne wykazały, ze PPI redukują produkcję tlenku azotu prowadząc do dysfunkcji śródnabłonkowej a kilka badań obserwacyjnych połączyło ich stosowanie ze schorzeniami sercowo-naczyniowymi. Badanie duńskie jest jednak pierwszym, które wskazało na wyższe ryzyko udaru niedokrwiennego, choć badacze podkreślają, że rezultaty powinny zostać uznane jako wstępne, bo pochodzą z badania obserwacyjnego, które jeszcze nie zostało opublikowane. Naukowcy wskazują także , ze dowody nie są na tyle silne, aby wspierać zaprzestanie stosowania PPI, jednakże wskazują, że wiele osób przyjmuje je niepotrzebnie. Lekarze więc powinni dokonywać analizy kto rzeczywiście potrzebuje PPI i dlaczego oraz rozważać niższe dawki.
Eksperci komentujący wyniki badania sugerują, że PPI są w większym stopniu markerem zwiększonego ryzyka niż rzeczywistą przyczyną schorzeń sercowo-naczyniowych, czy nerwowo-naczyniowych efektów ubocznych. Ich zdaniem dowody sugerujące szkodę sercowo-naczyniową pochodzą z badań obserwacyjnych, ale kliniczny istotny ich efekt w tym zakresie nie został zaobserwowany w badaniach randomizowanych, co oznacza, że wskazywane ryzyko może zależeć od charakterystyki pacjentów. Poza tym eksperci dodają, że dane dotyczące dysfunkcji śródnabłonkowej spowodowanej redukcją tlenku azotu pochodzą z badań na zwierzętach, podczas gdy badania na ludziach nie wykazują istotnego wpływu PPI na funkcję śródnabłonka naczyń. Dodają, że kiedy jest to wskazane, lekarze powinni rozważać użycie PPI u pacjentów z ryzykiem krwawienia do przewodu pokarmowego bez obawy o wzrost ryzyka sercowo-naczyniowego, czy niedokrwienia.
Inni eksperci przekonują, ze potrzebne są dalsze badania, ale ważną jest konkluzja, że PPI nie powinny być stosowane bez wyraźnego wskazania u chorych z niepożądanymi skutkami sercowo-naczyniowymi.
Duńskie badanie wykorzystało narodowe rejestry osób powyżej 30 roku życia poddanych gastroskopii z wyboru między rokiem 1997 a 2012. Pacjenci z wcześniejszymi schorzeniami sercowo-naczyniowymi zostali wykluczeni z badania. Rezultaty pokazały, że wskaźnik wystąpienia udaru mózgu na 10 tys. osobolat wyniósł 88,9 dla PPI versus 55,7 bez stosowania PPI.
Przegląd Gastroenterologiczny
